ทดลองอ่าน แฟ้มคดีพิศวงของนักประเมินอัจฉริยะ Q 9 ตอนที่ 2

เจ้าตัวคงไม่ได้แกล้งทำไขสือ แต่นั่นคือความใสซื่ออันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว นักข่าวหนุ่มกระแอมแล้วเข้าไปกระซิบบอก “ผมอยากให้ช่วยตอบแบบสอบถามจากนิตยสารต่างประเทศให้หน่อยน่ะ”

“ได้ค่ะ…” หญิงสาวดูยังงงไม่หายกับปฏิกิริยาของเหล่าผู้สูงวัย ได้แต่กะพริบตากลมโตปริบๆ แล้วเดินไปกับยูโตะ

เขาเอ่ยถาม “วันนี้อุตส่าห์ปิดร้านมาช่วยงานไร่เหรอ”

“ถือเป็นงานประเมินนอกสถานที่น่ะ”

“แค่แยกความแตกต่างของต้นกระดูกไก่กับจ้าเครือเนี่ยนะ”

“เมื่อกี้ฉันช่วยแยกความแตกต่างระหว่างหัวไช้เท้ากับเทอร์นิปด้วยนะ มันดูออกยากพอสมควรโดยเฉพาะเวลาเปื้อนดิน แล้วก็เพิ่งมีคนเถียงกันเรื่องถุงมือของหลานคุณตาคนนั้นเป็นเนื้อนิ่มหรือเนื้อแข็ง ฉันเลยไปช่วยอธิบายลักษณะเฉพาะ”

“อืม มันแยกความแตกต่างยากก็จริงอยู่หรอก…แต่อาชีพนักประเมินหลากแขนงจะมีขอบเขตกว้างไปถึงไหนเนี่ย”

“เอ ฉันไม่ได้กำหนดรายละเอียดเรื่องนี้เอาไว้ซะด้วย”

“แล้วได้ค่าตอบแทนที่มาทำงานนอกสถานที่เท่าไรเหรอ”

“ประมาณเจ็ดพันเยนโดยจ้างเหมาตั้งแต่เช้าถึงเย็น รวมค่าเดินทางแล้ว”

“อย่างกับพนักงานพาร์ตไทม์แน่ะ แล้วค่าแรงก็ใช่จะมากเท่าไรด้วย…”

“ใครจ้างให้ไปที่ไหนฉันก็พร้อมจะไปอยู่แล้วล่ะ ว่าแต่แบบสอบถามที่ว่านั่นอยู่ไหนเหรอ”

“อ้อ เอ่อ อยู่นี่” ยูโตะดึงแผ่นกระดาษออกมายื่นให้ริโกะ

เธอรับมากางอ่าน “ ‘Have you ever seen la Gioconda in the Louvre?’ …คุณเคยเห็น ‘โมนาลิซา‘ ที่พิพิธภัณฑ์ลูฟว์หรือไม่ โปรดระบุความประทับใจในตอนนั้น…”

“คุณเคยโทรมาหาผมจากหน้าลูฟว์ตอนไปเที่ยวปารีสช่วงเทศกาลโอบ้ง* เมื่อปีที่แล้วใช่ไหม คุ้นๆ ว่าตอนนั้นคุณเพิ่งไปชมภาพ ‘โมนาลิซา’ มา?”

“อือ” ริโกะหน้านิ่ว “ฉันไปชมภาพมาแล้วก็จริง…แต่กับคำถามนี้คงต้องตอบว่าโน…”

“โน? ทำไมล่ะ”

“ในนี้ถามความประทับใจของฉันใช่ไหม คือฉันยังไม่รู้สึกว่าได้พบ ‘โมนาลิซา’ เลยน่ะสิ”

“ยังไม่รู้สึกว่าได้พบเหรอ…หมายความว่ายังไง…”

ในตอนนั้นเอง แม่บ้านชราก็หอบมะเขือเทศมาเต็มสองมือแล้วเดินมาหา “อาจารย์รินดะ ขอถามหน่อยสิ ฉันอยากรู้วิธีเลือกมะเขือเทศอร่อยๆ มีเคล็ดลับบ้างไหม”

ริโกะหันกลับไปตอบทันที “ลองเอาไปแช่ในถังน้ำดูนะคะ มะเขือเทศที่ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำส่วนใหญ่จะไม่อร่อยค่ะ ความเข้มข้นของกรดกลูตามิกในมะเขือเทศสังเกตด้วยตาเปล่าไม่ได้ ดังนั้น…”

ยูโตะเห็นแล้วพูดไม่ออก ได้แต่มองตามริโกะซึ่งเดินจากไปพร้อมแม่บ้านชรา

แบบนี้…จะเรียกเธอว่าเป็นนักประเมินผลงานศิลปะได้หรือเปล่านะ ชักไม่มั่นใจนิดๆ ซะแล้วสิ

* โอบ้ง: เทศกาลที่จัดขึ้นเพื่ออุทิศส่วนกุศลแด่ผู้ล่วงลับตามธรรมเนียมของชาวญี่ปุ่น ตรงกับวันที่ 13 – 16 สิงหาคมของทุกปี (ยกเว้นเขตคันโตจะเป็น 13 – 16 กรกฎาคม)

โปรดติดตามตอนต่อไป…