ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

บทที่ 4 การเปลี่ยนแปลงอันน่าแตกตื่น

รุ่งเช้า ในที่สุดฝนที่ตกหนักมาตลอดทั้งคืนก็หยุด

หยาดฝนสุกใสค่อยๆ หยดจากขอบใบไม้ แต่เมื่อต้องแรงลมแทนที่จะตกสู่พื้นตรงๆ กลับตกเป็นแนวโค้งสวยงามใส่หน้าจางเสี่ยวฝาน

ความเย็นฉ่ำปลุกเด็กชายตื่นจากความฝัน มันลืมตาขึ้นผวาร้องเรียก ‘อาจารย์…’ แต่รอบด้านเงียบกริบไร้ผู้คน มีเพียงหลินจิงอวี่นอนหลับตาพริ้มคล้ายกำลังฝันหวานอยู่ข้างๆ

หรือว่ามันฝันไป

แต่ซากปรักหักพังของวัดหญ้าคาและสหายรักที่นอนอยู่ยืนยันว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง

มันครุ่นคิดทบทวน สะบัดศีรษะขับไล่ความมึนงง เดินไปเขย่าปลุกหลินจิงอวี่แรงๆ หลินจิงอวี่บ่นงึมงำสองสามคำก่อนลืมตาขึ้นช้าๆ มันขยี้ตางัวเงีย ยังไม่ทันพูดก็รู้สึกหนาวเยือกจนตัวสั่นสะท้าน

มันเบิกตากว้าง แล้วก็พบว่าตัวเองกับจางเสี่ยวฝานเสื้อผ้าเปียกปอน ตัวมันนอนอยู่ใต้ต้นสน รอบบริเวณเปลี่ยวร้าง จึงอ้าปากค้างก่อนโพล่งถาม

“ข้าไม่ได้หลับอยู่ในบ้านหรอกหรือ ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้”

จางเสี่ยวฝานยักไหล่ตอบว่า

“ข้าก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้หนาวยิ่ง พวกเรารีบกลับบ้านกันก่อนเถอะ”

หลินจิงอวี่แม้ยังกังขา ทว่าความหนาวเหน็บบีบคั้นให้มันพยักหน้า ตะเกียกตะกายลุกขึ้นเดินกลับบ้านพร้อมกับสหายรัก

ยังไม่ทันถึงทางเข้าหมู่บ้าน เด็กทั้งสองก็สำเหนียกถึงความผิดปกติ ยามนี้คนในหมู่บ้านควรจะตื่นนอนกันหมดแล้ว แต่ไฉนวันนี้บรรยากาศถึงเงียบเหงาวังเวง มองไม่เห็นใครสักคน ยิ่งไปกว่านั้นสายลมที่โชยมายังแฝงไว้ด้วยกลิ่นคาวเลือดจางๆ