ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1

หนิงเชวียเป็นแค่พลทหารธรรมดา ไม่ทราบว่าจะเข้าใจความรู้สึกอันสลับซับซ้อนของแม่ทัพหม่าหรือไม่ หรือต่อให้เข้าใจก็คิดว่าคงไม่ไยดี เพราะตอนนี้มันกำลังต่อสู้กับเรื่องที่พัวพันถึงอันตรายและความปลอดภัยของตัวเอง ที่สำคัญคือมันยึดมั่นมาตลอดว่าไม่มีเรื่องใดที่จะสำคัญไปกว่าชีวิตของตัวเอง ดังนั้นจึงแสร้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าอึมครึมของท่านแม่ทัพ กล่าวต่อไปว่า

“ข้าคำนวณคร่าวๆ จากรอยธนูบนรถม้า ฉานอวี๋คนใหม่ลงมืออย่างโหดเหี้ยมไร้ไมตรี คิดว่าขบวนคุ้มกันขององค์หญิงอย่างน้อยได้เสียชีวิตไปในดินแดนแห่งทุ่งหญ้าแล้วกว่าครึ่ง”

“เห็นบอกว่าปะทะกับกลุ่มโจรขี่ม้า”

หม่าซื่อเซียงแย้งด้วยสีหน้าไม่เป็นธรรมชาติ คล้ายกับตัวมันเองก็ไม่เชื่อในคำอธิบายนี้

“ต่อให้เป็นฉานอวี๋เผ่าจินจั้งก็มิกล้าจู่โจมองค์หญิงต้าถังเราอย่างเปิดเผย ดังนั้นย่อม…ต้องเป็นแค่กลุ่มโจรขี่ม้า”

หนิงเชวียกล่าวต่อไป

“แต่เรื่องนี้มีความสลับซับซ้อนซ่อนอยู่ สมมติว่ากลุ่มโจรขี่ม้าคือทหารม้าของฉานอวี๋คนใหม่ปลอมตัวมา ลองคิดดูสิว่าเจ้าคนป่าเถื่อนนั่นขวัญกล้ามาจากไหน หรือมันไม่กลัวว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ราชสำนักเราจะบันดาลโทสะยกทัพไปบดขยี้เผ่าจินจั้งของมันจนราพณาสูร”

ต้าถังสถาปนาแผ่นดินขึ้นด้วยกำลังทหาร วิถีประเพณีเรียบง่าย ผู้คนจิตใจห้าวหาญดุดัน ได้ชื่อว่าเป็นแคว้นที่เข้มแข็งเกรียงไกรที่สุดในแผ่นดิน ถือสาที่สุดคือเรื่องการหยามเกียรติและหมิ่นศักดิ์ศรี แต่อย่างไรก็ดี หากต้องการปราบปรามชนเผ่าจินจั้งให้สยบราบคาบ เกรงว่าจะต้องสูญเสียกำลังทหารไม่ใช่น้อย

เพียงเพราะองค์หญิงองค์หนึ่งที่แต่งงานออกไปแล้วถูกทำร้าย ทำให้แคว้นถังตัดสินใจเข้าสู่ภาวะสงคราม เรื่องนี้ดูเหมือนไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ แต่ความจริงแล้วในประวัติศาสตร์แคว้นถังมักจะเกิดเรื่องที่ใช้อารมณ์เข้าตัดสินอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งถ้าหากผลลัพธ์ออกมาดีก็จะสรรเสริญเยินยอกันอย่างสวยหรูว่าคือตำนานวีรบุรุษ

ตัวอย่างที่ดีที่สุดเกิดขึ้นในปลายรัชสมัยขององค์ปฐมกษัตริย์

สมัยนั้นชนเผ่าอนารยะเผ่าหนึ่งบุกหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในเขตดินแดนไป๋หยาง ชาวบ้านจำนวนหนึ่งร้อยสี่สิบคนถูกสังหารเรียบ ราชทูตแห่งต้าถังเดินทางไปเอาผิด แต่กลับถูกฉานอวี๋ผู้โอหังของเผ่านั้นตัดใบหูแล้วไล่กลับมา องค์ปฐมกษัตริย์ทรงเดือดดาลสุดขีด แม้ในขณะนั้นจะมีปัญหาเกี่ยวกับกองโจรกบฏ แต่กลับตัดสินพระทัยกรีธาทัพบุกดินแดนแห่งทุ่งหญ้าทันที ระดมกำลังทหารม้าทั้งหมดแปดหมื่นเคลื่อนขึ้นสู่ทิศเหนืออย่างยิ่งใหญ่เอิกเกริก ชนเผ่านั้นพอได้ข่าวก็กลัวจนหัวหด ฝ่าพายุหิมะหลบหนีเข้าสู่ดินแดนรกร้างทางทิศเหนือ ทว่ากองกำลังทหารม้าของต้าถังยังคงไล่ล่าอย่างไม่ลดละ สองฝ่ายสู้รบติดพันกันนานหลายเดือน สุดท้ายแคว้นถังสังหารชนเผ่าที่ทำตัวอหังการนั้นจนตายเรียบ

ทำศึกสงครามติดต่อกันหลายเดือน สังหารศัตรูจนหมดสิ้น ฟังดูเหมือนง่าย ผลลัพธ์ที่ได้คือความสง่างามมีหน้ามีตา แต่กลับซุกซ่อนไว้ด้วยค่าตอบแทนอันน่ากลัว

เพื่อสนับสนุนการศึกครั้งนี้ ต้าถังต้องสิ้นเปลืองกำลังทรัพย์มหาศาล ราชสำนักต้องเกณฑ์ชาวบ้านจำนวนร้อยหมื่นเข้าร่วมในกองทัพ ระดมปศุสัตว์จากสามเขตในดินแดนเหอเป่ย ที่นาบริเวณรอบๆ เขาหมินซานกลายเป็นที่รกร้าง สิบบ้านว่างร้างไปถึงเก้า ภาษีทางทิศใต้เพิ่มทวีเป็นสี่เท่า ความแค้นเคืองที่ประชาชนมีต่อฝ่ายปกครองรุนแรงจนเดือดคลั่ก ขุนนางในราชสำนักไม่มีกำลังพอที่จะรับมือทั้งสองด้าน แผ่นดินตกอยู่ในสภาวะง่อนแง่นคับขันใกล้พังครืน