ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

ลูกโป่งแพรแดงตอนนี้หดเหลือขนาดประมาณหกเชียะ ประกายของมันยังคงเจิดจ้า กดดันลำแสงสีน้ำตาลไว้อย่างสุดฤทธิ์ เสียง ‘กึกๆ’ ของแรงอัดดังออกมาเป็นระยะๆ ยามนี้เงาร่างเซินเทียนโต่วเริ่มรางเลือน ส่วนเถียนหลิงเอ๋อร์ยังคงลอยตัวกลางอากาศ ใบหน้างดงามแดงระเรื่อ นิ้วมือซ้ายขวาที่จีบนิ้วเป็นท่าดอกกล้วยไม้เกร็งสั่นระริกทันใดนั้นได้ยินเสียงร้องคำรามประหลาด เซินเทียนโต่วแสดงอานุภาพดุจพยัคฆ์แทงกระบี่ทะลุแพรแดงออกมา ทว่ายามนี้ใบหน้ามันขาวซีดเป็นกระดาษไปแล้วศิษย์ดอยรับตะวันตบมือโห่ร้องกึกก้อง ทว่าซางเจิ้งเหลียงกลับหลับตาถอนใจ ส่วนเถียนปู้อี้กับซูหรูหันมองกันอย่างยิ้มแย้มนี่คือการดิ้นรนเอาชีวิตรอดของเซินเทียนโต่ว เถียนหลิงเอ๋อร์พลิกตัวกลางอากาศ ยกมือขวาชี้ เจ้า ‘แพรแดงอำพัน’ แปรสภาพเหมือนเหล็กหมาดแล่นตามทุบเข้ากลางหลังเซินเทียนโต่วที่ไร้เรี่ยวแรงจะหลบ ร่างลอยกระเด็นตกเวทีเสียงดัง ‘โครม’ศิษย์ดอยรับตะวันเพิ่งจะโห่ร้องดีใจไปได้ครึ่งทางก็เงียบกริบเหมือนคนใบ้ ซางเจิ้งเหลียงลุกขึ้นยืนส่ายหน้า ตวาดใส่เหล่าศิษย์ของตน“ยังไม่รีบไปพยุง”ศิษย์ดอยรับตะวันค่อยได้สติรีบกรูกันเข้าไป เถียนหลิงเอ๋อร์เรียกเวทอาวุธกลับคืน ร่อนกายลงเบื้องหน้าเซินเทียนโต่วอย่างสวยงาม กล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า“ขอบคุณศิษย์พี่เซินที่ออมมือ”เซินเทียนโต่วยิ้มเฝื่อนๆ“ศิษย์น้องเถียนเป็นอัจฉริยะที่สวรรค์ส่งมาเกิด นับถือ นับถือ”พลางปล่อยศิษย์ร่วมสังกัดพยุงตัวจากไปซางเจิ้งเหลียงเดินเข้ามา มันหยุดมองเถียนหลิงเอ๋อร์แวบหนึ่งก่อนจะกล่าวกับเถียนปู้อี้และซูหรู“ศิษย์พี่เถียน หลานหญิงอายุยังน้อยก็สามารถฝึกได้ถึงระดับนี้ ช่างน่ายินดีจริงๆ”เถียนปู้อี้มีสีหน้าภาคภูมิใจ แต่ปากกลับกล่าวถ่อมตัว“ชมเกินไปแล้ว ชมเกินไปแล้ว”ซูหรูก็ยิ้มแย้มกล่าวว่า“ศิษย์พี่ซางมีลูกศิษย์มากมาย ข้ามั่นใจว่าต้องมีศิษย์ที่ฝีมือร้ายกาจกว่านี้ยังไม่ได้ปรากฏตัว”