ทดลองอ่านนิยาย ล่า ตอน รังอินทรีเหนือขุนเขา บทที่ 1

หลังเสี่ยวหม่าจัดการเรื่องที่บ้านเดิมเสร็จ เขาก็พาน้องสาวมาเป่ยจิงพร้อมกัน

น้องสาวของเขาชื่อเจวียนจื่อ เสี่ยวหม่าเลี้ยงดูอีกฝ่ายมาตั้งแต่สมัยยังร่อนเร่อยู่ ทั้งสองต่างรักใคร่ซึ่งกันและกัน เจวียนจื่อเป็นเด็กสาวใสซื่อขี้อาย ชอบทำหน้าแดงก้มหน้าแอบชำเลืองมองดูผมอยู่ตลอดเวลา

เดิมผมคิดว่าจะให้พวกเขาสองพี่น้องพักอยู่ที่ร้าน ทางนี้ยังไงก็อยู่เขตเมือง จะออกไปเที่ยวเล่นหรือก็สะดวก แต่พอเจวียนจื่อเห็นจีเสี่ยวเหมี่ยนเธอก็ยืนกรานไม่ขอพักอยู่ที่นี่ สุดท้ายจึงได้แต่ให้บอดใหญ่จ้าวพาไปพักอยู่ที่ทุ่งล่าสัตว์แทน

นึกไม่ถึงว่าพอไปอยู่ที่ทุ่งล่าสัตว์ เสี่ยวหม่ากลับมีประโยชน์ต่อที่นั่นมาก

หากพูดกันแบบที่บอดใหญ่จ้าวเล่า พวกตาเฒ่าไม่เอาไหนในทุ่งล่าสัตว์พวกนั้น ให้ล่าสัตว์ยังพอไหว แต่พอถึงเวลาต้องหลอกล่อลูกค้ากลับทำไม่เป็นเอาดื้อๆ แจ้งราคาต้นทุนไปไม่พอ ยังกลัวลูกค้าจะหาว่าตัวเองเอากำไรเกินควรอีก

พอได้เสี่ยวหม่ามา คราวนี้ก็กลับกลายหน้ามือเป็นหลังมือ!เสี่ยวหม่าไม่เพียงเป็นพ่อไก่เหล็กขนสักเส้นก็ถอนไม่ได้ ยังเป็นรางลูกคิดทองคำอีกต่างหาก ทำอะไรล้วนง่ายดายไปเสียทุกอย่าง หนำซ้ำยังเสนอให้ทุ่งล่าสัตว์ร่วมมือกับบริษัททัวร์อีก ผลก็คือเพียงไม่นานนักท่องเที่ยวก็ถูกส่งตัวมาที่นี่เป็นคันรถ ธุรกิจทุ่งล่าสัตว์เฟื่องฟูขึ้นทันตาเห็น

ส่วนเจวียนจื่อยิ่งไม่ต้องถามถึง เด็กสาวหน้าตาสะสวย มีชีวิตชีวา จิตใจงดงาม มือไม้คล่องแคล่ว ใครเห็นใครก็รัก นับแต่เธอไปอยู่ที่นั่น แม้แต่ชายชราในทุ่งล่าสัตว์ก็ยังดูหนุ่มแน่นขึ้นหลายปี

ธุรกิจร้านขายหนังสัตว์ก็ดีวันดีคืน หม่าซานพูดเรื่องขอขึ้นเงินเดือนกับผมหลายต่อหลายครั้ง แต่ผมบอกให้เขาไปตกลงกับเถ้าแก่เนี้ยเอง

ถึงจีเสี่ยวเหมี่ยนจะเป็นเถ้าแก่เนี้ย แต่ในความจริงเธอกลับไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ ‘เถ้าแก่’อย่างผมเลยสักนิด

หลายเดือนมานี้เธอไม่เคยแสดงอาการยินดียินร้ายอะไรกับผม อาจมีล้อเล่นบ้างเป็นบางคราว แต่เวลาส่วนใหญ่กลับหมดไปกับเรื่องในร้านเสียมากกว่า วันทั้งวันจะพบหน้าชาวบ้านชาวช่องบ้างก็เฉพาะเวลากินข้าวเท่านั้น

ผมสงสัยว่าเธอจงใจใช้เรื่องงานปิดบังอะไรบางอย่าง