• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 14 ตอนที่ 2

    หน้าที่แล้ว1 of 8

    สามารถอ่านตอนก่อนหน้าได้ที่ >> สยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 14 ตอนที่ 1

     

    การต่อสู้ระหว่างหนิงเชวียกับกวนไห่ที่วิหารของอารามเฮ่าเทียนฝ่ายใต้มิได้ก่อให้เกิดคลื่นลมแต่อย่างใดในโลกของคนธรรมดาสามัญ ผู้ฝึกฌานในความคิดของชาวบ้านร้านถิ่นก็เหมือนกับผู้ฝึกฌานในความคิดของหนิงเชวียสมัยก่อน คือเป็นเทพเซียนที่กินลมดื่มน้ำค้าง ไปไหนมาไหนด้วยการเหาะเหินเดินอากาศ และเมื่อเทพเซียนเหล่านี้ประมือกัน ขอเพียงฟ้าไม่ถล่มดินไม่ทลายพวกมันย่อมไม่ใส่ใจ ซึ่งอันที่จริงพวกมันไหนเลยจะมีโอกาสได้รู้เห็นเรื่องราวเหล่านี้

    แต่สำหรับโลกของผู้ฝึกฌาน ผลของการต่อสู้ในครั้งนี้กลับมีผลกระทบในวงกว้าง การพ่ายแพ้ของหลวงจีนกวนไห่ศิษย์ก้นกุฏิของมหาเถระอาวุโสวัดลั่นเคอ นอกจากจะเป็นการยืนยันอีกครั้งว่าสถานศึกษาคือยอดเขาที่สูงที่สุดในปฐพีจนมิอาจปีนข้าม ยังทำให้นามหนิงเชวียเซียนเซิงสิบสามของสถานศึกษาจัดอยู่ในทำเนียบยอดผู้ฝึกฌานทันที

    “หลวงจีนกวนไห่ศึกษาธรรมอยู่แต่ในวัดลั่นเคอ มิใคร่ได้ปรากฏตัว ชื่อเสียงจึงไม่กระเดื่องดัง ทว่าแม้กระทั่งตัวข้า หากคิดจะเอาชนะมันก็ยังต้องกินแรงอยู่บ้าง คิดไม่ถึงหนิงเชวียกลับเอาชนะมันได้ เห็นทีเมื่อเร็วๆ นี้คงได้รับแรงกระตุ้นอันใด มันจึงมีความรุดหน้าอย่างรวดเร็ว ข้าคิดว่าใครๆ บนเขาเถาซานที่เคยปรามาสว่าที่มันสามารถเอาชนะหลงชิ่งได้ถึงสองครั้งเป็นเพราะโชคช่วย ตอนนี้คงเลิกคิดแล้ว”

    ณ อาศรมเทพแห่งซีหลิง ในห้องมืดสลัวห้องหนึ่ง เยี่ยหงอวี๋กำลังอ่านรายงานที่เพิ่งได้รับแล้วกล่าววิจารณ์ด้วยรอยยิ้มจางๆ วันนี้นางมิได้สวมกระโปรงสีแดงอันเป็นเอกลักษณ์ แต่สวมชุดนักพรตเรียบง่ายหลวมโพรกตัวหนึ่ง

    ผู้ใต้บังคับบัญชาในหน่วยพิพากษาคนหนึ่งได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วแย้งเสียงเข้ม

    “ไม่มีผู้ใดไม่ยอมรับว่าความสามารถของเซียนเซิงสิบสามรุดหน้ารวดเร็วราวกับเป็นปาฏิหาริย์ แต่ที่มันเอาชนะองค์ชายหลงชิ่งได้สองครั้งติดต่อกันจะต้องเป็นโชคช่วยอย่างแน่นอน ตอนที่อยู่บนหน้าผา หากมิใช่เพราะองค์ชายกำลังอยู่ในช่วงสำคัญของการฝ่าด่าน มีหรือจะถูกมันลอบทำร้ายได้สำเร็จ”

    เยี่ยหงอวี๋กล่าวเสียงเฉื่อยชา

    “การลอบทำร้ายก็คือกลยุทธ์หนึ่งของการต่อสู้ ในเมื่อต่างฝ่ายต่างเป็นศัตรู ยังจะไปคิดหวังให้ศัตรูมีความเมตตาหรือรักษามารยาทอันใด เมื่อสู้กันก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ชัยชนะ นั่นจึงจะยุติธรรม เจ้าต้องจำเอาไว้ เฮ่าเทียนมีความยุติธรรมเสมอ คนไร้ยางอายอย่างหนิงเชวียในเมื่อสามารถเป็นศิษย์ชั้นสองของสถานศึกษา สามารถถูกอาจารย์อาเหยียนเซ่อเลือกเป็นผู้สืบทอดวิชา นอกจากความโชคดีแล้วมันจะต้องมีอะไรบางอย่างที่คู่ควรให้ศึกษา”

    ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนั้นมิกล้าโต้แย้งอีก เพียงก้มศีรษะรับคำ

    หลังออกจากห้องไปหยุดยืนอยู่ใต้ต้นไม้ริมหน้าผา มันก็หันกลับมามองห้องศิลาซึ่งไร้การตกแต่งห้องนั้นแล้วยิ้มเยาะ ลดเสียงลงกล่าวกับพวกของตัวเองว่า

    “การไปทุ่งร้างในครั้งนี้อาศรมเทพได้รับความเสียหายอย่างหนัก องค์ชายหลงชิ่งมิรู้ว่าเป็นตายร้ายดีอยู่ที่ใด หัวหน้าเยี่ยของพวกเราก็มิทราบว่าไปเจอศัตรูร้ายกาจถึงระดับใดมา ถึงกับจำต้องลดด่านฌานของตัวเองลง เกรงว่าชาตินี้คงจะหมดหวังได้เข้าสู่ด่านรู้ชะตาอีก แต่อยู่ต่อหน้าพวกเรากลับยังเชิดหน้าวางท่าเชื่อมั่นในตัวเอง หรือนางไม่รู้ว่าทำแบบนั้นนอกจากจะน่าสมเพชแล้วยังน่าหัวร่ออีกด้วย”

    ในการปฏิบัติภารกิจที่ทุ่งร้าง เยี่ยหงอวี๋ได้รับบาดเจ็บสาหัส โดยเฉพาะเคล็ดวิชาเทาเที่ยของเหลียนเซิงต้าซือทำให้นางต้องฝืนลดระดับฌานของตัวเองลงเพื่อดิ้นรนเอาชีวิตให้รอด จนเกิดความเสียหายต่อการฝึกฌานอย่างไม่สามารถกู้สถานการณ์กลับคืนมาได้

    หน้าที่แล้ว1 of 8

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook