พอถึงตอนนี้เจ้าเทาทำท่าเหมือนจะเข้าใจภาษามนุษย์ขึ้นมาทันที ส่งเสียงร้อง ‘เจี๊ยกๆๆ!’ ออกแรงกระชากผมจางเสี่ยวฝานเป็นการใหญ่ เจ็บจนจางเสี่ยวฝานด่าลั่น“เจ้าวานรชั่ว เจ้าเนรคุณ”เจิงซูซูเห็นแล้วกลับเลื่อมใสดีดนิ้วชมเปาะ“อา…ฉลาดมากจริงๆ”จางเสี่ยวฝานประท้วงหน้าเหยเก“เจ้าตัวแสบนี่ชอบทำร้ายคน ยังจะว่ามันฉลาดอีกหรือ”“อย่าสบประมาทว่ามันเป็นเพียงวานร แค่ฉลาดรู้ภาษาคนระดับนี้ก็นับว่าหาได้ยากแล้ว เจ้าลองตรวจดูตรงกลางหน้าผากระหว่างตาทั้งสองของมันสิ ใช่มีรอยขีดเส้นเล็กๆ หรือไม่”จางเสี่ยวฝานเลิกขนเจ้าเทา เห็นขีดจางๆ อยู่ใต้ขนบริเวณนั้นจริง หากไม่สังเกตย่อมหาไม่พบ ในใจบังเกิดความนับถือเจิงซูซูอยู่หลายส่วน“รอยเล็กขนาดนี้ท่านกลับมองเห็น ร้ายกาจ ร้ายกาจ!”เจิงซูซูอธิบายสีหน้าจริงจัง“อย่าได้ดูถูกมันเชียว ในบันทึกเทพมาร** หมวดสัตว์เทวะ บอกไว้ว่าวานรเทพสามตามีญาณทิพย์ เมื่อยังเยาว์รูปกายภายนอกเหมือนวานร แต่เมื่อโตเต็มวัยเนตรที่สามกลางหน้าผากจะเปิด พลังเวทจะแกร่งกล้าขึ้น ไม่เพียงเชี่ยวชาญในวิชาเซียนธาตุทั้งห้า ยังสามารถมองไกลเป็นพันลี้ คำโบราณที่ว่า ‘เนตรพันลี้’ ก็คือเจ้าวานรเทพสามตานี่เอง”จางเสี่ยวฝานอุ้มเจ้าเทามาส่องดูใกล้ๆ ไม่อยากเชื่อว่าเดียรัจฉานที่นอนอยู่กับตนมาตลอดจะมีประวัติความเป็นมายิ่งใหญ่เพียงนี้ แต่ดูอย่างไรมันก็คือวานรที่ค่อนข้างอ้วนตัวหนึ่ง อุ้มด้วยสองมือยังกินแรง ดูเหมือนพักอยู่บนดอยทะลุเมฆาเพียงคืนเดียวน้ำหนักมันจะเพิ่มขึ้นกว่าเดิมอีกหลายชั่ง** คือบันทึกในสมัยโบราณเกี่ยวกับปรากฏการณ์ผิดธรรมชาติ สมบัติและของล้ำค่า สัตว์ทวิบาทจตุบาทที่หายาก และเรื่องของภูตผีเทวดา เล่ากันว่ายอดคนในสมัยโบราณเซียวติ่งเป็นผู้เขียน เดิมมีสิบบท แต่ได้สูญหายไปมาก ปัจจุบันเหลืออยู่ในโลกเพียงสี่บทเท่านั้นเซียวติ่งมิใช่นักจดประวัติศาสตร์ ในพงศาวดารชื่อว่า ‘บันทึกภูผามหานที’ ที่จดโดยคนอำเภอเขาเก้ายอดบอกไว้ว่า : คนแซ่เซียว ชาตะมรณะไม่ประจักษ์ ยามเด็กฉลาดเหนือคน อ่านผ่านตาไม่ลืม ชอบท่องเที่ยวพเนจรไปทั่วหล้า เยี่ยมชมขุนเขาและหนองบึงที่มีอยู่ทั้งหมด เป็นผู้จดบันทึก ‘บันทึกเทพมาร’ เนื้อหาแปลกพิสดารน่าตื่นตาตื่นใจ จัดเป็นผลงานมหัศจรรย์อันดับหนึ่งในแผ่นดิน แต่ทว่าสูญหายไปมาก น่าเสียดายยิ่ง!
