ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

วินาทีนั้นบานประตูเหมือนจะหนักดั่งขุนเขา แข็งแกร่งปานเหล็กไหล

มันขบกรามกรอด ตัดใจผลักบานประตูให้เปิดดัง ‘แอ๊ด’

แสงสว่างจากด้านนอกส่องเข้ามาจนมันต้องหรี่ตา ไอแดดแรงจ้าบันดาลให้ร่างกายอบอุ่น

แต่ทว่าหัวใจของมันกลับเย็นเฉียบเหมือนตกลงสู่โพรงน้ำแข็ง

ด้านนอกเป็นสวนขนาดเล็ก มีต้นสนต้นไป๋อยู่หลายต้น กอไม้หลายพุ่มกำลังออกดอกเล็กๆ ส่งกลิ่นหอมกรุ่นจรุงใจ หน้าประตูเป็นระเบียงทางเดินตัดทะลุออกไปด้านนอก ห่างจากหน้าประตูประมาณสี่เชียะเป็นบันไดหินเตี้ยๆ เชื่อมต่อกับระเบียงทางเดินที่ว่า

ที่มุมบันไดมีเด็กคนหนึ่งนั่งเท้าคางอย่างโดดเดี่ยว เหม่อมองไปข้างหน้าเหมือนตกอยู่ในภวังค์

เพราะเสียงประตูลั่นทำให้เด็กคนนั้นรู้สึกตัวหันกลับมา

หลินจิงอวี่!

จางเสี่ยวฝานอ้าปากค้าง คำถามนับร้อยจุกอยู่ที่คอหอย แต่มันไม่มีปัญญาเปล่งเสียงออกมา

มันอยากจะแหกปากกรีดร้อง แต่ก็รู้สึกจุกแน่นที่หน้าอกจนร้องไม่ออก

และแล้วน้ำตาสองสายก็ไหลอาบแก้ม

เด็กทั้งสองได้แต่มองหน้ากันแล้วร้องไห้เงียบๆ อยู่เช่นนั้น

ณ ที่ห่างไกลออกไปซึ่งไม่รู้ว่าเป็นสถานที่ใด ได้ยินเสียงวิหคขับขานรับรุ่งอรุณ ท้องนภาเป็นสีฟ้าใสประดับปุยเมฆขาวกระจ่างเพียงไม่กี่ก้อน

จางเสี่ยวฝานหย่อนกายลงนั่งบนขั้นบันไดอีกมุมหนึ่ง เหม่อมองทางเดินเล็กๆ ในสวนที่โรยด้วยกรวดหิน

ความเงียบวังเวงพลันปกคลุมไปทั่ว

มิทราบว่าผ่านไปเนิ่นนานเท่าใด ในที่สุดหลินจิงอวี่ก็เอ่ยปาก

“ข้าตื่นก่อนเจ้าเล็กน้อย ตอนนั้นในห้องยังมีคน ข้าถามพวกเขาแล้ว ที่นี่คือดอยทะลุเมฆาของเขาเมฆาเขียว”

จางเสี่ยวฝานทวนคำเบาๆ

“เขาเมฆาเขียว…”

หลินจิงอวี่พยักหน้าเล่าต่อ