ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

“เจี๊ยกๆๆ”“โฮ่งๆๆ!”คราวนี้เจ้าเหลืองกับเจ้าเทาหันมาร้อง/เห่าใส่มันเป็นเสียงเดียว จางเสี่ยวฝานแลบลิ้นใส่พวกมัน กระแทกตัวนั่งลงใหม่อย่างโกรธๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ในสมองพลันผุดภาพอันงามสง่าน่าประทับใจของฉีเฮ่าที่มาเยือนดอยไผ่ใหญ่เมื่อสองปีก่อน“น้ำผนึกตัวเป็นกำแพงน้ำแข็ง”จางเสี่ยวฝานท่องประโยคนั้นเบาๆ ตอนที่ยังไม่เริ่มฝึกวิชายังไม่รู้ แต่สองปีมานี้มันได้ลิ้มรสความยากลำบากและตระหนักถึงความหมดหวังที่จะฝึกให้ได้ระดับเดียวกับฉีเฮ่ามันนึกถึงภาพแววตานุ่มนวลทว่าแฝงความร้อนระอุของเถียนหลิงเอ๋อร์ยามจับจ้องมุกน้ำแข็งใต้แสงเทียนในห้องนี้หัวใจพลันเจ็บแปลบเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงตามองกระบองเขี่ยไฟที่สงบนิ่งอยู่กลางพื้น หูแว่วเสียงเจ้าเหลืองกับเจ้าเทาหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน แล้วจางเสี่ยวฝานก็พลันรู้สึกว่าตนเองกับกระบองเขี่ยไฟที่นอนแน่นิ่งอยู่กับพื้นท่อนนี้ช่างโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายกันเสียนี่กระไร“เฮ้อ”มันถอนใจ พยายามจินตนาการว่าตนก็สามารถฝึกวิชาสำเร็จถึงขั้นนั้นได้พลางจัดท่านั่งสมาธิโดยผ่อนคลายร่างกายและจิตใจ ไม่อินังขังขอบในสิ่งใดๆ จากนั้นใช้ท่า ‘เคลื่อนย้ายสิ่งของ’ ที่เห็นศิษย์สำนักเมฆาเขียวใช้กันบ่อยครั้งเป็นครั้งแรกในชีวิต มันกวักมือเรียกกระบองเขี่ยไฟบนพื้นแค่วินาที แต่ดูเหมือนจะยาวนานตลอดกาลจางเสี่ยวฝานสีหน้าเป็นปกติไม่มีท่าทางเสียใจสักนิด ทั้งนี้เพราะมันเตรียมใจไว้พร้อมที่จะรับความผิดหวังพ่ายแพ้ ทว่าเสี้ยววินาทีนั้น มันกลับเห็นกระบองเขี่ยไฟขยับเบาๆแค่ขยับเล็กน้อย อีกทั้งแผ่วเบา ราวกับคนที่เพิ่งตื่นจากการหลับใหลกำลังไหวตัวบิดขี้เกียจเล็กน้อย!