รวมเกร็ดความรู้ทางประวัติศาสตร์ ใน ‘ปริศนาแห่งต้าถัง’

อารัมภกถาหลันถิง

ใน ‘รหัสลับหลันถิงซวี่’ ได้หยิบยกเอาเรื่องจริงอันลือเลื่องในประวัติศาสตร์เกี่ยวกับ ‘อารัมภกถาหลันถิง’ มาเล่าถึง

ที่มาของบทกวีนี้ถือกำเนิดขึ้นเมื่อหวังซีจือได้เชื้อเชิญตระกูลใหญ่ที่เรืองอำนาจในสมัยนั้นมาร่วมงานชุมนุมไหลจอกสุราแต่งบทกวีที่ศาลาหลันถิง เมื่อรวบรวมบทประพันธ์ที่กวีท่านอื่นๆ แต่งขึ้นมาแล้ว หวังซีจือจึงได้เขียนบทนำด้วยลายอักษรที่หลากหลายงดงามซึ่งก็คือ ’อารัมภกถาหลันถิง’ ประกอบไปด้วยตัวอักษร 324 ตัว ถึงแม้จะมีการใช้คำซ้ำ หากแต่กลับมีลักษณะการเขียนแปรเปลี่ยนไม่เหมือนกันเลยแม้แต่ตัวเดียว  

ภาพปักเสวียนจี

ภาคถัดมา ‘รหัสลับเสวียนจีถู’ ในขณะที่ปริศนาอารัมภกถาหลันถิงยังคลี่คลายไม่เสร็จสิ้น เผยเสวียนจิ้งก็ได้พบกับปริศนาใหม่ ภาพปัก ‘เสวียนจี’ ตามตำนานนั้น โต้วเทาแม่ทัพแห่งเฉียนฉินได้พบสตรีผู้เชี่ยวชาญขับร้องร่ายรำเกิดหลงใหรับไว้เป็นภรรยาน้อย ซูฮุ่ย ผู้เป็นเอกภรรยาของโต้วเทาจึงนำบทกลอนแปดร้อยสี่สิบตัวอักษรมาจัดเรียงกันอย่างพิสดาร ใช้ด้ายห้าสีปักลงบนผ้าไหม ไม่ว่าอ่านเรียงอย่างไร ก็ล้วนอ่านเป็นบทกลอนได้ทั้งสิ้น เพื่อให้โต้วเทากลับมาดีต่อตนอีกครั้ง

ภาพปักดังกล่าวถูกเล่าขานถึงอยู่หลายครั้งหลายหน จนภาพเสวียนจียิ่งแพร่หลายกว้างไกลสืบต่อมา

เพลงโศกนิรันดร์

'ฉางเฮิ่นเกอ' นั้นแปลเป็นไทยว่า 'เพลงโศกนิรันดร์' บทกวีที่ผู้ถูกเอ่ยชื่อไว้ในนั้น เป็นบุคคลที่ใครๆ ก็รู้จัก เธอคือหญิงผู้งดงามที่สุดในแผ่นดิน หยางอวี้หวน หรือแม่นางหยางกุ้ยเฟยนั่นเอง ในภาค ‘รหัสลับฉางเฮิ่นเกอ’ เผยเสวียนจิ้งจะต้องตามรอยตำนานความรักของจักรพรรดิเสวียนจงและหยางกุ้ยเฟยตามบทกวี 'เพลงโศกนิรันดร์' เพื่อไขปริศนาที่ซุกซ่อนอยู่ 

จักรพรรดิเสวียนจงหลี่หลงจี พระองค์ทรงโปรดปรานหยางกุ้ยเฟยเป็นพิเศษจนไม่สนใจบ้านเมือง ต่อมา กองทัพกบฏบุกยึดฉางอัน ทั้งสองต่างหลบหนีออกจากเมืองหลวง ขณะเสด็จหนีภัย แม่ทัพนายกองที่ตามเสด็จมาจู่ๆ ก็ก่อการจลาจล ถังเสวียนจงจำต้องพระราชทานความตายให้กับกุ้ยเฟย ห้าสิบปีให้หลัง หวังจื้อฟูเสนอให้ไป๋จวีอี้แต่งกลอนบันทึกเรื่องราวความรักที่จบลงด้วยความตายนี้ไว้ และกลายมาเป็น ‘เพลงโศกนิรันดร์’ ผลงานชั้นเลิศที่สืบทอดต่อกันมานับพันปี

ภาพผลักหลัง (ทุยเป้ยถู)

มาถึงปริศนาแห่งต้าถังในภาค ‘รหัสลับต้าหมิงกง’ กันบ้าง ในภาคนี้จะมีการกล่าวถึง ‘ภาพผลักหลัง’ ที่เป็นหนังสือพยากรณ์เหตุดีเหตุร้ายที่โด่งดังในประวัติศาสตร์ ได้รับการยกย่องให้เป็นต้นแบบของการผสมผสานกันระหว่างวรรณคดีโบราณ กับอารยธรรมเร้นลับด้านการพยากรณ์