ทดลองอ่านนิยายปิดประตูตาย

“ผมไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าเข้าไปอยู่กับคุณคืนนี้นะครับ” เขาพูดเมื่อสังเกตเห็นท่าทีของฉัน “แต่ผมมีกองเอกสารที่ต้องตรวจดูคืนนี้”

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันตอบตกลงแต่งงานกับคนที่ไม่เคยแม้แต่จะนอนด้วยกัน” ฉันบ่นพึมพำ

“เอาเป็นว่าเราไปเที่ยวกันสักสองสามวัน สุดสัปดาห์หลังจากคุณกลับมาจากอาร์เจนตินาดีไหมครับ เราจะพามิลลี่ไปกินอาหารกลางวันด้วยกันแล้วหลังจากเราพาเธอกลับโรงเรียน เราก็ไปสวนแครนลีห์ หาโรงแรมสักแห่งในชนบทพักค้างคืน ดีไหมครับ”

“ดีค่ะ” ฉันพยักหน้าซาบซึ้ง “พรุ่งนี้ตอนเย็นฉันจะเจอคุณได้ที่ไหนคะ”

“บาร์ที่คอนนอจต์ดีไหมครับ”

“ถ้าฉันตรงมาจากที่ทำงานเลยจะถึงที่นั่นราวหนึ่งทุ่มค่ะ”

“เยี่ยมเลย”

ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ในวันถัดมาสำหรับไขข้อข้องใจว่าแจ็คต้องการจะพูดอะไรก่อนฉันจะไปอาร์เจนตินา แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะขอให้ฉันออกจากงาน และเขาก็อยากย้ายออกจากลอนดอน ฉันทึกทักเอาเองว่าเมื่อพวกเราแต่งงานกัน ทุกอย่างจะยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปเว้นเพียงเราได้ไปอยู่ด้วยกันในที่พักของเขา เพราะมันอยู่ใกล้ใจกลางเมืองมากกว่า คำขอร้องนั้นทำให้ฉันตกใจสุดขีด เขาจึงอธิบายเมื่อเห็นว่าฉันสะเทือนใจแค่ไหน โดยพูดถึงเรื่องเดียวกับที่ฉันเพิ่งคิดได้เมื่อวันก่อนว่าในระยะเวลาสามเดือนที่เราได้รู้จักกัน เราแทบไม่มีเวลาให้กันเลย

“จะมีประโยชน์อะไรครับถ้าเราแต่งงานกันแต่ไม่ได้เจอกันเลย” เขาถาม “ความสัมพันธ์เราจะสิ้นสุดลงแม้เราจะไม่อยากก็ตาม หรือพูดให้ตรงประเด็นคือผมไม่ต้องการแบบนั้น เราต้องยอมแลกกับบางสิ่ง และผมหวังว่าพวกเราจะมีลูกด้วยกันเร็วๆ นี้…” เขาหยุดชั่วขณะ “คุณก็อยากมีลูกใช่ไหมครับ”

“ใช่ค่ะ แจ็ค แน่นอน ฉันอยากมีลูก” ฉันยิ้ม

“โล่งอกไปที” เขาจับมือฉันวางบนมือของเขา “ครั้งแรกที่ผมเห็นคุณอยู่กับมิลลี่ ผมรู้ว่าคุณจะเป็นแม่ที่ดีเยี่ยมแน่ๆ ผมหวังว่าจะไม่ต้องรอนานเกินไปกว่าคุณจะทำให้ผมกลายเป็นพ่อนะครับ”

ฉันรู้สึกท่วมท้นไปด้วยความต้องการที่จะอุ้มลูกของเขาจนฉันพูดไม่ออก

“แต่บางทีคุณอาจจะอยากรอสักสองสามปีก่อน” เขาพูดต่ออย่างลังเล

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ” ฉันพูดออกมาจนได้ “ฉันแค่ไม่เห็นทางว่าจะออกจากงานได้ยังไง ในเมื่อมิลลี่ยังเรียนอยู่ คุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนจ่ายค่าเทอมของเธอ เพราะงั้นฉันจะออกจากงานไม่ได้ไปอีกปีครึ่งเลยค่ะ”

“ผมไม่ยอมให้คุณทำต่ออีกสิบแปดเดือนแน่” เขายืนยันหนักแน่น “มิลลี่จะย้ายมาอยู่กับเราได้หลังเรากลับจากฮันนีมูนครับ”

ฉันมองเขาและรู้สึกผิด “ฉันรักมิลลี่มากก็จริง แต่ฉันก็อยากให้เรามีเวลาด้วยกันก่อนบ้าง นอกจากนี้เธอก็ดูมีความสุขดีที่โรงเรียน คงน่าเสียดายถ้าให้เธอลาออกเร็วเกินไป” ฉันคิดชั่วขณะหนึ่ง “เราไปโรงเรียนของเธอแล้วถามพวกเขาดีไหมคะว่าพวกเขามีความเห็นอย่างไร”