ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

บทที่ 16 เคลื่อนย้ายวัตถุ

“โฮ่งๆๆ!”“เจี๊ยกๆๆ!” เสียงสุนัขเห่าผสานขึ้นกับเสียงวานรร้องแทรกผ่านความเงียบสงบของดอยไผ่ใหญ่ จางเสี่ยวฝานถือกระบองเขี่ยไฟวิ่งตะโกนด่าออกมาจากห้องครัว“สุนัขชั่ว! วานรเลว! แน่จริงอย่าหนีสิ!”รอจนเจ้าเทากระโดดขึ้นหลังเจ้าเหลืองก็วิ่งสี่ตีนเผ่นแน่บ จางเสี่ยวฝานไล่ตามไม่ทันได้แต่มองเจ้าวานรตัวดีหันมาแสยะยิ้มล้อเลียน เจ้าเหลืองดีใจจนหน้าบาน หากไม่ใช่เพราะปากคาบกระดูกหมูท่อนโตเอาไว้ เกรงว่าป่านนี้คงหัวเราะจนเขี้ยวหักไปแล้วจางเสี่ยวฝานเดินคอตกกลับเข้าครัวอย่างขุ่นเคือง ตั้งแต่มันรับหน้าที่ดูแลห้องครัวเมื่ออายุสิบสี่ ฝีมือก็เป็นที่ยอมรับนับถือของทุกคน แม้แต่เจ้าเหลืองซึ่งได้ชื่อว่า ‘สุนัขผู้สำเร็จเต๋า’ ยังอดน้ำลายสอมิได้ โดยเฉพาะกระดูกหมูกลิ่นหอมฟุ้งรสชาติแสนอร่อยที่จางเสี่ยวฝานใช้ทำแกงจืดคืออาหารมื้อใหญ่ที่มันนอนฝันถึงทุกค่ำคืนจางเสี่ยวฝานต้มน้ำแกงก็เพื่อให้คนกิน แม้ว่าเจ้าเหลืองจะเป็น ‘ผู้อาวุโส’ (เถียนปู้อี้เลี้ยงมันมาตั้งแต่เล็ก) แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นผู้อาวุโสอย่างสมเกียรติ บ่อยครั้งที่ยืนมองน้ำลายไหลยืดทว่าไร้วาสนา จนกระทั่งมันคบหากับเจ้าเทาเป็นสหาย ภาพเหตุการณ์ข้างต้นจึงเกิดให้เห็นเป็นประจำในตลอดช่วงสองปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจางเสี่ยวฝานจะซ่อนกระดูกอย่างมิดชิดเพียงไร ขอเพียงมีจมูกที่เฉียบไวต่อกลิ่นของเจ้าเหลืองและสมองที่ฉลาดแกมโกงของเจ้าเทา ภาพการแย่งชิงกระดูกก็มักจบลงโดยมีจางเสี่ยวฝานเป็นฝ่ายพ่ายแพ้