• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 15 ตอนที่ 1

    “ตอนนี้เจ้ากับข้าล้วนรู้ดีว่าลมปราณสุดไพศาลของอาจารย์อาโดยพื้นฐานแล้วมีแนวทางที่ขัดแย้งกับหลักการของนิกายเฮ่าเทียน พูดอีกอย่างก็คือเป็นไปในแนวทางเดียวกันกับหลักการของพรรคมาร ดังนั้นพออาจารย์รู้ความจริงเรื่องนี้ จึงจับอาจารย์อาขังไว้ในถ้ำ ได้ยินว่าตอนนั้นอาจารย์ก็พูดกับอาจารย์อาเหมือนกับที่ได้พูดกับเจ้า”

    หนิงเชวียถาม

    “ศิษย์พี่ อาจารย์พูดว่าอะไร”

    “คิดได้เข้าใจเมื่อใดค่อยออกมา”

    หนิงเชวียตะลึงลานไป

    “อาจารย์อาใช้เวลาสามปีเต็มจึงคิดได้เข้าใจ พอออกจากถ้ำได้ก็ขี่ลาดำเข้าเมืองฉางอัน ถือเป็นการเข้าสู่โลกิยะตั้งแต่นั้นมา และหลังจากอาศัยกระบี่ในมือเพียงเล่มเดียวเอาชนะยอดผู้ฝึกฌานที่หาญมาท้าสู้ได้ทั้งหมด อาจารย์อาก็ไปยังทุ่งร้างถล่มพรรคมารจนราบเป็นหน้ากลอง ในช่วงเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้จนนับครั้งไม่ถ้วนนี้ อาจารย์อาเพียงแต่ใช้เพลงกระบี่สุดไพศาลกับลมปราณสุดไพศาลบุกตะลุยไปข้างหน้า ทว่าที่น่าแปลกคือทั้งฝ่ายนิกายเฮ่าเทียนและนิกายพุทธ ไม่มีผู้ใดเคลือบแคลงสงสัยในแนวทางการฝึกลมปราณที่เข้าสู่วิถีแห่งมารของอาจารย์อาเลยแม้แต่น้อย”

    พูดถึงตรงนี้ศิษย์พี่รองก็มองตามัน

    “ทั้งนี้เพราะตอนอยู่ในถ้ำอาจารย์อาคิดเรื่องบางเรื่องได้อย่างทะลุปรุโปร่ง”

    ศิษย์พี่รองเงียบไปเป็นครู่ก่อนกล่าวต่อ

    “หลังถล่มพรรคมารจนพินาศย่อยยับ อาจารย์อาก็คล้ายมีความในใจ จึงขี่ลาดำกลับสถานศึกษา ยืนขบคิดใคร่ครวญอยู่หน้าป่ากระบี่ทั้งคืนค่อยขึ้นเขาไปสนทนากับอาจารย์เป็นเวลาถึงสามวัน จากนั้นได้ขึ้นมาสร้างกระท่อมหลังนี้ขึ้นที่นี่

    หลังพรรคมารล่มสลาย อาจารย์อาก็ถูกผู้คนยกย่องให้เป็นยอดคนอันดับหนึ่งของแผ่นดิน มิทราบว่ามียอดผู้ฝึกฌานในโลกุตระมากน้อยเพียงใดมาขอท้าสู้ด้วย สมัยนั้นบนเขามีเพียงอาจารย์ อาจารย์อา ศิษย์พี่ ข้ากับผู้งมงายในการอ่าน และตรงทางขึ้นเขาก็ยังไม่ได้สร้างค่ายกล ไม่ว่าผู้ใดก็สามารถขึ้นมาท้าสู้ถึงหน้าประตูได้ น่าหงุดหงิดรำคาญใจยิ่งกว่าที่เจ้าพบเจอเมื่อสองสามวันก่อนมากนัก”

    นึกถึงช่วงเวลาแต่ก่อนเก่าที่เจตนารมณ์กระบี่และรัศมีแห่งพุทธะเปล่งประกายวูบวาบอยู่บนหน้าผาขาดมิได้หยุดหย่อน ศิษย์พี่ใหญ่ซึ่งนั่งฟังอยู่เงียบๆ ก็ต้องยิ้มออกมาเล็กน้อย

    “แต่อาจารย์อากลับไม่เห็นเป็นเรื่องน่ารำคาญใจแต่อย่างใด กลับคิดไปว่าดีเสียอีก พอฝึกฌานถึงช่วงติดขัดก็มียอดผู้ฝึกฌานมาให้ทดสอบเพลงกระบี่ถึงหน้าประตู ตอนนี้มาคิดดู สาเหตุที่ช่วงหลังๆ อารามจือโส่วกับวัดเสวียนคงเก็บตัวเงียบคงเป็นเพราะยอดผู้ฝึกฌานที่ตายในเงื้อมมืออาจารย์อามีจำนวนมากเกินไปนั่นเอง”

    ศิษย์พี่รองหันไปมองหน้าผาขาด นึกถึงภาพที่ยอดคนด่านรู้ชะตาขั้นปลายจากสถานที่ที่เป็นปริศนาเหล่านั้นต้องมาบาดเจ็บล้มตายใต้คมกระบี่ของอาจารย์อากันเป็นเบือ หรือไม่ก็พลัดตกจากหน้าผานี้ลงไปคนแล้วคนเล่า โดยไม่มีผู้ใดจดจำชื่อแซ่ของพวกมันได้ แม้จะรู้สึกภาคภูมิใจในตัวอาจารย์อา แต่ก็ยังรู้สึกเห็นใจบรรดาผู้ที่ตายไปไม่น้อย

    คนเหล่านี้รู้ทั้งรู้ว่าอาจารย์อาไร้ผู้เทียมทาน ทว่าก็ยังคงมุ่งมั่นมากันไม่ขาดสาย นับว่าควรได้รับการคารวะอย่างแท้จริง

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook