ทำไมนิยายแนวสืบสวนสอบสวนส่วนใหญ่ชอบจบแบบหักมุม

ต้องยอมรับเลยว่านิยายแนวสืบสวนสอบสวนไม่ว่าจะยุคไหนๆ ก็ต้องจัดบทสรุปที่หักมุมไว้เสมอ ฉะนั้นจะบอกว่าเป็นเฉพาะยุคหลังๆ ก็คงไม่ถูก เพราะนิยายแนวนี้มีการหักมุมกันมาตั้งนานนมแล้วล่ะ เรียกได้ว่ามีแค่เฉพาะบางเรื่องเท่านั้นแหละที่เล่าแบบเส้นตรงไปจนจบ ว่าแต่ทำไมนิยายแนวนี้ต้องชอบจบแบบหักมุมด้วยล่ะ

เสมือนว่าเราเป็นนักสืบเอง

การจะตามล่าหาตัวคนร้าย ถ้าเล่าแบบเปิดเผยมุมมองที่เห็นหมดว่าใครทำอะไรมาบ้าง มันก็จะราบเรียบเกินไป ไม่ต้องเดาเรื่องอะไรด้วย หากการบรรยายายไม่ดึงดูดให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมจริงๆ เรื่องนั้นก็จะน่าเบื่อไปเลย ฉะนั้นการใส่จุดหักมุมเข้ามา จะทำให้การทำหน้าที่นักสืบของเราสมบูรณ์แบบมากยิ่งขึ้น ก็ตรงที่เราได้ร่วมคาดเดาเรื่องไปด้วยยังไงล่ะ

จุดเซอร์ไพรส์ชวงอึ้งยิ่งกว่า

แน่นอนว่านิยายแนวนี้ ถ้าเดาทางง่าย เราก็จะไม่ได้รู้ตื่นเต้นอะไร พออ่านๆ ไปถึงจุดไคลแม็กซ์ ความรู้สึกที่ได้ ก็จะว้าวแค่แบบว้าว แต่ถ้าเกิดเรื่องนั้นๆ ใส่จุดหักมุมเข้ามาได้ชนิดที่ผิดคาดไปเลยจากที่เดาเอาไว้ ความรู้สึกที่ได้ ก็จะว้าว ว้าวในแบบว้าววว ว. ล้านตัว เพราะเราจะรู้สึกเซอร์ไพรส์กับบทสรุปที่ได้รับ ถ้าหากโดนใจมากๆ นิยายเล่มนั้นอาจจะขึ้นหิ้งเล่มโปรดได้เลย

รู้จากปากคนอื่นไม่เท่าอ่านเอง

สังเกตมั้ยล่ะ ถ้านิยายหักมุมเจ๋งๆ นิยายเล่มนั้นๆ มักจะถูกนำจุดขายตรงนี้ไปบอกต่อ เช่น มีเพื่อนอ่านเล่มนี้แล้วขนลุกมากตอนฉากหักมุม ก็เลยมาเล่าให้เราฟัง แน่นอนเราฟังแล้ว ก็จะได้ความบันเทิงแค่ระดับเบาๆ งานนี้ถ้าอยากรู้รายละเอียดปลีกย่อยหรือจุดเล็กๆ น้อยๆ ที่มีไว้ให้จับผิดล่ะก็ เราก็ต้องตามไปอ่านในหนังสือเต็มๆ ยังไงล่ะ เห็นมั้ยว่านิยายหักมุมน่ะ เล่าต่อยังไงก็ไม่ได้อรรถรสเท่ากับหยิบขึ้นมาอ่านเองหรอก

ว่าแล้วก็ลองหยิบนิยายแนวนี้ของ สำนักพิมพ์ Enter Books ขึ้นมาอ่านกันดูนะเออ รับประกันว่ามีหักมุมได้ชวนอึ้งแน่นอน โดยเฉพาะพวกแนวฆาตกรรม อันนี้ยกนิ้วให้เลยยย