ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 4 บทที่ 3

จิงเลี่ยกลับขัดจังหวะมัน “ที่ตามพวกเจ้ามิใช่ข้า แต่เป็นคนอื่น”

มันกล่าวพลางใช้ไม้พายค้ำร่าง ขาทั้งสองกระโดดขึ้นรั้วหิน ฝ่าเท้าพอแตะสัมผัสรั้วกั้นจิงเลี่ยก็กระโดดขึ้นอีก ในขณะเดียวกันมือขวาก็ชักมีดเสี้ยวจันทร์ยวนยางเล่มนั้นออกมาจากบั้นเอว แกว่งแขนทันทีที่โผขึ้นสู่จุดสูงสุด ขว้างใบมีดออกไปทางเหล่าผู้กล้าทัพตะวันตก!

คนมากมายในขบวนต่างรีบก้มตัวกอดศีรษะ บ้างใช้อาวุธในมือปิดป้อง เผชิญรับใบมีดที่บินมาอย่างฉับพลันนั้น ผู้คุ้มภัยของสำนักคุ้มภัยเจิ้นซีและนักสู้ที่วรยุทธ์ค่อนข้างด้อยจำนวนหนึ่งตอบสนองไม่ทันอย่างสิ้นเชิง ได้แต่ตะลึงงันอยู่ที่เดิม

อิ่นอิงชวนและหยวนซิ่งเองก็ไม่ขยับแม้แต่น้อยเช่นกัน

พวกมันย่อมมิได้เหม่อลอย แต่จากท่ามือที่จิงเลี่ยปล่อยใบมีดกลางอากาศก็อ่านขาดได้ว่ามิได้ซัดมายังพวกมัน

ดังคาด ใบมีดเสี้ยวจันทร์ยวนยางนั้นหวีดหวิวผ่านบนศีรษะเหล่าผู้กล้า ลอยเคลื่อนเป็นเส้นโค้งตรงไปที่ปากตรอกแห่งหนึ่งตรงที่ถนนสองเส้นตัดกันหลังหางขบวน คมมีดรูปเขากวางปักลึกเข้าที่กำแพงดินด้านหนึ่ง

หยวนซิ่งและอิ่นอิงชวนหันหน้ามองตามวงโคจรของใบมีดนั้น พริบตาที่มองเห็นคมใบมีดเสียบเข้าในกำแพงปากตรอก พลันมีเงาร่างหนึ่งแวบผ่านเข้าตรอกไปอย่างเร็วสุดขีดพอดี

“มีคนสะกดรอยตาม!” อิ่นอิงชวนตะโกน

หรือว่าเป็นเหยาเหลียนโจว? หรือศิษย์อู่ตัง?

นักสู้ที่ปิดท้ายทัพตะวันตกรีบหมุนตัว ยกอาวุธพุ่งไปยังปากตรอกนั้น กลับเห็นว่าในตรอกมีคนหลายคน ล้วนเป็นชาวบ้านที่หลบอยู่เพื่อมองดูความสนุกสนาน มีทั้งคนชราและเด็ก แต่ละคนนั่งย่อตัวอยู่ข้างตรอกอย่างลนลาน

พวกมันมองเห็นนักสู้ที่เหมือนผีร้ายกลุ่มนี้พุ่งปรี่เข้ามาล้วนตกใจจนพูดไม่ออก หลายคนในนั้นชี้ไปด้านบนหลังคา

“ขึ้นไป!” เหล่านักสู้ตะโกน ศิษย์สาขาย่อยสำนักปากว้าที่มาจากอำเภอผิงหยางมณฑลซานซีคนหนึ่งในนั้น ทักษะวิชาตัวเบาค่อนข้างดี มันเหยียบกำแพงม้วนตัวขึ้นบนหลังคา ในขณะเดียวกันยังร่ายดาบเหนือศีรษะเพื่อป้องกันการถูกศัตรูลอบโจมตีขณะขึ้นหลังคา เมื่อคนจากสำนักปากว้านี้เหยียบบนหลังคา กลับเห็นว่ามีเงาร่างหนึ่งพุ่งผ่านบ้านสองแถวหนีไปไกลแล้ว

“เร็วมาก!” คนในสำนักปากว้าอุทานเบาๆ ในใจคิดว่านั่นคือวิชาตัวเบาทะยานบันไดเมฆาอันเลื่องชื่อของอู่ตัง บ้านเรือนทั่วไปแผ่นกระเบื้องหลังคาเปราะบางอย่างยิ่ง หากใช้การวิ่งปกติต้องเหยียบทะลุเป็นโพรงใหญ่ตกลงไปเป็นแน่ สายลับผู้นี้ต้องทุ่มเทฝึกปรือวิชาตัวเบาลึกล้ำอย่างแน่นอน

อิ่นอิงชวนรู้ดีว่าศิษย์สำนักตนผู้นี้วิชาตัวเบาแตกฉาน แต่กลับปล่อยผู้สะกดรอยลึกลับผู้นั้นหนีไปได้จึงรู้สึกผิดคาด

“ไม่ต้องแปลกใจ” หลังจิงเลี่ยกระโดดขว้างใบมีดไป ยังกลับมาจรดเท้าบนสะพานหินเบาๆ ได้อีก “เท่าที่ข้ารู้ สำนักอู่ตังมีศิษย์ที่ฝึกปรือเป็นพิเศษเพื่อสะกดรอยตามและสืบข่าวโดยเฉพาะ อีกทั้งส่งไปประจำการยังเมืองใหญ่ในแต่ละมณฑล เพื่อมรรคาใต้หล้าไร้เทียมทาน ครอบครองยุทธภพนี้ พวกมันเตรียมการไว้อย่างเพียบพร้อมจริงๆ”