สถานการณ์ดำรงอยู่เช่นนั้นอีกนานสี่ร้อยปีเต็ม สำนักเมฆาเขียวยังไม่มีทีท่าว่าจะกระเตื้อง แทบจะใช้คำว่า ‘ฝืนใจยืนหยัดอยู่ต่อไป’ จนสุดท้ายถึงขั้นถูกศัตรูมาข่มเหงถึงหน้าบ้าน นอกจาก ‘ดอยทะลุเมฆา’ ซึ่งเป็นดอยหลักในเจ็ดดอยของทิวเขาเมฆาเขียว ที่เหลือล้วนถูกศัตรูบุกยึด บ้างตั้งเป็นค่ายโจรทำการปล้นชิง ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตา คนที่ไม่รู้ความจริงเข้าใจผิดคิดว่าสำนักเมฆาเขียวตกต่ำจนทำตัวเป็นโจร ศิษย์ในสำนักพยายามชี้แจงเพียงไรก็ไม่มีใครเชื่อ ต่อให้อยากจะปราบโจรเพื่อล้างมลทินก็ทำได้แค่คิดเพราะไร้กำลังความสามารถ บัดนี้นึกย้อนกลับไป ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่น่าอดสูและน่าสมเพชที่สุดของสำนักเมฆาเขียวอย่างแท้จริง
จนกระทั่งเมื่อหนึ่งพันสามร้อยปีก่อนสถานการณ์จึงเปลี่ยนแปลงไป
หลักวิชาฮวงจุ้ยของชิงอวิ๋นจื่อเริ่มบังเกิดความแม่นยำ หรืออาจเป็นเพราะสวรรค์เหนื่อยล้าเลิกคิดกลั่นแกล้งพวกมัน ตอนนั้นเองในบรรดาศิษย์รุ่นที่สิบเอ็ดของสำนักกลับปรากฏยอดอัจฉริยะที่เลิศล้ำด้วยสติปัญญาและความสามารถในการเป็นผู้นำขึ้นมาหนึ่งคน ชื่อว่านักพรตชิงเยี่ย แซ่เดิมของมันคือเยี่ย เดิมเป็นนักศึกษาที่ยากจน มีสติปัญญาฉลาดล้ำเหนือมนุษย์แต่กลับสอบเข้ารับราชการไม่ผ่าน ต่อมาเพราะโอกาสและความบังเอิญถูกเจ้าสำนักเมฆาเขียวรุ่นที่สิบอู๋ฟางจื่อรับตัวเป็นศิษย์เมื่ออายุเพียงยี่สิบสอง
เพียงปีเดียวที่ชิงเยี่ยเข้าสำนัก มันก็แตกฉานในเพลงกระบี่และเคล็ดวิชาเต๋าที่อู๋ฟางจื่อถ่ายทอดให้ ผงาดขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในบรรดาศิษย์ทั้งหมด หนึ่งปีต่อมาแม้กระทั่งอู๋ฟางจื่อยังต้องอาศัยพลังฌานที่ฝึกปรือมานานจึงพอจะรับมือมันได้คู่คี่ อู๋ฟางจื่อทั้งแตกตื่นทั้งยินดี ตัดสินใจนำคัมภีร์โบราณที่ตกทอดมาจากปฐมาจารย์มาให้มันศึกษาค้นคว้าด้วยตัวเอง ชิงเยี่ยขังตัวเองอยู่ใน ‘ถ้ำจันทร์มายา’ หลังยอดดอยทะลุเมฆา ใช้เวลาศึกษานานถึงสิบสามปีเต็ม
เล่ากันว่าตอนมันสำเร็จวิชาเป็นคืนเดือนเพ็ญ ท้องฟ้าแจ่มกระจ่างไร้ปุยเมฆ ยอดดอยทะลุเมฆาถูกแสงจันทร์อาบไล้จนสุกสกาวดุจกลางวัน แล้วจู่ๆ ก็บังเกิดลมสลาตัน เสียงกู่ยาวดุจมังกรคำรามดังขึ้นจากหลังเขากึกก้องไปไกลเป็นร้อยลี้ ใครได้ยินเป็นต้องหน้าถอดสี จากนั้นลำแสงสีม่วงอ่อนก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ประตูถ้ำจันทร์มายาสะเทือนเลื่อนลั่นก่อนขยับเปิด ชิงเยี่ยปรากฏตัวเดินออกมา ผมเผ้าขาวโพลนทั้งศีรษะ ทว่าใบหน้าประดับรอยยิ้มน้อยๆ ทั่วร่างเปล่งรัศมีเรืองรอง ทุกคนที่ได้เห็นต่างจ้องมองอย่างตกตะลึง เข้าใจว่ามันบรรลุเป็นเซียนไปแล้ว
หลังจากนั้นชิงเยี่ยก็ออกบวชอย่างเป็นทางการ ใช้คำว่าเยี่ยจากแซ่เดิมของตน และคำว่าชิงจากเขาเมฆาเขียว รวมเป็นชื่อใหม่ว่าชิงเยี่ย มันอำลาอู๋ฟางจื่ออาจารย์ผู้มีพระคุณโดยบอกว่า
“อาจารย์โปรดรอสักเล็กน้อย ศิษย์ขอตัวออกไปทำธุระ หนึ่งวันให้หลังจะกลับมา”
ทุกคนต่างรับฟังจนงุนงง ชิงเยี่ยหายไปหนึ่งวันหนึ่งคืนจึงท่องกระบี่เหินเวหากลับมา ปรากฏว่าศัตรูที่เข้ายึดครองยอดเขาทั้งหกได้ถูกมันกำจัดทิ้งจนสิ้นซาก ข่าวว่านักพรตชิงเยี่ยพลังฌานมหัศจรรย์ วิธีการลงมือรวบรัดเด็ดขาดก็ถูกถ่ายทอดไปทั่วหล้าในเวลาสั้นๆ ฐานะของสำนักเมฆาเขียวถูกยกระดับขึ้นทันที
