ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 1

ครั้นแล้วรูปลักษณ์ของมัจจุราชที่คร่าชีวิตองครักษ์ผู้ห้าวหาญไปหลายนายก็ปรากฏสู่สายตาทุกคนอย่างชัดเจน มันคือกระบี่เล่มเล็กๆ ที่ปราศจากด้าม ตัวกระบี่บางเฉียบปราศจากคราบเลือด

หัวหน้าองครักษ์คุกเข่าข้างเดียวใช้ดาบยันพื้นพยุงร่างที่โชกเลือดของตัวเอง ก้มหน้ากัดฟันคิดอย่างไม่ยินยอมว่าขาดไปเพียงแค่ดาบเดียว…อีกแค่ดาบเดียวตนกับพี่น้องทั้งหลายก็จะสามารถปฏิบัติหน้าที่ที่ดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้นี้ให้สำเร็จลุล่วง แต่ทว่าจอมกระบี่ถึงที่สุดแล้วก็ยังคงเป็นจอมกระบี่!

การต่อสู้ที่ดูเหมือนยาวนาน อันที่จริงก็แค่บังเกิดลมจากดาบหนักหน่วงรุนแรงไม่กี่ที เงากระบี่โบกบินพลิกพลิ้วไม่กี่หน และหยาดเลือดสาดกระเซ็นเป็นเส้นสายไม่กี่คำรบเท่านั้น ตลอดเวลาชายชราบนรถม้ายังคงหลับตา ราวกับว่าไม่สำเหนียกถึงอันตรายที่กำลังพุ่งเป้ามาที่ตน

ไม่มีใครทันสังเกตว่าสองมือที่วางบนเข่าของมันกำลังเคลื่อนไหว นิ้วหัวแม่มือขยับไปมาระหว่างข้อนิ้วชี้และนิ้วกลาง เพียงแตะเบาๆ แล้วยกขึ้นราวกับแมลงปอโฉบผ่านผิวน้ำ คล้ายกำลังคำนวณอะไรบางอย่างที่สลับซับซ้อนสุดขีด

เมื่อเงากระบี่บินฝ่าคมดาบมาถึงตรงหน้า ห่างจากหว่างคิ้วไม่ถึงหนึ่งเชียะ มันจึงค่อยลืมตา

แค่ลืมตามอง กระบี่เล็กไร้ด้ามก็ชะงักค้างอยู่กับที่!

ชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ซึ่งเกือบจะถูกทุกคนลืมเลือนไปแล้วมองกระบี่บินใสกระจ่างที่ถูกมืออันใหญ่โตของตนบดขยี้จนกลายเป็นเศษเหล็กอย่างงุนงง สุดท้ายเหมือนเดาอันใดออก จึงเงยหน้าร้องตะโกนอย่างแตกตื่นระคนเดือดดาล

“มันไม่ใช่จอมกระบี่!…มันคือจอมคาถา!”

เหมือนกับฟังเข้าใจ รู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย เงากระบี่เริ่มแกว่งไกวอย่างรุนแรง สั่นกระแทกเข้ากับอากาศรอบด้านจนเกิดเสียงดังอึงอล ดั่งวิหคติดแร้วนายพราน ดิ้นรนคิดหาทางหลบหนี

ชายชรายังคงวางมือบนหัวเข่า สายตาที่จับจ้องกระบี่เล็กดูสงบและนุ่มนวลดุจใยไหม แต่ทว่าใยไหมเหล่านั้นแต่ละเส้นแต่ละสายแฝงไว้ด้วยพลังที่น่ากลัว หุ้มห่อกระบี่เล็กไว้อย่างเหนียวแน่น ทำให้มันหมดปัญญาขยับเขยื้อน

ทุกอณูที่ถูกสายตาชายชรากวาดจ้อง อุณหภูมิจะลดลงอย่างฮวบฮาบ กระบี่เล็กยามนี้ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นน้ำแข็งบางๆ ยิ่งดิ้นรนเสียงอึงอลยิ่งก้องกังวาน

ความพยายามอย่างไร้ผลดำเนินต่อไปอีกเนิ่นนาน สุดท้ายกระบี่เล็กก็ครวญครางอย่างเศร้าหมองก่อนร่วงตกลง เหมือนขาดพลังชีวิตไปแล้วกระนั้น

เวลาเดียวกันกับที่กระบี่ตกถึงพื้น ลึกเข้าไปในดินแดนเป่ยซาน หลังต้นไม้ซึ่งอยู่ห่างจากขบวนตั้งรับของรถม้าก็ปรากฏเสียงครางหนักๆ อย่างเจ็บปวดคราหนึ่ง

แววตาของชายชราผุดประกายผ่อนคลายขึ้น สองมือพลิกกุมหัวเข่า ร่างอันผอมแห้งพลันลอยขึ้นจากรถม้าพุ่งวาบเข้าหาชายฉกรรจ์ร่างยักษ์อย่างรวดเร็วดุจลมสลาตัน

ชายฉกรรจ์ตวาดแล้วเงื้อฝ่ามืออันใหญ่โตดุจพัดฟาดใส่จากบนลงล่าง ความหนักหน่วงของฝ่ามือนี้ราวกับภูเขาลูกย่อมๆ กดทับใส่ร่างอันผอมแห้ง หมายจะบดขยี้ให้แหลกเหลว

ชายชรามองฝ่ามือที่จู่โจมเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สะทกสะท้าน เผยอริมฝีปากบริกรรมคาถาอย่างไร้สุ้มเสียง สองมือไขว้สลับกลางหน้าอก เหยียดงอนิ้วเป็นท่าดรรชนี