• Connect with us

    Enter Books

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน สุขสมปมอำมหิต 2

    หน้าที่แล้ว1 of 8

    2

    เบ็กกี้พยายามอย่างยิ่งที่จะเข้าถนนสาย M11 ให้ได้โดยเร็วที่สุด เธอพยายามเพ่งไปที่ถนนตรงหน้า จะได้ไม่ต้องสนใจบทสนทนาทางโทรศัพท์อันรุนแรงของผู้เป็นหัวหน้า แต่มันก็แทบเป็นไปไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อมีเสียงหวีดแหลมของผู้หญิงที่กำลังโมโหดังออกมา

    การสนทนาจบลงอย่างห้วนๆ เบ็กกี้ได้ยินหัวหน้าสารวัตรสืบสวนดักกลาสถอนหายใจช้าๆ ขณะเอนหลังพิงเบาะ เธอเสี่ยงเหลือบไปมองเร็วๆ และเห็นว่าเขาหลับตาอยู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรับรู้ได้ถึงบรรยากาศเศร้าสร้อยที่แผ่ออกมาจากตัวเขา และขอบตาของเขาก็เขียวคล้ำเล็กน้อยเหมือนคนนอนไม่พอ เธอรู้สึกอยากบีบมือให้กำลังใจเขาขึ้นมาอย่างแปลกๆ แต่คงจะงี่เง่าน่าดู เธอบอกตัวเองให้ตั้งสติ พลางครุ่นคิดว่าจะทำลายความเงียบได้อย่างไร แต่แล้วเขาก็ช่วยสงเคราะห์ให้เอง

    “โทษทีนะ เบ็กกี้ ผมไม่อยากให้คุณต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้หรอก”

    “ไม่เป็นไรค่ะหัวหน้า ฉันเองก็เสียใจด้วยนะคะ”

    “ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ผมว่าเราไม่ต้องเป็นทางการกันมากก็ได้ ถ้าอยู่ด้วยกันตามลำพังก็เรียกผมว่าทอมเถอะ เพราะยังไงคุณก็เพิ่งได้ยินภรรยาเก่าด่าผมชนิดที่ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเลวทรามต่ำช้ายิ่งกว่าที่เป็นอยู่ไปอีก”

    “อันนั้นถือเป็นอภิสิทธิ์ของภรรยาเก่าค่ะหัวหน้า…ขอโทษค่ะ ทอม แม่ฉันเองก็ชอบด่าพ่ออยู่ตลอดเวลา”

    ทอมยิ้มให้เธอเล็กๆ “ผมไม่ว่าหรอกที่เธอจะโกรธ เอาจริงๆ นะ เพราะวันนี้ผมควรต้องไปรับลูกสาว นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ย้ายมาลอนดอนที่แกจะได้มาค้างคืนกับผม เราทั้งคู่ต่างตั้งหน้าตั้งตารอกันมาก”

    “ลูกคุณจะต้องเข้าใจแน่ๆ ค่ะ” เบ็กกี้บอก

    “ลูซีเพิ่งห้าขวบเอง แกจะรู้แค่ว่าพ่อไม่ยอมมารับไปอยู่ด้วยช่วงสุดสัปดาห์ตามที่สัญญาไว้ แล้วคุณคิดว่าแม่แกจะช่วยอธิบายในแง่ดีรึเปล่าล่ะ”

    ทอมมองไปนอกหน้าต่าง เห็นชัดว่าไม่ได้รอคำตอบ หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง เขาก็หันกลับไปหาเบ็กกี้ด้วยรอยยิ้มตำหนิตัวเอง

    “เอาเถอะ กลับเข้าเรื่องงานกันดีกว่า” เขาว่า “ก่อนที่ผมจะถูกภรรยาเก่าด่าสาดเสียเทเสีย ผมได้ส่งข้อมูลเที่ยวบินของเลดี้เฟลตเชอร์ไปให้เอเจย์ที่สำนักงานแล้ว ผมบอกให้เขาติดต่อสายการบิน ให้แอร์โฮสเตสช่วยเรียกลอร่า เฟลตเชอร์ไปรอในห้องส่วนตัวพอเครื่องลง”

    เบ็กกี้หันไปมองทอม “คุณรู้ใช่ไหมว่าเธอใช้สายการบินราคาประหยัด”

    เบ็กกี้ดูออกว่าทอมไม่เข้าใจ

    “มันไม่ระบุที่นั่ง” เบ็กกี้อธิบาย “เหมือนรถเมล์น่ะค่ะ ตรงไหนว่างก็นั่งตรงนั้น แถมยังเป็นเครื่องบินที่เต็มไปด้วยคนอิตาลีที่ไม่รู้จักเข้าคิวกันอีก นึกไม่ออกเลยว่าจะถูกหัวเราะเยาะแค่ไหนสำหรับคนระดับลอร่า เฟลตเชอร์”

    “พระเจ้า…แล้วสายการบินจะหาเธอพบได้ยังไงล่ะเนี่ย พวกเขาคงต้องใช้วิธีประกาศเรียกแน่ๆ แล้วลอร่า เฟลตเชอร์ไปทำบ้าอะไรบนสายการบินราคาถูกอย่างนี้”

    “อันนั้นคุณต้องถามเธอเอง ดูจากเงินหลายพันล้านที่สามีเธอมี ฉันนึกว่าทั้งคู่จะมีเครื่องเลียร์เจ็ตส่วนตัวหรืออะไรทำนองนั้นด้วยซ้ำ”

    “อืม นี่ก็น่าสนใจนะ แต่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องอะไร ว่าแต่คุณได้ข้อมูลสำคัญๆ มาจากแม่บ้านบ้างหรือเปล่า”

    “ไม่เชิงค่ะ รู้แค่ว่าความจริงแล้ววันนั้นแม่บ้านไม่มีกำหนดต้องไปทำความสะอาดที่อีเกอร์ตันเครสเซนต์ เพราะวันเสาร์เป็นวันหยุด แต่เธอลืมกระเป๋าไว้ที่นั่นเมื่อวันศุกร์ ฉันหูแทบชาตอนฟังเธอบ่นว่าสามีไม่ยอมให้ยืมเงินเพื่อพาหลานๆ ไปแมคโดนัลด์ เธอเลยต้องนั่งรถเมล์ไปเอากระเป๋าที่นั่น โชคดีที่เธอมัวแต่ทะเลาะกับสามีจนพลาดรถเมล์เที่ยวแรก ไม่อย่างนั้นคงไปถึงตอนที่ฮิวโก เฟลตเชอร์เสียชีวิตพอดี

    หน้าที่แล้ว1 of 8

    Comments

    comments

    Continue Reading

    More in ทดลองอ่าน

    นิยายยอดนิยม

    ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ยอดสถาปนิกผู้พิทักษ์อาณาจักร เล่ม 1 ครั้งที่ 1

      บทที่ 1 กลายเป็นเศษสวะในนิยาย     เหตุการณ์ที่เหมือนนิยายกำลังเกิดขึ้นกับผม เมื่อลืมตาก็พบว่าตัวเองหลุดมาอยู...

    Facebook