ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

“มะ…ไม่สักหน่อย ข้าไม่ได้เอาแต่…”“อะไรนะ”มันยังพูดไม่ทันจบ ศิษย์ดอยไผ่น้อยคนหนึ่งก็สอดปากถาม“หมายความว่าท่านไม่คิดถึงศิษย์พี่เหวินหมิ่นของพวกเราหรอกหรือ”ซ่งต้าเหรินใจหายวาบรีบชำเลืองมองเหวินหมิ่น เห็นโฉมสะคราญจ้องตาเขม็งเหมือนรอฟังคำตอบก็ร้อนใจโพล่งตอบอย่างเงอะงะ“มะ…ไม่ใช่ ข้าพเจ้าคิดถึง…”“ฮ่าๆๆๆ!”ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะ โดยเฉพาะสาวน้อยคนนั้นเสียงดังที่สุด ทำเอาศิษย์สังกัดอื่นหันมามองเป็นจุดเดียวเหอต้าจื้อรอจนเสียงหัวเราะเบาลงก็ปั้นหน้าเคร่งขรึมบอกต่อศิษย์ดอยไผ่น้อยว่า“ศิษย์พี่ทั้งหลาย อันที่จริงศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเราหมายความว่าอย่างนี้ เขามิใช่ไม่คิดถึงศิษย์พี่เหวินหมิ่น แต่ไม่ได้คิดถึงตลอดเวลา…”“แล้วคิดถึงอย่างไร”ศิษย์หญิงอีกคนรับลูกเอ่ยถามเหอต้าจื้อตอบว่า“ผ่านไปหนึ่งเค่อ* เขาก็คิดถึงศิษย์พี่เหวินครั้งหนึ่ง ผ่านไปอีกหนึ่งเค่อก็เรียกชื่อนางครั้งหนึ่ง ดังนั้นจึงพูดว่าไม่ได้คิดถึงอยู่ตลอดเวลา”ท่ามกลางเสียงหัวร่อดังลั่น ซ่งต้าเหรินทางหนึ่งถลึงตาดุเหอต้าจื้อ แต่อีกทางชำเลืองแลเหวินหมิ่น เห็นนางอมยิ้มน้อยๆ ไม่ได้ถือสาก็อดลิงโลดใจมิได้ แต่ปากกลับกล่าวว่า“น้องเหวินหมิ่น พวกมันชอบพูดล้อเล่น จะ…เจ้าอย่าได้ใส่ใจ”เหวินหมิ่นยิ้มหวาน หันไปปรามศิษย์น้องที่หัวเราะกันตัวสั่นตัวคลอนก่อนจะหันกลับมามองมันอย่างลึกซึ้ง ถามว่า“แล้วที่จริงใจท่านคิดอย่างไร”ซ่งต้าเหรินหน้าแดง เริ่มติดอ่างอีกครั้ง* หน่วยนับเวลาของจีนยุคโบราณ เทียบประมาณ 15 นาที