บทนำ

อาทิตย์ฉายส่องเข้ามาทางหน้าต่างสูง สัมผัสพื้นผิวแต่ละจุดด้วยแสงพร่าพราย ทุกมุมห้องอาบด้วยแสงเหลืองละมุน ขับเน้นความงดงามลงตัวของโครงสร้างให้โดดเด่น นี่มันหายนะชัดๆ สิ่งหนึ่งที่เธอยอมให้มีในวันนี้ไม่ได้ก็คือแสงแดดสดใสนี่ล่ะ

สุดยอดความประทับใจ…คือสิ่งที่เธอพยายามสร้างขึ้น เสื้อผ้าหน้าผมและเครื่องประดับ ความใส่ใจในรายละเอียดของเธออยู่ในระดับไร้ที่ติ หากมีอะไรแปร่งเพี้ยนไปแม้เพียงอย่างเดียว มันจะกระทบต่อความเชื่อถือที่เขามีต่อเธอ แต่ตอนนี้ห้องกลับเป็นเหมือนเวทีใต้แสงไฟสว่างจ้า ไม่อาจสร้างภาพมายาด้วยลูกเล่นของแสงและเงาอึมครึมได้ นี่เป็นช่วงปลายเดือนตุลาคมในกรุงลอนดอน มันควรจะฝนตกสิ

เธอไม่รู้จะทำอย่างไร ควรจะปิดม่านดีไหม ไม่ได้ ไม่ได้ผลแน่ มันดูชัดเจนเกินไปมาก และเขาคงจะไม่ชอบด้วย แต่เวลาใกล้หมดแล้ว เธอต้องรีบคิด รีบจัดห้องใหม่จนมั่นใจว่าทุกอย่างสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เธอเลื่อนเก้าอี้เท้าแขนบุนวมพนักสูงให้หันหาประตู แค่พอให้เห็นใบหน้าของเขาได้โดยไม่ต้องหันไปมอง แต่ต้องไม่ให้เห็นตรงเกินไป เพราะนั่นจะทำให้เธอไม่มีที่ซ่อน และแน่นอน แสงจากหน้าต่างจะต้องอยู่ทางด้านหลังเธอเพื่อให้เกิดเงาบนใบหน้า ช่วยกลบเกลื่อนความรู้สึกใดก็ตามที่ดวงตาของเธออาจเปิดเผยโดยไม่ตั้งใจ

เธอเตรียมการเสร็จแล้ว ตอนนี้ทำได้แค่รอพลางครุ่นคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ กล้ามเนื้อทุกส่วนของเธอตึงเครียด ไหล่แข็งเกร็ง เธอบังคับตัวเองให้ผ่อนคลาย แล้วก็ได้ยินเสียงรถแท็กซี่แล่นมาจอด ตามด้วยเสียงปิดประตู เธอรีบหันมองกระจกทันทีเพื่อดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อย แต่แล้วก็ตื่นตระหนกขึ้นมาเมื่อเห็นแววปั่นป่วนในดวงตาตนเองที่เก็บไว้ไม่อยู่ เธอสูดหายใจลึกแล้วผนึกความคิดกับภาพต่างๆ ที่อัดแน่นในหัวเอาไว้ พยายามอย่างยิ่งที่จะจัดท่าทางให้ดูดี

หลายนาทีต่อมาเธอไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แต่ก็รู้ว่าเขาอยู่ในบ้านแล้ว มันไม่มีเสียงฝีเท้าเพราะพื้นตั้งแต่ห้องโถงขึ้นบันไดมาจนถึงชั้นสามปูไว้ด้วยพรมหนา แต่เขากำลังเดินตรงมายังห้องนอนแน่ๆ ปลายประสาทของเธอทุกเส้นบอกเช่นนั้น

ประตูเปิดช้าๆ แต่เขายังคงยืนอยู่หน้าห้อง สีหน้ายากจะอ่านความรู้สึก เนิ่นนานเขายังไม่พูดอะไร และเธอก็จ้องตาเขาอย่างมั่นคง เขาเป็นคนหล่อเหลาอย่างไม่มีใครปฏิเสธได้ เสื้อสูทสั่งตัดสีดำคลุมอยู่บนร่างกายสูงเพรียวนั้นอย่างลงตัว เรือนผมที่มีสีเทาแซมบ้างจัดทรงเนี้ยบเหมือนเคย ทุกตารางนิ้วของเขาดูเป็นชายผู้ประสบความสำเร็จอย่างที่เขาเป็นจริงๆ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมสื่อถึงได้ชอบเขานัก

สุดท้ายเขาก็ยิ้ม รอยโค้งของริมฝีปากนั้นแสดงให้เห็นถึงชัยชนะอย่างที่เขาต้องกำลังรู้สึกอยู่เป็นแน่ แต่เพียงเสี้ยวเดียวเท่านั้น หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นส่ำ แต่ประกายตาไม่สั่นคลอน

“รู้อยู่แล้วว่าคุณต้องมา” เขาใช้สายตากวาดไปทั่วเรือนร่างเธอ “ไม่มีทางเลือกสินะ” เขาพยักหน้าเหมือนรู้สึกสะใจ “คุณดูดีมาก”

เธอรู้ว่าจะพลาดไม่ได้ จึงเลือกเสื้อผ้าอย่างระมัดระวัง เป็นกระโปรงหนังสีดำที่ยาวถึงเข่าพร้อมด้วยถุงน่องสีดำขลับ กับเสื้อไหมพรมคอวีที่ออกแบบมาให้เกาะทรวงอกของเธอโดยเผยสิ่งที่อยู่ใต้เนื้อผ้าเพียงวับแวม เธอนั่งไขว่ห้างอย่างมีจริตให้เห็นต้นขาแค่เพียงเล็กน้อย เครื่องประดับทองคำอันงามสง่าแบบเรียบง่ายช่วยให้ภาพลักษณ์สมบูรณ์ ดูเหมือนเขาจะพอใจอย่างยิ่ง เธอผ่านการทดสอบขั้นแรกแล้ว และได้แต่ภาวนาให้ตัวเองสะกดกลั้นอารมณ์ความรู้สึกต่อไปได้อีกสักพัก

“ทำไมต้องสวมถุงมือด้วย” เขาเพิ่งเอะใจกับถุงมือไหมสีดำยาวถึงข้อศอกที่เธอสวม

“ก็คิดว่าคุณน่าจะชอบ”

เขายิ้มอีกครั้ง เธอรู้เลยว่าเขากำลังเยาะเย้ยเธออยู่ “คิดถูกแล้ว”

เขาชี้ถังน้ำแข็งที่เธอวางไว้บนโต๊ะหินอ่อนติดผนัง บนนั้นมีฟลุตอีกสองเลา

“แชมเปญ! เราจะฉลองกันสินะ” เขาหัวเราะเบาๆ โดยปราศจากความขบขัน

เธอเอื้อมมือไปโดยพยายามไม่ให้สั่น จากนั้นก็รินของเหลวสีทองซีดเป็นสายบางๆ ใส่แก้วสองใบ

เขาเดินไปที่โต๊ะ หยิบแก้ว จิบหนึ่งครั้งอย่างละเมียดละไม “รสชาติดี แต่ไม่เหมาะเท่าไหร่ ผมว่าเราคงไม่อยากให้ประสาทสัมผัสทื่อลงหรอกจริงไหม” เขาบรรจงวางแก้วลงบนโต๊ะ แล้วหันไปสบตาเธอตรงๆ “คุณเป็นคนเริ่มก่อน ถือว่าดี นี่แปลว่าวันนี้คุณจะเป็นฝ่ายกระทำใช่ไหม”

เธอลุกขึ้น เดินนวยนาดเข้าไปหาเขา ส้นสูงจมลงไปในพรมหนา เธอรู้แน่ชัดว่าเขาต้องการอะไร และเธอก็ใช้นิ้วที่สวมถุงมืออยู่แตะแก้มเขา “ใช่ ฉันหวังว่าคุณจะพร้อมนะ”

เธอไม่จำเป็นต้องรอคำตอบ ที่ต้องทำก็แค่วางตัวให้ดูมีอำนาจ เธอรู้ว่าเขาจะยอมสยบ “ถอดเสื้อผ้าออก ถอดให้หมด แล้วก็ไปนอนรอบนเตียงจนกว่าฉันจะพร้อม”

เขาหรี่ตาลง แต่เธอรู้ว่าเขาพึงพอใจ

“แล้วคุณจะทำอะไรกับผม” เขาแสร้งทำเป็นถามแบบสบายๆ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่รู้สึกใจเย็นอีกแล้ว

“สำหรับตอนนี้ ฉันแค่อยากดูอย่างเดียว” เธอบังคับตัวเองให้มองตาเขา มันเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น แต่ใบหน้านั้นแทบไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมาเลย เธอเคยเห็นแววตาแบบนี้มาแล้ว และรู้ดีว่ามันอันตรายแค่ไหน แต่เธอก็ผลักความกลัวออกไปจากใจ