ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1

ฝนหยุดตกแล้ว หลังพิรุณมาเยือนเมืองเว่ยดูสดใสสะอาดตามากเป็นพิเศษ ต้นหูหลิวสองสามต้นข้างทางต่างเร่งรีบแตกใบอ่อนเขียวขจี ทิวทัศน์แม้งดงาม แต่เมืองกลับเล็กแคบเกินไป เดินแค่ไม่กี่ก้าวเซี่ยวเว่ยคนนั้นก็พาหญิงรับใช้มาถึงจุดหมายปลายทาง นั่นก็คือโรงนอนโกโรโกโสแต่อึกทึกครึกโครมแห่งหนึ่ง

เสียงตะโกนด่าโหวกเหวก เสียงพนันดื่มสุราดังลอดออกมาจากด้านใน หญิงรับใช้ขมวดคิ้ว ประหลาดใจว่าเป็นไปได้อย่างไรที่กลางวันแสกๆ จะมีคนกล้าดื่มสุราในค่ายทหาร ม่านประตูถูกลมพัดปลิว เสียงจากด้านในชัดเจนขึ้นโดยพลัน ที่แท้ผู้คนด้านในกำลังเล่นพนันทายหมัด (เป่ายิงฉุบ) แต่มิใช่การทายหมัดแบบธรรมดาเพราะพอได้ยินเนื้อหา ใบหน้าหมดจดงดงามก็แดงซ่านขึ้นวูบด้วยโทสะและความอาย ฝ่ามือสองข้างใต้แขนเสื้อกำเป็นหมัดแน่น

“พวกเรามาทายหมัดบ้ากามกันเถอะ! ใครบ้ากาม อ๊ะเจ้าบ้ากาม! ใครบ้ากาม อ๊ะข้าบ้ากาม! ใครบ้ากาม อ๊ะมันบ้ากาม!…”

เสียงทายหมัดอันอุตริหยาบโลนดังซ้ำไปซ้ำมาไม่ขาดหู ผ่านไปพักใหญ่ก็ยังไม่ปรากฏผลแพ้ชนะ หญิงรับใช้ยืนรอนานจนเดือดจัด ตัดสินใจเลิกม่านขึ้นพุ่งสายตาไม่เป็นมิตรเข้าไปทันที สิ่งแรกที่กระทบคลองจักษุก็คือเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งนั่งหันหน้ามาทางประตู

เป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณสิบหก สวมเครื่องแบบชุดผ้าฝ้ายซึ่งพบเห็นได้ทั่วไปตามค่ายทหาร อกเสื้อเต็มไปด้วยคราบมัน เรือนผมดำสนิทมิทราบว่าเป็นไปโดยธรรมชาติหรือเพราะมิค่อยได้สระจึงม้วนงอเป็นมันเยิ้มอยู่บ้าง ทว่าใบหน้าที่จัดว่าคมคายกลับสะอาดสะอ้าน คิ้วตาจมูกปากกระจ่างชัด กระหลายจุดบนโหนกแก้มก็เข้มคมสะดุดตาเป็นอย่างยิ่ง

“ใครบ้ากาม อ๊ะเจ้าบ้ากาม!”

ตรงกันข้ามกับเนื้อหาคำทายอันสัปดี้สัปดน เด็กหนุ่มมีสีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง ไม่เพียงแต่ปราศจากท่าทีลามก แววตายังดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาอีกด้วย มือขวาออกเป็นรูปกรรไกรค้อนกระดาษอยู่ตรงหน้าไม่หยุด ตอนออกค้อนหนักหน่วงจนเกิดเสียงดังควับๆ ยามออกกรรไกรขึงขังอำมหิตดั่งจะฆ่าคน ราวกับเห็นการแพ้ชนะในการทายหมัดครั้งนี้สำคัญยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง

แมลงวันหัวเขียวที่อึดทนต่อสภาพแวดล้อมอันเลวร้ายของดินแดนตะวันตกเฉียงเหนือพยายามที่จะเกาะอกเสื้อที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบมัน แต่ก็ถูกลมจากการออกหมัดของเด็กหนุ่มขับไล่ไสส่งไปทุกครา

“เฮ้ ข้าชนะแล้ว!”

ในที่สุดการทายหมัดอันยาวนานจนแทบจะบีบเค้นอากาศในปอดของคู่ต่อสู้ทั้งสองออกไปหมดก็ยุติลง เด็กหนุ่มผมดำควงแขนขวาประกาศชัยชนะ ยิ้มร่าจนแก้มซ้ายผุดลักยิ้มน่ารักขึ้น

แต่คู่ต่อสู้ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ยืนกรานว่าตอนสุดท้ายที่ตะโกนว่าใครบ้ากามตนได้เปลี่ยนมือแล้ว ดังนั้นภายในห้องจึงเกิดการถกเถียงกันอย่างดุเดือด เหล่าทหารที่ยืนชมอยู่ข้างๆ ต่างก็เข้าข้างฝ่ายที่ถือหาง ไม่มีใครยอมใคร ทันใดนั้นมิทราบว่าเป็นผู้ใดตะโกนขึ้น

“ทำตามกฎ ฟังซังซังตัดสิน!”

สายตาของทุกคนจึงเลื่อนไปที่มุมห้องเป็นจุดเดียว ตรงนั้นมีเด็กหญิงอายุประมาณสิบสองคนหนึ่ง รูปร่างเตี้ยเล็กผอมแห้ง ผิวพรรณดำคล้ำ หน้าตาธรรมดาๆ ชุดสาวใช้ที่สวมอยู่มิทราบว่าเจ้านายไปขุดมาให้จากที่ใด หลวมโพรกจนชายระไปกับพื้นยามก้าวเดิน กำลังหิ้วถังน้ำที่น่าจะหนักกว่าตัวเองใบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ากินแรงเป็นอย่างยิ่ง