ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

คำด่าที่แฝงรอยยิ้มอยู่หลายส่วนออกจากปากเด็กชายหน้าตาคมคายแจ่มใสอายุประมาณสิบสองสิบสามที่กำลังนำเด็กสี่ห้าคนวิ่งไล่ตามเด็กที่วิ่งอยู่ตรงหน้า เด็กคนนั้นอายุน้อยกว่ามันขวบสองขวบ รูปร่างเตี้ยเล็กกว่า ยามนี้กำลังทุ่มเทฝีเท้าวิ่งอ้าวพร้อมรอยยิ้มเต็มใบหน้า บางเวลายังหันมาแลบลิ้นปลิ้นตาหลอก

“จางเสี่ยวฝาน ถ้าเจ้ากล้าจริงก็หยุดเดี๋ยวนี้!”

เด็กที่วิ่งตามหลังตะโกนท้า

เด็กที่วิ่งนำหน้าร้องเพ้ย ถามกลับโดยไม่ชะลอฝีเท้า

“เจ้าเห็นข้าโง่รึไง!”

กล่าวจบกลับเร่งฝีเท้าเร็วขึ้น

ทั้งหมดวิ่งไล่กวดส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันไปตลอดทางจนเห็นวัดเก่าโทรมซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของหมู่บ้านอยู่ตรงหน้า มองจากด้านนอกเข้าไป วัดเล็กๆ แห่งนี้ทั้งเก่าทั้งผุจนแทบล้มครืน ไม่รู้ว่าผ่านลมผ่านฝนมากี่ฤดูแล้ว

จางเสี่ยวฝานวิ่งพุ่งเข้าไปก่อน มิคาดกลับสะดุดเอาบานประตูล้มคะมำตีลังกาหนึ่งรอบ เด็กที่วิ่งตามมาหัวเราะชอบใจ พากันโถมเข้าไปกดตัวมันไว้กับพื้น เด็กที่หน้าตาคมคายแจ่มใสถามอย่างกระหยิ่มใจ

“จับตัวได้แล้ว คราวนี้พูดไม่ออกแล้วกระมัง”

ใครจะรู้ว่าจางเสี่ยวฝานกลับเหลือกตาค้อน โยเยไม่ยอมแพ้

“ไม่นับๆ เจ้าลอบกัดข้าจะถือว่าชนะได้อย่างไร”

เด็กคนนั้นงงงันวูบ ถามอย่างสงสัย

“ข้าไปลอบกัดเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่”

จางเสี่ยวฝานกล่าวหา

“หลินจิงอวี่ ร้ายกาจนักนะ เจ้ากล้าพูดหรือว่าประตูหักบานนี้ไม่ใช่เจ้าเป็นคนนำมาวางไว้”

เด็กชายที่ชื่อหลินจิงอวี่โวยวายเสียงดัง

“ไม่มีเรื่องเช่นนั้น!”

จางเสี่ยวฝานเม้มปากเบือนหน้าหนี บอกชัดว่าไม่ยอมแพ้ หลินจิงอวี่โทสะคุกรุ่นขึ้นมาก็บีบคออีกฝ่าย ตะคอกถามว่า

“ตกลงกันแล้วว่าถ้าถูกจับต้องยอมแพ้ เจ้าจะยอมหรือไม่ยอม”

จางเสี่ยวฝานยังคงเมินเฉย