ทดลองอ่าน กระบี่เทพสังหาร ตอนที่ 1

หลวงจีนชราพนมมือ

“อมิตาภพุทธ ศิษย์ตถาคตต้องมีจิตเมตตา อาตมามิอาจวางเฉยดูเด็กคนนี้ตายในเงื้อมมือเจ้า”

คนผู้นั้นตวาดเสียงเกรี้ยวกราด

“หลวงจีนเฒ่า เบื่อชีวิตแล้วหรือไร!”

สิ้นเสียง ภายในหมอกดำที่ม้วนตัวเป็นวงกลมก็ปรากฏแสงสีแดงประหลาดขึ้นวูบ พริบตาต่อจากนั้นรอบบริเวณวัดเล็กๆ แห่งนี้ก็บังเกิดสายลมเย็นยะเยือก กลิ่นอายปีศาจเข้มข้นแผ่ขยายเข้าปกคลุม

“ธวัชโลหิต!”

หลวงจีนชราอุทานด้วยสีหน้าเดือดดาล

“เจ้ามารร้าย กล้าฝึกอวิชชาอำมหิตไร้มโนธรรมแบบนี้เชียวรึ วันนี้ปล่อยเจ้าไปไม่ได้แล้ว”

แต่คนผู้นั้นกลับแค่นหัวเราะ ภายในหมอกดำพลันบังเกิดแสงสีแดงวูบวาบ กลิ่นคาวเลือดพุ่งทะลักออกมา ธงแดงยาวสองจั้ง* ถูกเสกขึ้น ตามด้วยเสียงโหยหวนคร่ำครวญกระซิบกระซาบดุจดั่งวิญญาณอาฆาตเพรียกหา คละเคล้าด้วยเสียงกระดูกกระทบกันกึกๆ ฟังแล้วชวนขนหัวลุก

“หลวงจีนเฒ่า มอบชีวิตมา!”

สิ้นเสียงตวาด บนผืนธงสีแดงก็ปรากฏใบหน้าผีอัปลักษณ์ สามเขาห้าตา ฟันแหลมเขี้ยวโง้ง ตาทั้งสี่ของผีร้ายที่ปิดอยู่พลันลืมโพลงขึ้นพร้อมกัน มันคำราม ‘ฮึ่มมมมม’ ภาพของมันพลันเปลี่ยนเป็นมีชีวิต ทะยานออกจากธงพร้อมกลิ่นคาวเลือดพุ่งใส่ร่างหลวงจีนชรา

หลวงจีนชราเดือดดาลยิ่ง เพราะรู้ดีถึงอานุภาพอันร้ายกาจของธวัชโลหิต ในขั้นตอนการฝึกต้องคร่าชีวิตผู้บริสุทธิ์จำนวนมาก และเพื่อฝึกให้ได้ถึงระดับที่เห็นตรงหน้าต้องใช้เลือดสดๆ ของคนสามร้อยคนขึ้นไปมาเซ่นไหว้ธง

เจ้ามารตนนี้ช่างไร้มนุษยธรรมนัก!

แม้ผีร้ายกำลังจะบรรลุถึง แต่หลวงจีนชรากลับไม่ยอมปล่อยตัวหลินจิงอวี่ เพียงใช้มือซ้ายที่ถือประคำหยกวาดเป็นรูปวงกลมกลางอากาศ แล้วใช้มือเดียวกันนั้นตั้งท่าสิงโตอรหันต์ นิ้วทั้งห้ากางขยุ้มจนคล้ายกรงเล็บ ปลายนิ้วเปล่งประกายสีทองจางๆ เพียงอึดใจเดียวก็ปรากฏธรรมจักรสีทองอร่ามขึ้นวงหนึ่ง สกัดกั้นร่างผีร้ายให้ลอยค้างอยู่กลางอากาศ

“ฝีมือเพียงแค่นี้ยังกล้าเอามาโอ้…”

* จั้ง เป็นหน่วยวัดความยาวของจีน เทียบเท่า 3 1/3 เมตร