ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

หลินจิงอวี่โกรธจนหน้าแดง มือบีบแรงขึ้นพลางตะคอกเสียงดัง

“จะยอมหรือไม่ยอม”

หลอดลมจางเสี่ยวฝานถูกบีบจนหายใจไม่สะดวก ใบหน้าเริ่มแดงอย่างช้าๆ แต่แม้มันจะยังอายุน้อยกลับดื้อรั้นหัวแข็งยิ่งนัก กัดฟันแน่นไม่ยอมอ้าปากร้อง

หลินจิงอวี่ยิ่งนานยิ่งโกรธ ออกแรงบีบเค้นหนักขึ้น ปากเอาแต่ตะโกนถามซ้ำซาก

“ยอมหรือไม่ยอม ยอมหรือไม่ยอม ยอมหรือไม่ยอม”

เด็กคนอื่นเห็นท่าไม่ดีก็พากันถอยกรูดออกนอกวัด เหลือเพียงเด็กไม่รู้ความทั้งสอง เพราะอารมณ์อยากเอาชนะ ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมแพ้

ก่อนจะเกิดเรื่องน่าเศร้า เสียงสวดมนต์ก็ดังขึ้นจากด้านนอก

“อมิตาภพุทธ ประสกน้อยทั้งสองรีบหยุดมือ”

มือผอมเกร็งข้างหนึ่งยื่นมา ใช้สองนิ้วดีดเบาๆ ใส่หลังมือหลินจิงอวี่ เด็กชายสะท้านเฮือกเหมือนถูกสายฟ้า สองมือคลายออกในบัดดล

จางเสี่ยวฝานอ้าปากหอบเพราะขาดอากาศอยู่นาน ทั้งสองนั่งงงอยู่กับที่ นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปก็มองหน้ากันอย่างตกใจ

หลินจิงอวี่กล่าวตะกุกตะกัก

“เสี่ยวฝาน ขอโทษที ไม่รู้ทำไมข้าถึง…”

จางเสี่ยวฝานส่ายหน้าทั้งๆ ยังหอบ เมื่อเริ่มหายใจเป็นปกติก็กล่าวว่า

“ไม่เป็นไร เอ๊ะ? ท่านคือใคร”

เด็กทุกคนมองตามสายตามัน เห็นหลวงจีนรูปหนึ่งยืนอยู่ หลวงจีนรูปนี้แก่ชราหน้าเหี่ยวย่น ห่มจีวรเก่าซีด เนื้อตัวสกปรกมอมแมม ในมือถือประคำหยกที่เปล่งประกายแวววาวสะดุดตาพวงหนึ่ง แต่ที่แปลกก็คือลูกประคำหยกสิบกว่าเม็ดที่มีขนาดเท่ากันไม่ผิดเพี้ยนและมีเนื้อเขียวใสจนแทบมองทะลุได้พวงนี้กลับมีลูกประคำสีม่วงเข้มผิวด้านไร้ประกายไม่รู้ว่าทำจากหยกหรือหินมีค่าชนิดใดร้อยแทรกอยู่เม็ดหนึ่ง