ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 12 ตอนที่ 1

เหยียนเซ่อคีบหมากดำขึ้นมา ชี้ออกไปนอกร้าน กล่าวว่า

“แต่ต่อให้เจ้ายอดเยี่ยมแล้วจะทำไม ที่นี่คือเมืองฉางอัน ที่นี่คือค่ายกลของข้า เจ้าไม่มีทางเอาชนะข้าได้”

เว่ยกวงหมิงพยักหน้า มีหรือมันจะไม่รู้ว่าเมืองฉางอันก็คือค่ายกลสยบเทวะ เหยียนเซ่อเมื่อรับหน้าที่ควบคุมค่ายกล ขอเพียงตัวอยู่ในเมือง ก็เท่ากับอยู่ในฐานะที่ไม่มีวันพ่ายแพ้

“แต่ข้าก็ยังยืนยันความคิดของข้าในวันนั้นอยู่”

เว่ยกวงหมิงกล่าวยิ้มๆ

“ข้าก็แค่พรตเฒ่าที่คอยยืดลมหายใจให้มีชีวิตอยู่ต่อไปวันๆ คิดจะเอาสุดยอดค่ายกลมาใช้กับตัวข้า หรือเจ้าไม่นึกเสียดาย”

เหยียนเซ่อทอดถอนใจ

“ตาเฒ่า คำว่า ‘ยืดลมหายใจให้มีชีวิตอยู่ต่อไปวันๆ’ นี้ใช้ได้ดี พวกเราล้วนแก่หง่อม ไม่นานก็ต้องกลับคืนสู่อ้อมอกของเฮ่าเทียน หากสามารถอยู่ลิ้มรสความสุขของมนุษย์ได้นานกว่านี้อีกนิด ย่อมเป็นเรื่องน่ายินดี ถ้าเจ้าไม่มา อย่างน้อยข้ายังจะอยู่ไปได้อีกสักปีหรือครึ่งปี ส่วนเจ้า ข้าเชื่อว่าจะอยู่ได้นานกว่าข้าเสียอีก”

เว่ยกวงหมิงมองมาอย่างแน่วนิ่ง กล่าวตอบว่า

“เจ้าก็รู้ ดวงตาข้าบางครั้งสามารถมองเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ ดังนั้นข้าจึงรู้ว่าการมาฉางอันของข้าในคราวนี้ ยากที่จะได้กลับไป”

เหยียนเซ่อส่ายหน้า

“ในเมื่อรู้แล้วไยต้องมา”

เว่ยกวงหมิงตอบ

“คนทุกคนเมื่อเดินมาถึงจุดสุดท้าย ล้วนต้องกลับคืนสู่จุดกำเนิดของชีวิต เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ข้าเป็นทุกข์หรือหวาดกลัว เวลาเป็นเพียงลำดับการของเรื่องราว พวกเราควรใช้เวลาไปกระทำเรื่องที่สมควรทำให้เสร็จสิ้น หาไม่แล้วก็เท่ากับเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์”

เหยียนเซ่อเงียบงันไปเป็นครู่ จากนั้นวางตัวหมากลงบนกระดาน กล่าวว่า

“ดังนั้นที่เจ้ามาก็เพื่อย้อนเวลาไปยังจุดเริ่มต้น ทำเรื่องในปีนั้นต่อให้เสร็จ”

เว่ยกวงหมิงส่งเสียงอืมเบาๆ ในลำคอเป็นการตอบรับ

เหยียนเซ่อยิ้มพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงปลดปลง

“แม้จะฝึกฌานมาถึงช่วงสุดท้าย ที่ฝึกก็ยังคงเป็นจิตดวงเดิม เฒ่าชราเหมือนไม้ผุๆ อย่างพวกเราไหนเลยจะเปลี่ยนแปลงวิธีคิดได้ แล้วไปเถอะ ถึงอย่างไรตอนนี้ข้าก็มีผู้สืบทอดแล้ว จะมัวมาอินังขังขอบอาลัยอาวรณ์ต่อโลกนี้อีกทำไม จริงสิ ตอนนั้นเจ้ายังถูกคุมขังอยู่ อาจจะยังไม่รู้เรื่องนี้”

เว่ยกวงหมิงทราบดีถึงความร้ายกาจของเหยียนเซ่อในมรรคาแห่งยันต์ และยังรู้อีกว่ากว่าจอมยันต์เทวะคนหนึ่งจะค้นหาผู้สืบทอดที่มีศักยภาพเพียงพอได้ เป็นเรื่องที่ยากเย็นเข็ญใจเพียงไร ดังนั้นพอได้ยินว่าสหายสามารถหาผู้สืบทอดได้แล้วก็ทั้งแตกตื่นตกใจและร่วมยินดีปรีดาตามไปด้วย