• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน รหัสลับหลันถิงซวี่ ตอนที่ 4

    อู่หยวนเหิงมองจักรพรรดิเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ด้วยเหตุที่องค์จักรพรรดิไท่จงทรงโปรดปรานหวังซีจือเป็นอันมาก เหล่าเชื้อพระวงศ์ในสายสกุลหลี่เกือบทุกพระองค์จึงต่างพากันหัดคัดลอกอักษรศิลป์ของหวังซีจือ ไม่ว่าจะเป็นองค์จักรพรรดิไท่จง เกาจง หรือแม้แต่องค์จักรพรรดินีอู่เจ๋อเทียนก็ต่างล้วนคัดตัวอักษรสิงซูโดยมีรอยพู่กันสีขาวเป็นฝอยปรากฏอยู่บนตัวอักษรได้งดงามเฉกเดียวกันกับลีลาการเขียนอักษรของหวังซีจือ จักรพรรดิเสวียนจงแม้จะถนัดเขียนอักษรข่ายซู* มากกว่าสิงเฉ่า** แต่อักษรหวัดแกมบรรจงของพระองค์ก็ราวกับดึงออกมาจาก ‘บทสรรเสริญพระไตรปิฎกรวมอักษรหวังซีจือโดยไหวเหริน’ แต่หลังเกิดกบฏอันสื่อ องค์จักรพรรดิทั้งหลายก็ต่างเผชิญหน้ากับภาวะแผ่นดินแตกแยก อำนาจขององค์จักรพรรดิตกต่ำ ทำให้ความหลงใหลในเรื่องอักษรศิลป์ที่เคยมีพลอยหดหาย ไม่ปรารถนาจะสิ้นเปลืองกำลังศึกษาค้นคว้าหวังซีจืออีก จักรพรรดิซุ่นจงพระบิดาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันแม้จะทรงพระอักษรได้งดงาม แต่ก็แค่อักษรลี่ซู*** ที่ดูโบราณเรียบง่ายมีโครงร่างหนักแน่นเท่านั้น เรื่องนี้ไม่ต่างอะไรกับชะตากรรมบ้านเมืองที่ผันเปลี่ยนหมุนวนไป จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ถังไม่อาจเขียนอักษรที่มีลีลาพลิ้วไหวตามอารมณ์ งดงามเข้มแข็งเปี่ยมกำลังได้อีก

    “เทียบกับ ‘อารัมภกถาหลันถิง’ แล้ว เราชื่นชอบบทกวีนี้มากกว่า” องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงหลี่ฉุนตรัส

    “มิทราบว่าด้วยเหตุใดหรือพ่ะย่ะค่ะ”

    “เราเองก็บอกไม่ได้ว่าเพราะอะไร บางทีอาจเพราะรูปแบบและความหมายของ ‘วินาศมอดม้วย’ ล้วนตรงกับใจเราก็เป็นได้” หลังจากชะงักไปครู่หนึ่ง องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงหลี่ฉุนก็พูดเสริม “ข้าจำได้ว่าจักรพรรดิพระองค์ก่อนเคยตรัสว่า ‘อารัมภกถาหลันถิง’ งดงามสมบูรณ์แบบเกินไป เช่นนั้นจึงดูไม่สมจริง”

    พอได้ยินเช่นนั้นอู่หยวนเหิงก็ให้ตะลึง องค์จักรพรรดิซุ่นจงทรงมีพรสวรรค์ด้านอักษรศิลป์จริงๆ แต่กลับไม่นำพาต่ออักษรสิงซูของหวังซีจือที่เหล่าจักรพรรดิสายสกุลหลี่แห่งราชวงศ์ถังให้ความสำคัญ แต่กลับหันไปสนใจอักษรลี่ซูที่ไม่ได้รับความสนใจแทน เหตุผลทั้งหมดเพียงเพราะ ‘งดงามสมบูรณ์แบบเกินไป เช่นนั้นจึงดูไม่สมจริง’ กระนั้นหรือ อู่หยวนเหิงรู้สึกยากที่จะเชื่อว่าเชื้อสายขององค์จักรพรรดิไท่จงที่เฝ้าแสวงหาความงามสมบูรณ์แบบจะใช้เหตุผลเช่นนี้ปฏิเสธ ‘อารัมภกถาหลันถิง’ ที่ถูกยกย่องให้เป็น ‘ยอดภาพอักษรพันปี’

    อัครเสนาบดีจมอยู่กับความคิดอ่านของตนเอง องค์จักรพรรดิเซี่ยนจงเองก็เหมือนจะตระหนักได้ว่าตนเองพูดมากเกินไปหน่อยแล้ว จึงทรงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ มาดูเจ้าสิ่งนี้กันดีกว่า”

    พระองค์ทรงลงมือย้ายม้วนกระดาษคัดอักษรพวกนั้นออกจากโต๊ะด้วยพระองค์เอง หลังจากนั้นก็คลี่แผนที่ดวงดาวที่โหรหลวงนำมาถวายให้เมื่อคืนวานออก

    อู่หยวนเหิงตั้งอกตั้งใจพิจารณาดูแผนที่ดวงดาว องค์จักรพรรดิแม้จะเฝ้าสังเกตดูสีหน้าและน้ำเสียงของเขา แต่สุดท้ายกลับทรงพบเพียงท่าทีไม่สะทกสะท้านของผู้เป็นอัครเสนาบดี เทียบกับเมื่อครู่ตอนพูดเรื่อง ‘อารัมภกถาหลันถิง’ แล้ว ท่าทีของอู่หยวนเหิงในเวลานี้กลับดูสงบนิ่งกว่ามากมายนัก อีกทั้งยังกลับกลายเยือกเย็นเหมือนยามปกติอีกด้วย ทุกครั้งที่พบพานเรื่องยุ่งยากใหญ่หลวง ขอเพียงได้เห็นท่าทางเหมือนมีแผนการอยู่แล้วในใจเช่นนี้ของอู่หยวนเหิง ความรู้สึกกระวนกระวายขององค์จักรพรรดิก็พลอยสงบลงตามไปด้วย

    * ข่ายซู เป็นแบบอักษรจีนมาตรฐานที่ใช้อย่างแพร่หลายในปัจจุบัน เริ่มพัฒนามาตั้งแต่สมัยปลายราชวงศ์ฮั่น ลักษณะเส้นออกแบบให้สมดุลอยู่ภายในกรอบสี่เหลี่ยม ลายเส้นบรรจง ไม่มีการเชื่อมต่อเส้น หลุดพ้นจากอักษรภาพในยุคโบราณอย่างสมบูรณ์

    ** สิงเฉ่า เป็นรูปแบบหนึ่งของอักษรเฉ่าซู (อักษรหวัด) มีลักษณะเส้นอยู่กึ่งกลางระหว่างสิงซู (อักษรลายมือแบบหวัดแกมบรรจง) กับเฉ่าซู (อักษรหวัด) แต่ค่อนไปทางหวัดมากกว่า

    *** ลี่ซู เป็นอักษรที่ประยุกต์มาจากอักษรจ้วน (อักษรภาพ) นับเป็นกระบวนการเปลี่ยนแปลงจากอักษรภาพมาสู่อักษรสัญลักษณ์ อักษรมีโครงสร้างเป็นสี่เหลี่ยมแบนกว้างมากกว่าสูง เส้นหนาแต่น้ำหนักไม่สม่ำเสมอ แต่ละเส้นเขียนแยกชัดไม่เชื่อมต่อ จุดหักชัดเจน เส้นโค้งมีน้อย

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    Facebook