แต่ขณะนี้สถานการณ์คับขัน ด้านหลังมันคือศิษย์ที่มีอนาคตไกลที่สุดของสำนักหลายสิบคน ส่วนด้านหน้าก็คือลำวารีขนาดใหญ่ที่เมื่ออยู่ใกล้จะได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนดังแว่วจากด้านใน ในความใสบริสุทธิ์ของสายน้ำเห็นร่างสัตว์อสูรสารพัดชนิดปรากฏให้เห็นวูบวาบ คิดว่าคงเป็นอสูรร้ายที่กิเลนน้ำเคยสังหารในอดีต ตายแล้วดวงวิญญาณถูกดูดซับเข้าไปในร่าง ไม่ได้ไปผุดไปเกิด ยามนี้ถูกกิเลนน้ำปลดปล่อยใส่ลำวารี ยิ่งเพิ่มอานุภาพของมันให้น่าสยดสยองมากยิ่งขึ้น แม้แต่นักพรตเต้าเสวียนที่มีความสามารถและสติปัญญาเหนือมนุษย์ยังใจสั่นสะท้านเมื่อเห็นลำวารีคุกคามถึงตรงหน้า เต้าเสวียนหลบเลี่ยงไม่ได้ ได้แต่สูดหายใจลึกท่องคำว่า“อู๋เลี่ยงเทียนจวิน”*สองมือมันทำท่าเหมือนประคองลูกแก้ว แล้วโยกไกวอย่างเชื่องช้าทว่าที่จริงรวดเร็ววาดเป็นรูปไท่จี๋ขึ้นมา เพียงอึดใจเดียวภาพนั้นก็เปล่งแสงบาดตา กลิ่นอายแห่งความศักดิ์สิทธิ์แผ่กระจายไปทั่ว แล้วเต้าเสวียนก็หมุนตัวกลับ เสื้อคลุมสีเขียวเข้มพองขึ้นเหมือนถูกอัดลมแล้วหลุดลอยออกจากร่าง ภาพวาดไท่จี๋เหมือนได้รับแรงกระตุ้น เคลื่อนเข้าประทับกลางหลังเสื้อคลุมราวกับนาบด้วยไฟร้อนๆ เสื้อคลุมเขียวเข้มตัวนี้เป็นของวิเศษ เมื่อสัมผัสภาพไท่จี๋ก็บังเกิดเสียงดัง ‘พึ่บ’ แล้วขยายตัวใหญ่ขึ้นเป็นสิบเท่าลอยละล่องอยู่กลางอากาศเสียงดัง ‘ครืน’ ลำวารีที่ถูกเสกออกมาโดยกิเลนน้ำปะทะเข้ากับเสื้อคลุมศักดิ์สิทธิ์อย่างจัง ได้ยินเสียงร้องและคำรามดังสะท้านสะเทือนเข้าหูไม่หยุด ราวกับว่าเหล่ามารอสูรกำลังร่ำร้องอย่างโกรธแค้น เสื้อคลุมถูกกดดันถอยกรูดไปหลายจั้ง บริเวณที่ถูกกระแทกยุบเป็นรอยลึก ดูออกว่าพลังของลำวารีมีมากมายมหาศาลเพียงไรศิษย์สำนักเมฆาเขียวเหมือนถูกปะทะด้วยลมหอบใหญ่ ที่ฝึกปรือจนพลังปราณลึกล้ำแค่โงนเงนประคองตัวได้ แต่ส่วนใหญ่จะร่วงตกบันไดกันหมด ทุกคนพากันขวัญหนีดีฝ่อ หากมิได้นักพรตเต้าเสวียนสอดมือช่วย มิทราบว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นไรจางเสี่ยวฝานหน้าซีด มันทรงกายไม่อยู่จึงถูกแรงลมพัดตกบันได หลินจิงอวี่ยื่นมือออกไปช่วย ตัวเองพลอยเสียศูนย์กลิ้งโค่โล่ตามลงไปอีกคนสัญชาตญาณทำให้จางเสี่ยวฝานปล่อยมือจาก ‘กระบองเขี่ยไฟ’ ในอกเสื้อ พยายามไขว่คว้าหาอะไรเกาะไว้ ไม่ทันสังเกตว่าทันทีที่ปล่อยมือ เจ้าความรู้สึกเย็นยะเยียบก็มลายหายไป* เป็นคำเจริญพรของนักพรตลัทธิเต๋า (คล้ายๆ ที่หลวงจีนพูดอมิตาภพุทธ) แปลว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงยิ่งใหญ่หาที่สิ้นสุดมิได้
