ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

“ทุกครั้งท่านแม่จะตรงไปหาอาจารย์อาสุ่ยเยวี่ยโดยตรง ยากที่ข้าจะได้ทำความรู้จักกับศิษย์พี่ร่วมสำนัก ท่านรีบเล่ามาเถอะ!”เหอต้าจื้อหัวร่อฮ่าๆ“อย่าใจร้อน อย่าใจร้อน วันนี้เจ้าจะต้องได้พบนางที่ดอยทะลุเมฆาแน่”เถียนหลิงเอ๋อร์ร้อง ‘อ้อ’ กลอกตาหนึ่งรอบกล่าวว่า“มิน่า ข้าก็ว่าเช้านี้ศิษย์พี่ใหญ่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ที่แท้ในใจมีจุดมุ่งหมายอื่นนี่เอง”ทุกคนลองนึกดูก็เห็นตรงกันจึงพากันหัวเราะเสียงดัง เถียนหลิงเอ๋อร์ขบขันจนความตื่นเต้นที่มีต่อ ‘งานประลองฝีมือเจ็ดสังกัด’ ในทีแรกจางลง ทุกคนต่างยิ้มแย้มมีความสุข แต่รอยยิ้มของจางเสี่ยวฝานกลับแฝงความเลื่อนลอยอยู่บ้างฉวยโอกาสที่คนอื่นหยอกล้อกัน เถียนหลิงเอ๋อร์แอบดึงตัวจางเสี่ยวฝานไปสอบถาม“เสี่ยวฝาน เจ้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า”จางเสี่ยวฝานขยับปากอึกอัก มือขวาลูบอกเสื้ออย่างไม่รู้ตัว แต่สุดท้ายก็ตอบเพียงว่า“ข้าไม่เป็นไรศิษย์พี่หญิง”เถียนหลิงเอ๋อร์เขม้นมองมัน“มีอะไร เอามาให้ข้าดูได้หรือไม่”จางเสี่ยวฝานลังเลเล็กน้อยก่อนจะดึงของในอกเสื้อออกมา เถียนหลิงเอ๋อร์อุทานดังเอ๊ะ?“เจ้าพกไม้เขี่ยไฟดำปิ๊ดปี๋นี้ไว้กับตัวทำไม”จางเสี่ยวฝานเห็นสีหน้างุนงงของนางก็ต้องตะกุกตะกักอย่างเขินอาย“อาจารย์มีเมตตาให้ข้าไปด้วย แต่ข้าไม่มีเวทอาวุธประจำตัว…”เถียนหลิงเอ๋อร์พลันเข้าใจ นางระเบิดเสียงหัวเราะจนตัวงอ“ฮ่าๆๆ เจ้าจะพกไม้เขี่ยไฟท่อนนี้ไปร่วม ‘งานประลองฝีมือเจ็ดสังกัด’ งั้นหรือ ศิษย์พี่หกคิดใช้ลูกเต๋าเป็นเวทอาวุธก็นับว่าประหลาดที่สุดในประวัติศาสตร์สองพันปีของสำนักอยู่แล้ว คิดไม่…คิดไม่ถึงเจ้า…เจ้าถึงกับจะใช้ไม้เขี่ยไฟ…ฮ่าๆๆๆ ข้าจะขำตายอยู่แล้ว”เสียงเถียนหลิงเอ๋อร์หัวเราะจะเป็นจะตายเรียกความสนใจจากทุกคน พอรู้ความต่างพากันหัวเราะสนั่นหวั่นไหว จางเสี่ยวฝานถูกเห็นเป็นที่ขบขันโทสะก็คุกรุ่นอยู่ในใจ