ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1

ภายในกล่องมีแต่เศษเงิน มีเงินแท่งใหญ่อยู่เพียงแท่งเดียว มองปราดก็รู้ว่านี่คือเงินที่เก็บเล็กผสมน้อยในแต่ละวัน จำนวนมิได้มากมายนัก

พวกมันได้แต่มองเศษเงินในกล่อง มิได้มีท่าทีว่าจะนับ ซังซังน้อยบอกว่า

“นับทุกห้าวันตามกฎ เมื่อคืนวานเพิ่งจะนับไป มีอยู่เจ็ดสิบหกตำลึงสามเฉียนสี่เฟิน**”

“ดูท่าพอถึงฉางอันต้องรีบคิดวิธีหาเงินก่อนเป็นอันดับแรก”

หนิงเชวียกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“อืม ข้าก็จะพยายามพัฒนางานฝีมือของตัวเองด้วย”

ซังซังน้อยกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกัน

ตกดึกซังซังคุกเข่าลงบนเตียงเตาเพื่อปูที่นอนจัดหมอนและผ้าห่ม หัวเข่าผอมแห้งขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวอย่างปราดเปรียว ตบหมอนจนฟูพอเหมาะเพื่อให้หนิงเชวียหนุนสบายที่สุด จากนั้นก็หอบที่นอนและผ้าห่มของตนลงจากเตียงไปที่หีบไม้ใบใหญ่สองใบตรงมุมห้อง เริ่มปูที่นอนให้ตัวเอง

พอดับตะเกียง หนิงเชวียก็เอาถ้วยน้ำวางไว้ตรงขอบหน้าต่าง อาศัยแสงจากดวงดาวมุดตัวเข้าใต้โปงผ้าห่ม สองมือโผล่จับขอบผ้าห่มไว้ หาวหวอดก่อนถอนใจยืดยาวอย่างพอใจ จากนั้นหลับตาลง ผ่านไปสักพักจึงได้ยินเสียงหายใจและเสียงขยับตัวที่ฟังมานานหลายปีจนคุ้นเคยจากมุมห้อง

นี่ก็คือค่ำคืนหนึ่งที่ไม่น่าจะมีอันใดแตกต่างไปจากค่ำคืนอื่นๆ ทั้งสองควรจะหลับไปโดยมีแสงดาวของชายแดนแคว้นถังเป็นเพื่อน แต่ทว่าคืนนี้นายบ่าวทั้งสองกลับนอนไม่หลับ อาจเป็นเพราะตื่นเต้นกังวลใจที่กำลังจะก้าวเข้าสู่โลกใหม่ หรืออาจเป็นเพราะความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวง ความร่ำรวยและความมีหน้ามีตาที่พอจะฝันเห็นได้อย่างเลือนราง ยังมีแป้งน้ำหอมและชาดที่น่าดึงดูดใจนั่นอีก ลมหายใจจากริมหน้าต่างและจากมุมห้องจึงไม่เป็นจังหวะสม่ำเสมอสักที

ไม่ทราบว่าผ่านไปนานเท่าใด หนิงเชวียพลันลืมตาขึ้นมองแสงจืดจางที่ส่องผ่านมาทางช่องหน้าต่างพลางกล่าวเหมือนละเมอ

“ได้ยินว่า…สตรีในเมืองฉางอันล้วนไม่กลัวความหนาว มักสวมเสื้อผ้าเนื้อบางเบา คอเสื้อคว้านลึก ไม่รู้เหมือนกันว่าจริงหรือไม่…ตอนนั้นยังอายุน้อยมาก จำไม่ได้แล้ว”

มันพลิกตัวนอนตะแคงมองไปที่มุมห้อง ถามว่า

“ซังซัง หมู่นี้โรคเก่ากำเริบบ้างหรือไม่ หนาวหรือไม่”

ในความมืดดูเหมือนซังซังจะส่ายหน้า พอเห็นได้อย่างเลือนรางว่าสองตานางปิดสนิท มุมปากแขวนรอยยิ้มน้อยๆ อย่างยากที่จะได้เห็น ตอบเสียงเบาปานกระซิบ

“ได้ยินว่าพวกเด็กผู้หญิงในฉางอันล้วนผิวขาวผ่อง ก็พวกนางได้ใช้แป้งที่มีคุณภาพดีออกอย่างนั้น จะไม่ขาวได้อย่างไร”

หนิงเชวียหัวเราะ กล่าวอย่างหมายมั่น

“วางใจเถอะ รอให้นายน้อยมีเงินก่อน จะให้เจ้าซื้อเครื่องประทินโฉมของร้านเฉินจิ่นจี้จนพอใจ”

ซังซังลืมตาโพลง ดวงตาเรียวยาวเปล่งประกายสุกใสดุจดารา คาดคั้นเสียงเข้มงวด

** 1 ตำลึงเท่ากับ 10 เฉียน 1 เฉียนเท่ากับ 10 เฟิน