• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 3

    หน้าที่แล้ว1 of 5

    สามารถอ่านบทก่อนหน้าได้ที่ >> บทที่ 2

     

    สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 11 บทที่ 3 #นิยายอ่านฟรี

    ในห้องที่มีแต่รอยกระบี่ตามผนัง กับโครงกระดูกและซากศพแห้งกรังกองเป็นภูเขาเลากา เงียบวังเวงจนดูเหมือนป่าช้า จู่ๆ กลับมีเสียงมนุษย์พูดขึ้น แม้จะอ่อนแรงเต็มที แต่ก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน

    เสียงนี้ความจริงทั้งเบาหวิวทั้งอ่อนโรย เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตาปราณี แต่สำหรับหนิงเชวียกับโม่ซันซันกลับรู้สึกคล้ายดังก้องอยู่ข้างหู ยามกะทันหันจึงไม่ต่างอะไรกับถูกสายอสนีบาตฟาดกลางแสกหน้า

    หุบเขาเขียวขจีกับทะเลสาบต้าหมิงสูญหายไปในเทือกเขาเทียนชี่ ไม่ปรากฏสู่สายตาโลกภายนอกนานหลายสิบปี สำนักพรรคมารนั้นต้องรอให้น้ำลดก้อนหินโผล่จึงจะเผยโฉมให้เห็น ในความคิดของทุกคน ที่นี่จึงควรมีแต่ซากปรักหักพังรกร้างว่างเปล่า ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ หลงเหลืออยู่อีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห้องที่มีแต่โครงกระดูกและรอยกระบี่ ไหนเลยจะคิดถึงว่ายังมีคนเป็นๆ อยู่!

    หนิงเชวียรีบดึงโม่ซันซันเข้าหลบที่ด้านหลังมันก่อนน้าวสายพาดลูกธนู เล็งไปที่เนินเขาโครงกระดูกกับซากศพแห้งกรังลูกนั้นในบัดดล

    มันพยายามมองหาเป้า และแล้วก็พบว่าบนกองที่สุมไปด้วยโครงกระดูกและซากศพมีคนเป็นๆ นั่งอยู่คนหนึ่ง!

    คนผู้นี้ดูแก่ชรายิ่ง แก่จนผมร่วงหมดศีรษะ ฟันก็ร่วงไม่เหลือหรอจนริมฝีปากยุบแห้งติดเหงือก ขนคิ้วหนวดเคราขาวยาวจรดหน้าอก จีวรเก่าขาดบนร่างเปื่อยยุ่ยเป็นชิ้นๆ ห้อยร่องแร่งอยู่ที่หน้าอก ที่แท้คนผู้นี้ถึงกับเป็นหลวงจีนรูปหนึ่ง

    ร่างกายมันผ่ายผอมจนช่องท้องยุบ แขนขาลีบเหมือนกิ่งไม้แห้งๆ ไม่มีกล้ามเนื้อหรือชั้นไขมันใดๆ หลงเหลืออยู่ มีเพียงหนังเหี่ยวๆ หุ้มติดกระดูก เบ้าตาที่จมลึกดูไปเหมือนโพรงมืดๆ สองโพรง ดูน่าขนลุกขนพองเป็นอย่างยิ่ง ทว่าประกายตาที่ฉายออกมากลับมีแต่ความเมตตาการุณย์

    นอกจากผิวหนังบางๆ ที่สูญเสียความยืดหยุ่นไปหมดแล้ว หลวงจีนชรารูปนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับโครงกระดูกและซากศพแห้งกรังที่อยู่รอบตัวมัน จึงยากที่จะสังเกตเห็นได้ในตอนแรก

    เมื่อเพ่งมองให้ดีจะเห็นว่าช่องท้องที่ยุบลงเหมือนกลองแตกของมันมีโซ่เหล็กเส้นเล็กๆ สองเส้นเจาะร้อยเอาไว้ โดยที่ส่วนปลายของโซ่ทั้งสองถูกตอกติดตายกับผนังหินด้านหลัง เลือดที่ไหลเมื่อแรกถูกเจาะกลายเป็นคราบสีดำคล้ำอยู่บนเศษจีวรที่ขาดห้อยร่องแร่ง

    ภาพที่เห็นนี้ดูแปลกประหลาดและน่าประหวั่นพรั่นพรึงจนขนหัวลุก

    หนิงเชวียนั้นปลายนิ้วสั่นระริก แทบจะปล่อยลูกธนูออกไป ส่วนโม่ซันซันก็ยกมือปิดปาก แทบจะหลุดเสียงร้องออกมา หากมิใช่เพราะเห็นแววเมตตาที่ฉายชัดอยู่ในดวงตาของหลวงจีนรูปนั้น

    “เจ้าเป็นใคร”

    หนิงเชวียยังเหยียดแขนเล็งธนู ถามด้วยน้ำเสียงตื่นตัวระมัดระวัง

    ที่นี่คือสำนักพรรคมารที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกมานานหลายสิบปี แต่ภายในกลับมีหลวงจีนรูปหนึ่งที่ดูจากสภาพควรจะตายไปนานแล้วปรากฏขึ้น นี่นับว่าเป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือความคาดคิดของคนทั่วไป และเรื่องใดๆ ก็ตามที่ห่างไกลจากความเป็นปกติและอธิบายได้ยาก มักจะมีอันตรายแฝงอยู่เสมอ

    หน้าที่แล้ว1 of 5

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook