ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

หลินจิงอวี่ไม่มีทีท่าแปลกใจเหมือนจะประเมินไว้แล้ว มันกล่าวปลอบโยนว่า“ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวฝาน เจ้ามานะพยายามเข้าไว้ จะต้องประสบความสำเร็จเข้าสักวัน ถึงอย่างไรพวกเราก็ยังอายุน้อย ถือว่าการเข้าประลองคราวนี้เป็นการเปิดหูเปิดตาเถิดนะ”มุมปากจางเสี่ยวฝานกระตุกเล็กน้อย ตามองใบหน้าที่หวังดีของสหาย หูฟังคำพูดปลอบโยนอันอบอุ่น ทว่าจิตใจเหมือนจะไม่ยอมรับการปลอบประโลมนั้นเปิดหูเปิดตารึ!ทำไมทุกคนล้วนเข้าใจว่ามันมาที่นี่เพียงเพื่อเปิดหูเปิดตา คิดถึงตรงนี้จู่ๆ ใจมันก็คุกรุ่นด้วยโทสะที่อธิบายไม่ได้ เหมือนกับมีเปลวไฟกองหนึ่งกำลังเผาไหม้อยู่ลึกๆ แต่เพียงพริบตาก็ดับวูบ มันก้มหน้าไม่พูดจา และมิได้กล่าวตำหนิความรู้สึกของสหาย เพราะแม้แต่ตัวมันเองก็ยังคิดเช่นนั้นราวกับรับรู้ถึงสภาพจิตใจมัน เจ้า ‘กระบองเขี่ยฟืน’ ที่มันยังกำอยู่พลันมีปฏิกิริยาตอบรับ กระแสเย็นยะเยียบเพิ่มกำลังทะลักล้นแล่นวาบจากฝ่ามือตรงมาที่หัวไหล่จางเสี่ยวฝานใจหายวาบ แต่มันรู้สึกว่ากระแสเย็นเยียบนี้มิได้ส่งผลร้ายต่อมันแต่อย่างใด ตรงกันข้ามมันกลับเย็นซ่านสบายไปทั้งตัว ชำเลืองมองก็เห็นว่าหลินจิงอวี่ไม่ได้รู้สึกรู้สาในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับมันแม้แต่น้อยขณะที่มันเป่าปากอย่างโล่งอกพลันมีเสียงคำรามก้องดุจอสนีฟาด แม้แต่หลินจิงอวี่ที่มีพลังฝึกปรือล้ำหน้ากว่ายังผวา แก้วหูลั่นเปรี๊ยะแทบระเบิด ส่วนคนอื่นๆ ที่เดินนำหน้าก็มีอาการแบบเดียวกันทุกคนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ พอหันไปมองทางต้นเสียงต่างก็ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความตื่นตระหนก ปรากฏว่าเจ้ากิเลนน้ำที่หลับอุตุอยู่ข้างสระมรกตยามนี้พลันตื่นขึ้น จ้องมองมาทางพวกมัน ดวงตาคู่ใหญ่มหึมาสาดประกายดุร้าย ขนบนแนวสันหลังชี้ชัน อ้าปากกว้างราวอ่างโลหิตเผยให้เห็นเขี้ยวยาวแหลมคม ทำท่าเหมือนกำลังจะพุ่งเข้าทำร้ายใครสักคน และเป้าหมายของมันก็ดูเหมือนจะเป็นศิษย์สำนักเมฆาเขียวกลุ่มที่ยืนคาอยู่บนบันไดนี่เอง