ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1

ทว่าเมื่อสามปีก่อนดินแดนแห่งทุ่งหญ้าเริ่มส่อเค้าว่าอาจจะเป็นภัยต่อความมั่นคง ภายใต้การยุยงส่งเสริมอย่างลับๆ ของบรรดาแคว้นที่เป็นปฏิปักษ์ต่อต้าถัง เผ่าจินจั้งซึ่งเป็นเผ่าใหญ่ที่สุดในบรรดาพวกอนารยะก็เริ่มแสดงออกถึงการต่อต้าน เวลานั้นองค์หญิงสี่ซึ่งเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิเพิ่งจะอายุสิบสามสิบสี่ กำลังอยู่ในวัยดรุณีแรกแย้ม ถึงกับคุกเข่าโขกศีรษะจนเลือดอาบอยู่ที่หน้าพระตำหนักต้าหมิง ยอมละทิ้งความหรูหราโอ่อ่าของฉางอัน ยืนกรานจะแต่งไปยังดินแดนแห่งทุ่งหญ้าอันห่างไกลความเจริญ กลายเป็นภรรยาใหม่ให้แก่ฉานอวี๋หม้ายเผ่าจินจั้งโดยไม่กลัวว่าจะมีเสียงทัดทานจากคนทั้งแผ่นดิน

ข่าวนี้พอแพร่กระจายออกไป คนทั่วหล้าถึงกับตกตะลึง ตามท้องถนนผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันไม่หยุดปาก เหล่าเสนาอำมาตย์ต่างถวายสาสน์ทัดทานอย่างโกรธแค้น จักรพรรดิทรงกริ้วจนปาถ้วยพระสุธารสแตกไปหลายใบ พระอัครมเหสีทรงเงียบงันไปอย่างคาดไม่ถึง แต่กระนั้นทั้งหมดนี้ก็มิอาจเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจอันแน่วแน่ขององค์หญิงน้อยได้ ส่วนฉานอวี๋เผ่าจินจั้งพอทราบเรื่องก็รู้สึกชื่นชอบอุปนิสัยขององค์หญิงและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างใหญ่หลวง ส่งราชทูตนำขบวนม้า แกะและวัวห้าพันตัวมายังราชสำนักเพื่อสู่ขออย่างนอบน้อมและจริงใจ ในที่สุดรัชสมัยเทียนฉี่ปีที่สิบเอ็ด จักรพรรดิต้าถังทรงจนพระทัย ต้องมีพระราชโองการยกพระราชธิดาให้แต่งออกไปยังดินแดนแห่งทุ่งหญ้า

องค์หญิงสี่แต่งออกไปไม่ถึงครึ่งปี สองสามีภรรยาก็กลายเป็นคู่ที่มีความกลมเกลียว เคารพให้เกียรติซึ่งกันและกัน ผู้นำอันเก่งกาจห้าวหาญของเผ่าอนารยะซึ่งเคยมีปณิธานความมุ่งมั่นอันยิ่งใหญ่กลับกลายเป็นสิงโตหนุ่มแห่งทุ่งหญ้าที่สงบนิ่งตัวหนึ่ง นอนหมอบเฝ้ารักษาอาณาเขตตัวเอง ทอดตามองดินแดนเคียงข้าง แต่กลับไม่บุ่มบ่ามคิดจะก่อสงครามด้วย

ทว่าน่าเสียดาย คิดไม่ถึงว่าเมื่อหลายเดือนก่อน ฉานอวี๋ผู้อยู่ในวัยหนุ่มฉกรรจ์อยู่ๆ ก็มาสิ้นใจตายอย่างกะทันหัน น้องชายร่วมอุทรทำการยึดอำนาจครองบัลลังก์ต่อทันที สถานการณ์ทางชายแดนจึงเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง

นับจากวินาทีที่สาวน้อยร่างบางคุกเข่าหน้าพระตำหนักต้าหมิง สมัครใจที่จะแต่งให้กับฉานอวี๋เผ่าจินจั้ง ช่วงเวลาต่อจากนั้นชายแดนทางด้านทิศตะวันตกเฉียงเหนือก็มีแต่ความสงบสุข ไร้ซึ่งเมฆหมอกแห่งสงคราม นี่สามารถพูดได้ว่าล้วนเป็นความดีความชอบขององค์หญิงสี่ทั้งสิ้น

ลือกันว่าที่องค์หญิงยืนกรานจะแต่งออกไปยังดินแดนแห่งทุ่งหญ้าให้ได้ สาเหตุหลักๆ ก็เพื่อหนีหน้าพระอัครมเหสี และถึงแม้นี่จะเป็นความจริง แต่ในสายตาขุนนางระดับสูงที่กุมอำนาจทางการทหารหรือเสนาอำมาตย์ในราชสำนักก็ยังเปี่ยมไปด้วยแววเลื่อมใส ยกย่องในองค์หญิงสี่ที่ไม่คิดจะอาศัยความโปรดปรานของจักรพรรดิปะทะหักหาญกับพระอัครมเหสี ยอมเป็นฝ่ายถอยเพื่อหลีกเลี่ยงการขัดแย้งในราชสำนัก นี่เป็นการกระทำของคนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม สูงส่งด้วยคุณธรรมและสติปัญญา

แม่ทัพชายแดนที่ผ่านศึกมานับร้อยอย่างหม่าซื่อเซียงไม่เคยกลัวศึกสงคราม ยิ่งไม่กลัวชนเผ่าอนารยะ องค์หญิงสี่ยอมแต่งงานกับศัตรูทำให้มันรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอยู่บ้าง แต่ก็มิอาจปฏิเสธความสงบสุขซึ่งเปรียบเสมือนของขวัญที่สวรรค์ประทานให้นี้ได้

ดังนั้นความรู้สึกที่หม่าซื่อเซียงมีต่อองค์หญิงสี่จึงสับสนปนเปกันจนแยกแยะไม่ออก มีทั้งเดือดดาลหงุดหงิด ซาบซึ้งตื้นตัน สารพัดสารพันความรู้สึก สุดท้ายค่อยๆ หลอมรวมกลายเป็นความเคารพเลื่อมใสที่ซ่อนลึกอยู่ในใจไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูด