ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 15 ตอนที่ 3

บทที่ 3 เพาะเลี้ยงลมปราณ

เพาะเลี้ยงคือการเลี้ยงดู โอบอุ้ม ทะนุถนอม ปกป้อง ซ่อมแซม

การเพาะเลี้ยงลมปราณก็คือการทำสิ่งที่ว่ามาทั้งหมดข้างต้นกับลมหายใจแห่งฟ้าดินที่ถูกดึงเข้าสู่ร่างกาย

หนิงเชวียทำตามวิธีที่อธิบายไว้ในตำรา เข้าสู่ภาวะอย่างหนึ่งที่คล้ายคลึงกับการเข้าฌาน แต่มิได้ลงลึกถึงขั้นเข้าฌานจริงๆ ยังคงกำหนดลมหายใจเข้าออกต่อเชื่อมกับโลกแห่งความเป็นจริง

อากาศภายในถ้ำไหลเข้าสู่ปอดตามจังหวะการหายใจ จากนั้นไหลออกสู่ภายนอกอีกครั้งผ่านทางจมูก ในระหว่างนั้น พลังปฐมแห่งฟ้าดินที่แฝงอยู่ในอากาศก็ค่อยๆ แทรกซึมเข้าสู่ตัวมัน ให้ความชุ่มชื้นแก่ทุกอณูในร่างกายไม่เว้นแม้แต่บริเวณที่เล็กย่อยที่สุด

ทุกครั้งที่หายใจ หนิงเชวียจะรู้สึกได้ว่ามีพลังปฐมจำนวนน้อยนิดไหลเข้าสู่ร่าง การเปลี่ยนแปลงนี้น้อยมากจนแทบไม่รู้สึก ทว่าเมื่อหายใจเข้าออกจนได้จังหวะแล้ว การสั่งสมของการเปลี่ยนแปลงนี้ก็เริ่มชัดเจนขึ้น ชัดเจนจนมันรู้สึกได้ถึงการเพิ่มขึ้นอย่างมากมายของพลังปฐม

นับตั้งแต่รับช่วงบาตรและจีวรของอาจารย์อาเป็นต้นมา การเปลี่ยนพลังปฐมแห่งฟ้าดินในร่างให้กลายเป็นลมปราณสุดไพศาลเป็นไปอย่างเชื่องช้าไม่มีความรุดหน้า มาบัดนี้พอพบว่าตัวเองสามารถทำให้การฝึกลมปราณสุดไพศาลกลายเป็นสิ่งที่สามารถควบคุมและคาดหวังได้ ต่างจากเดิมที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ก็อดที่จะแตกตื่นยินดีมิได้

ฟ้าใกล้สว่างแล้ว หนิงเชวียยังคงนั่งขัดสมาธิกำหนดลมหายใจเข้าออก โดยมีซังซังนั่งสัปหงกอยู่ข้างๆ มันรับรู้ถึงพลังปฐมแห่งฟ้าดินที่กำลังไหลเข้าสู่ร่างกาย สภาพของมันในตอนนี้คล้ายกับปีศาจสุราที่กำลังกรอกสุราใส่ท้องไหแล้วไหเล่า เบิกบานจนเกินบรรยาย เมามายจนยากจะรำพัน ทั้งมิรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหนและกำลังจะไปยังที่ใด

อากาศในถ้ำเคลื่อนไหวไปตามสภาวะ นำลมภูเขายามเช้าอันเย็นฉ่ำเข้ามาในถ้ำ ทั้งยังปลุกซังซังให้ตื่นขึ้นจากความฝัน นางยืดตัวตรงนั่งขยี้ตาอย่างง่วงงุน ก่อนหันไปมองหนิงเชวียอย่างนึกแปลกใจ

ขณะที่พลังปฐมแห่งฟ้าดินไหลเข้าสู่ร่าง ลมปราณสุดไพศาลค่อยๆ เพิ่มพูน ภายในร่างหนิงเชวียก็บังเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น การเปลี่ยนแปลงนี้ซ่อนอยู่ในเนื้อหนังกล้ามเนื้อและโลหิต นอกจากตัวมันเองแล้ว ไม่น่าจะมีผู้ใดรับรู้ได้ แต่ซังซังก็ยังคงรู้สึกได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้น

นางรับรู้ได้ว่าอากาศที่อยู่รอบตัวรวมถึงไอหมอกในยามเช้าบนหน้าผาคล้ายถูกอะไรบางอย่างที่บางเบายิ่งกว่าสายลมชักนำให้ลอยเข้ามาในถ้ำ ก่อนห้อมล้อมปกคลุมตัวหนิงเชวียไว้

มิทราบว่าผ่านไปนานเท่าใด หนิงเชวียจึงค่อยลืมตาขึ้น มันมองท้องนภาด้านนอกเงียบๆ ด้วยสีหน้าครุ่นคิด

บนหน้าผาขาด ในไอหมอกล้วนมีพลังปฐมแห่งฟ้าดินอยู่ทุกหนแห่ง ในต้นไม้ ในสายนที ในมัจฉาที่แหวกว่ายอยู่ในสระ หรือในตัวคนเราก็เช่นกัน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แสงเจิดจรัสที่นิกายเฮ่าเทียนโบกมือเสกขึ้นมา กับลมปราณในร่างของผู้ฝึกฌานพรรคมาร ยังจะมีความแตกต่างที่เป็นแก่นสารกันที่ตรงไหน

ที่ตำรา ‘ต้นกำเนิดลมหายใจแห่งฟ้าดิน’ พยายามอธิบายถึงก็คือเหตุผลนี้ และยังพยายามใช้เหตุผลนี้แก้ข้อระแวงสงสัยของเหล่าผู้ฝึกฌาน รวมถึงสร้างแนวคิดที่เป็นเอกภาพขึ้นมาใหม่ โดยแนวคิดที่ว่านี้ถึงกับโค่นล้มหักล้างรากฐานคำสอนของนิกายเฮ่าเทียนอย่างสิ้นเชิง