ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1

เมื่อคิดว่าอาจจะถูกซุ่มโจมตี และกองกำลังต้อนรับที่ว่าอาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ จิตใจหนิงเชวียก็เปลี่ยนเป็นหนักอึ้งและผิดหวัง ลดเสียงเบากล่าวอย่างเดือดแค้น

“เสียแรงไปอยู่ในดินแดนแห่งทุ่งหญ้ามาเป็นแรมปี กลับไม่ฉลาดขึ้นเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้จริงๆ ว่าสรรเสริญเยินยอกันว่าเป็นอัจฉริยบุคคลได้อย่างไร”

ประกายอาวุธเปล่งวาบ หนิงเชวียชักดาบสามเล่มที่ยังมีคราบสนิมเกาะออกจากฝัก บีบถุงน้ำร้อนราดหินลับมีด แล้วลงมือลับอย่างเงียบๆ เพราะหลังจากเข้าสู่ดินแดนเป่ยซานแล้วอาจจะเกิดการต่อสู้นองเลือดขึ้นติดๆ กันก็ได้ ใกล้ออกศึกเพิ่งจะมาลับอาวุธอาจสายเกินไปอยู่บ้าง แต่อย่างน้อยก็ทำให้จิตใจสงบขึ้น

“ถ้าหากเข้าดินแดนเป่ยซานแล้วแยกตัวออกอย่างกะทันหัน เรื่องที่ท่านอยากขอคำชี้แนะจากผู้เฒ่าคนนั้นเล่า จะทำอย่างไร”

“ชีวิตสำคัญกว่า”

หนิงเชวียก้มหน้าลับดาบ การเคลื่อนไหวของมันเชื่องช้าแต่หนักแน่นมีพลัง

“ขอเพียงยังมีชีวิตรอดปลอดภัยถึงฉางอัน ก็ยังมีโอกาสได้ร่ำเรียนสิ่งที่ใฝ่ฝัน แต่ถ้าหากพวกเราฝากชีวิตไว้ในมือคนปัญญาอ่อนกลุ่มนี้ ก็จะไม่มีโอกาสใดๆ เหลืออยู่อีกเลย”

ยิ่งมุ่งลงใต้อากาศก็ยิ่งอุ่นขึ้นเป็นลำดับ ว่ากันตามเหตุผล ทิวทัศน์ที่เห็นจากหน้าต่างรถม้าสมควรจะโล่งกว้างเขียวชอุ่ม แต่เป็นเพราะขบวนรถเริ่มวิ่งเข้าสู่เขตเขาหมินซานอันมีชัยภูมิสูงชัน รอบด้านจึงเริ่มเปลี่ยนจากทุ่งหญ้าเป็นป่าไม้สูงชะลูด บีบถนนหนทางให้ดูคับแคบลงไปถนัดใจ ตามกิ่งก้านเพิ่งเริ่มแตกใบอ่อนไม่เขียวขจี ยังคงมีกลิ่นอายความหนาวเหน็บของเหมันต์หลังฤดูสารทให้เห็น

ในขณะที่อุณหภูมิอบอุ่นมาเยือนโลก บรรยากาศตึงเครียดกดดันก็มาเยือนขบวนรถม้านี้เช่นกัน ทุกคนล้วนตระหนักดีว่าผู้ยิ่งใหญ่ในเมืองฉางอันที่กล้าลอบสังหารองค์หญิงสี่ หากต้องการขัดขวางมิให้นางกลับถึงเมืองหลวงได้อย่างปลอดภัย เช่นนั้นเขาหมินซานซึ่งคั่นอยู่ตรงกลางระหว่างชายแดนกับเขตเมืองทั้งหลายก็คือโอกาสสุดท้ายแล้ว

ภายใต้ความตื่นตัวระมัดระวัง ขบวนรถม้าเดินทางอยู่หลายวัน ในที่สุดก็บรรลุถึงปากทางเข้าดินแดนเป่ยซาน ขณะมองป่าหนาทึบจนไม่เห็นดาวเห็นตะวันตรงหน้า คนในขบวนมิได้มีท่าทีหนักใจแบบหนิงเชวีย ตรงกันข้ามกลับดูผ่อนคลายลงอย่างชัดเจน

หญิงรับใช้รูปงามระยะนี้เรียกซังซังไปคุยด้วยน้อยครั้ง เวลาส่วนใหญ่จะนั่งอยู่บนรถม้าคันที่สอง วันนี้ตอนลงจากรถยามพลบค่ำ ใบหน้าถึงกับมีรอยยิ้มประดับอยู่จางๆ

ตอนตัดสินใจออกจากดินแดนแห่งทุ่งหญ้า นางได้ส่งทูตมาต้าถังล่วงหน้าแล้ว แม้ไม่สามารถบรรลุถึงฉางอันได้ในเวลาอันสั้นเพื่อให้ราชสำนักเคลื่อนขบวนทหารเกียรติยศชุดใหญ่ออกมาต้อนรับ แต่ทูตคนนั้นก็มีเวลามากพอที่จะติดต่อผู้ใต้บังคับบัญชาที่ยังจงรักภักดีต่อนาง