ทดลองอ่าน ยอดเชฟเทพนักปรุง เล่ม 1 ตอน 1

[เลเวลการชิมของคุณต่ำเกินไป จึงไม่สามารถวิเคราะห์สูตรได้]

แม้จะวิเคราะห์สูตรของจัมบาลาย่าได้ แต่ซอสทาบาสโก้ที่ถูกปรุงอยู่ในนี้กลับวิเคราะห์ไม่ได้ นี่แสดงว่าซอสทาบาสโก้ที่ใส่อยู่ในนี้ไม่ธรรมดาเลย มันสามารถทำให้จัมบาลาย่าที่เป็นแค่อาหารบนเครื่องได้ถึงหกคะแนน เขาชื่นชมเจ้าของสูตรนี้จริงๆ

พอมองไปรอบๆ ก็พบว่าไม่มีใครทำหน้ามุ่ยเมื่อได้กินจัมบาลาย่าจานนี้เลย ของที่อร่อยก็ย่อมอร่อยสำหรับทุกคน ทันทีที่เขาตระหนักได้ถึงสัจธรรมนี้ หัวใจก็เต้นแรง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปหลังจากกินอาหารบนเครื่องรอบสุดท้าย มินจุนก็มายืนอยู่ตรงหน้าสนามบินลากวาร์เดียของนิวยอร์กในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ อากาศเย็นปะทะเส้นเลือดในโพรงจมูกทุกครั้งที่หายใจ จนเขาต้องหายใจทางปากแทน

“โอย หนาวใช้ได้เลย”

ทันทีที่ขึ้นรสบัสออกจากสนามบิน ก็พบกับถนนที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนหลังเล็กๆ ที่สร้างด้วยอิฐสีแดงและมีต้นไม้ไร้ใบแทรกระหว่างแต่ละหลัง มินจุนยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาดื่มด่ำกับสิ่งที่ไม่สามารถพบเจอได้ในเกาหลี

เขาลงรถบัสบนถนนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ แต่คิดว่าถ้าลองหาดูแถวๆ นี้ก็คงจะเจอที่พักของตัวเอง ระหว่างนั้นเขาเห็นชายแต่งตัวซอมซ่อกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ริมถนน เขาเดินเข้าไปหาชายคนนั้น หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วยื่นแบงก์ห้าดอลลาร์ให้ ชายคนนั้นมองด้วยสีหน้าที่งุนงง อาจจะเป็นเพราะประหลาดใจที่มีคนมาให้ทานอย่างคาดไม่ถึง แต่ทันใดนั้นเองเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาชนแล้ววิ่งจากไป ทิ้งให้มินจุนนั่งงุนงงอยู่บนพื้น

“อะไรเนี่ย”

ชนคนอื่นล้มแต่ไม่ขอโทษสักคำ ปกติคนนิวยอร์กมีนิสัยแบบนี้เหรอ แต่แล้วสีหน้าของมินจุนก็เปลี่ยนไปทันที

ไม่อยู่แล้ว เมื่อกี้ยังถือติดมืออยู่เลย มันหายไปแล้ว

“กระเป๋าสตางค์!”