แฟนหนุ่ม

ช่วงบ่ายวันเดียวกัน ยูโตะลงรถด่วนสายจูโอที่สถานีมุซาชิโคงาเนอิ

เดิมเขาตั้งใจจะแวะไปที่สำนักงานนักประเมินหลากแขนง Q แบบสบายๆ แต่กลับต้องถ่อมาถึงย่านนี้เพราะหน้าประตูเหล็กม้วนหน้าสำนักงานมีกระดาษข้อความระบุว่า ‘วันนี้หยุดชั่วคราวค่ะ ท่านที่มีธุระด่วนกรุณาติดต่อตามที่อยู่ด้านล่างนี้ สวนเกษตรคุโบตะ 4-2-2 ฮงมาจิ เมืองโคงาเนอิ โตเกียว’

นักข่าวหนุ่มเดินผ่านช่องตรวจตั๋วอัตโนมัติออกมาเจอวงเวียนกว้างหน้าสถานี ถัดออกไปเล็กน้อยเป็นไร่นาเลียบถนน บ้านเรือนเก่ามีให้เห็นหนาตา รถสวนกันขวักไขว่ ทว่าทิวทัศน์รอบๆ กลับดูว่างโล่งขัดกับท้องถนนที่แน่นขนัด

เขาเดินไปตามแผนที่บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ลัดเลาะข้างแปลงนาจนเจอซุ้มเรือนกระจกข้างทางเลียบแปลงซึ่งมีคนเกาะกลุ่มกันอยู่ ส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุสวมชุดทำนา

ผู้ที่อยู่กลางวงคือรินดะ ริโกะในชุดวอร์มดีไซน์เก๋ราวกับนักกีฬา

เธอชี้ไปยังกระถางที่ปลายเท้าแล้วอธิบาย “จากทางขวาคือต้นกระดูกไก่ ต้นจ้าเครือ ต้นกระดูกไก่ ต้นกระดูกไก่แล้วก็ต้นจ้าเครือค่ะ”

เสียงอุทานอย่างรู้สึกทึ่งดังขึ้นจากกลุ่มผู้สูงอายุ แม่บ้านชราคนหนึ่งถาม “แต่มันดูเหมือนกันไปหมดเลยนะ”

“มันมีส่วนคล้ายกันมากก็จริงค่ะ” ริโกะยิ้มให้ “แต่ต้นกระดูกไก่กับต้นจ้าเครือถือเป็นพืชคนละสายพันธุ์กัน ลองสังเกตดูตรงนี้ดีๆ นะคะ ต้นที่ออกผลบนใบคือต้นกระดูกไก่ ส่วนต้นจ้าเครือจะออกผลใต้ใบค่ะ”

ท่ามกลางบรรยากาศอันร่มรื่น ในใจยูโตะกลับสับสน จดหมายที่นำมาด่วนถูกระบุให้ส่งถึงนักประเมินผลงานศิลปะซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับภารกิจในแต่ละวันของรินดะ ริโกะ

“เอ่อ” นักข่าวหนุ่มตัดสินใจส่งเสียงทักทาย

ริโกะหันมาหา เผยสีหน้าตกใจ “คุณยูโตะ? คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ”

“ผมมีธุระเลยแวะไปหาคุณที่ร้านน่ะ”

“เหรอคะ…ช่วยรอสักครู่นะ” ริโกะหันกลับไปหากลุ่มผู้สูงอายุ “เดี๋ยวถ้ามีต้นพืชชนิดไหนที่ไม่แน่ใจวิธีแยกความแตกต่างก็บอกมาได้เลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ ฉันขอตัวสักครู่ก่อนนะคะ”

ผู้สูงอายุคนหนึ่งโพล่งถามริโกะ “นั่นคาเรชิ (แฟนหนุ่ม) เหรอ”

ทั้งหมดพร้อมใจกันเงียบ

สายตาสอดส่ายไปมา กลุ่มผู้สูงวัยทั้งหลายเหลือบมองยูโตะอย่างอยากรู้อยากเห็น

นักข่าวหนุ่มก็อึ้งไปเช่นกัน แต่ไม่ลืมเงี่ยหูรอฟังว่าริโกะจะตอบอย่างไร

เธอผุดยิ้ม “ใช่ค่ะ ดูออกด้วยเหรอคะ”

เหล่าผู้สูงอายุส่งเสียงฮือฮา ยูโตะกลืนน้ำลายหันไปจับจ้องเธอเช่นกัน

ทว่าอีกฝ่ายกลับพูดต่อหน้าตาเฉย “ถูกอย่างที่ว่าเลยค่ะ ไม้ต้นนี้อยู่ในสภาพคาเรชิ (ตายซาก) สาเหตุคงเป็นเพราะอากาศแห้งช่วงฤดูหนาว สังเกตตรงรอยต่อระหว่างลำต้นกับกิ่งก้าน…”

ผู้สูงอายุทั้งหญิงชายพากันถอนหายใจตามด้วยผุดยิ้มแหย ริโกะเห็นแล้วงงจนหยุดอธิบาย