ทดลองอ่านนิยายปิดประตูตาย

“แล้วเรื่องเดินทางล่ะครับ”

“ก็ไปๆ มาๆ ระหว่างอาร์เจนตินาและชิลีค่ะ”

“ฟังดูน่าสนใจนะครับ”

“ใช่ค่ะ” ฉันเห็นพ้อง “แล้วคุณล่ะคะ”

“ผมเป็นทนายครับ”

มิลลี่เบื่อที่จะฟังพวกเราสนทนากัน เธอเลยกระตุกแขนฉัน “ดื่มน้ำ เกรซ และไอติม น้องมิลลี่ร้อน”

ฉันยิ้มขอโทษแจ็ค “เกรงว่าฉันต้องไปแล้ว ขอบคุณอีกครั้งที่เต้นกับมิลลี่นะคะ”

“คุณจะว่าอะไรไหมครับถ้าผมจะขออนุญาตเลี้ยงชาคุณกับมิลลี่” แจ็คเอนตัวมาข้างหน้าเพื่อให้มิลลี่ที่นั่งอยู่อีกข้างของฉันเห็นเขา “คิดว่ายังไงครับ มิลลี่ สนใจชาสักหน่อยไหม”

“น้ำผลไม้” มิลลี่ยิ้มกว้างตอบ “น้ำผลไม้ค่ะ ไม่เอาชา ไม่ชอบชา”

“ถ้าอย่างนั้นน้ำผลไม้ก็ได้ครับ” เขาพูดแล้วลุกขึ้นยืน “ไปกันเลยไหมครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ จริงๆ นะคะ” ฉันปฏิเสธอย่างเกรงใจ “แค่นี้คุณก็ใจดีมากเกินไปแล้ว”

“ได้โปรดเถอะครับ ผมยินดี” เขาหันไปหามิลลี่ “มิลลี่ชอบกินเค้กไหมครับ”

มิลลี่พยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “ค่ะ ชอบเค้กมาก”

“ถ้าอย่างนั้นตกลงตามนี้นะครับ”

พวกเราเดินผ่านสวนสาธารณะมายังร้านอาหาร ฉันกับมิลลี่เดินคล้องแขนมาคู่กัน ส่วนแจ็คก็เดินข้างพวกเรา เมื่อเราแยกกันในอีกหนึ่งชั่วโมงให้หลัง ฉันตกลงว่าจะเจอกันอีกในเย็นวันพฤหัสหน้าเพื่อกินมื้อค่ำ เขากลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันอย่างรวดเร็ว การตกหลุมรักแจ็คเป็นเรื่องไม่ยากเลยสักนิด เพราะบางอย่างที่ดูหัวโบราณในตัวเขากลับทำให้ฉันสดใสขึ้นได้ เช่น เขาเปิดประตูให้ฉัน ช่วยฉันสวมเสื้อคลุม และส่งช่อดอกไม้ให้ เขาทำให้ฉันรู้สึกราวกับเป็นคนพิเศษ เป็นคนที่เขาทะนุถนอม และที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือเขาเอ็นดูมิลลี่

ตอนที่เราคบกันได้ประมาณสามเดือนเขาถามฉันว่าจะแนะนำเขาให้พ่อแม่รู้จักไหม ฉันผงะเล็กน้อยเพราะเคยบอกไปว่าฉันไม่สนิทกับพวกเขาเท่าไหร่ ฉันโกหกเอสเธอร์เรื่องนี้ พ่อแม่ฉันไม่อยากได้ลูกอีกคน และเมื่อมิลลี่เกิดพวกเขาก็ยิ่งไม่ต้องการเธอเข้าไปใหญ่ ตอนเด็กฉันออดอ้อนพ่อแม่บ่อยครั้งเพราะอยากได้น้องไม่ว่าจะหญิงหรือชาย จนกระทั่งวันหนึ่งพวกเขาให้ฉันนั่งลงแล้วบอกอย่างค่อนข้างขวานผ่าซากว่าจริงๆ แล้วพวกเขาไม่ต้องการมีลูกเลยสักคน เพราะฉะนั้นสิบปีต่อมาพอแม่รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ เธอก็หวาดกลัว ฉันบังเอิญได้ยินแม่ถกเถียงกับพ่อถึงความเสี่ยงของการทำแท้งในอายุขนาดนี้ ถึงได้เข้าใจว่าแม่ตั้งครรภ์ และฉันก็โมโหที่พวกเขาคิดจะกำจัดน้องชายหรือน้องสาวที่ฉันหวังมาตลอด

เราเถียงกันไปมา พวกเขาอธิบายว่าแม่อายุสี่สิบหกแล้ว การตั้งครรภ์ในอายุนี้ถือว่าเสี่ยง ฉันเลยเถียงกลับว่าแม่ตั้งครรภ์ได้ห้าเดือนแล้ว การทำแท้งในอายุครรภ์เท่านี้ถือว่าผิดกฎหมาย และเป็นตราบาปไปชั่วชีวิต พวกเขาทั้งคู่นับถือนิกายคาทอลิก และด้วยความรู้สึกผิดบวกกับพระเจ้าเข้าข้างทำให้ฉันชนะ แม่จึงฝืนใจอุ้มท้องต่อไป

ครั้นถึงตอนที่มิลลี่เกิดและพบว่าเธอเป็นดาวน์ซินโดรม…รวมถึงความบกพร่องอื่นๆ …ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพ่อแม่ถึงไม่ยอมรับเธอ ฉันรักมิลลี่ตั้งแต่แรกเห็น อีกทั้งยังไม่เห็นว่าเธอจะต่างจากเด็กคนอื่นๆ ตรงไหน แต่เมื่อแม่รู้สึกหดหู่สิ้นหวัง ฉันจึงดูแลมิลลี่ในเรื่องทั่วๆ ไปในแต่ละวัน คอยป้อนอาหารและเปลี่ยนผ้าอ้อมก่อนฉันจะไปโรงเรียนแล้วกลับมาตอนกลางวันเพื่อทำแบบเดิมซ้ำๆ