ทดลองอ่านนิยายปิดประตูตาย

ปัจจุบัน

แจ็คยังคงพิถีพิถันเหมือนทุกครั้ง ตอนสิบโมงครึ่งเขาเข้ามาในห้องนอนและบอกว่าเราจะออกไปตอนสิบเอ็ดโมงตรง ฉันไม่กังวลว่าจะเตรียมตัวไม่ทัน เพราะอาบน้ำไว้ก่อนแล้ว สามสิบนาทีนั้นนานพอจะแต่งตัวและแต่งหน้าได้เลย การอาบน้ำช่วยทำให้ผ่อนคลายลงได้บ้าง เพราะตั้งแต่ตื่นขึ้นตอนแปดโมงฉันก็ตื่นเต้นกระวนกระวาย ไม่กล้าปักใจเชื่อว่าจะได้เจอมิลลี่เร็วๆ นี้ ฉันเตือนตัวเองให้ระมัดระวังเพราะอะไรก็เกิดขึ้นได้ ต้องรอบคอบไว้เสมอ กระนั้นสีหน้าฉันที่แจ็คได้เห็นกลับไม่ได้มีเค้าความว้าวุ่นภายในใจฉันเลย มันนิ่งสงบและไร้อารมณ์ เมื่อเขาถอยหลังให้ฉันเดินผ่าน ฉันก็เป็นเพียงแค่หญิงสาวทั่วไปที่กำลังจะไปเที่ยวนอกบ้าน

แจ็คเดินตามมายังห้องนอนถัดไปที่เก็บเสื้อผ้าไว้ ฉันก้าวไปยังตู้เสื้อผ้าใหญ่โตซึ่งกินพื้นที่ผนังทั้งห้องแล้วเลื่อนเปิดประตูกระจก ดึงลิ้นชักออกมา เลือกเสื้อชั้นในสีครีมและกางเกงชั้นในที่เข้าคู่กันซึ่งแจ็คซื้อให้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ในอีกลิ้นชักฉันเจอถุงน่องสีเนื้อที่ฉันชอบใส่มากกว่าเลกกิ้ง แจ็คนั่งมองจากเก้าอี้ขณะที่ฉันถอดชุดนอนแล้วสวมชั้นในกับถุงน่อง จากนั้นฉันเปิดประตูบานถัดไป ยืนนิ่งมองดูเสื้อผ้าแขวนเรียงเป็นระเบียบไล่ตามสีอยู่พักหนึ่ง ฉันไม่ได้ใส่ชุดกระโปรงสีน้ำเงินมานานแล้ว และมันเป็นตัวที่มิลลี่ชอบมากเพราะมันมีสีเดียวกันกับสีตาฉัน จึงหยิบตัวนั้นออกจากตู้เสื้อผ้า

“ใส่ตัวสีครีม” แจ็คเอ่ย

เขาชอบให้ฉันใส่ชุดสีเรียบๆ จริงๆ นะ ฉันเลยเก็บชุดสีน้ำเงินแล้วหยิบชุดสีครีมออกมาแทน

ฉันเก็บรองเท้าหลายคู่ไว้ในกล่องใสบนชั้นวางที่อยู่อีกส่วนของตู้เสื้อผ้า ครั้งนี้ฉันเลือกคู่สีเบจมีส้น พวกเรามักจะเดินเล่นหลังอาหารกลางวัน ถ้าเป็นรองเท้าไม่มีส้นคงถนัดกว่านี้ แต่แจ็คอยากให้ฉันดูสง่าตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เราเดินเล่นกันรอบทะเลสาบหรือรับประทานมื้อค่ำกับเพื่อนๆ ก็ตาม ฉันใส่รองเท้า คว้ากระเป๋าถือที่เข้าคู่กันจากชั้นแล้วยื่นให้แจ็ค จากนั้นเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้งแล้วนั่งลง ฉันใช้เวลาแต่งหน้าไม่นานนัก แค่เขียนขอบตาเล็กน้อย ปัดแก้มสักหน่อย และทาลิปสติกบางๆ เรายังเหลือเวลาอีกสิบห้านาที ฉันเลยคิดจะทาเล็บโดยเลือกสีชมพูน่ารักๆ จากขวดหลากหลายสีที่เรียงรายบนโต๊ะ พลางหวังว่าจะเอามันไปด้วยได้เพื่อทาเล็บให้มิลลี่ ฉันรู้ว่าเธอต้องชอบมาก พอรอจนเล็บแห้งฉันก็ยืนขึ้นหยิบกระเป๋าจากแจ็คแล้วเดินลงไปชั้นล่าง

“คุณจะใส่เสื้อนอกตัวไหน” เขาถามเมื่อมาถึงห้องโถง

“ฉันว่าจะเอาเสื้อขนสัตว์สีเบจ”

เขาคว้าเสื้อจากห้องเก็บเสื้อคลุมมาช่วยสวม ฉันติดกระดุมและดึงด้านในของกระเป๋าเสื้อออกมาขณะที่แจ็คมองดู เขาเปิดประตูบ้าน หลังจากฉันออกมาเขาก็ใส่กุญแจ ฉันตามเขามาที่รถ

แม้เราจะอยู่ในช่วงเกือบๆ ปลายเดือนมีนาคม อากาศก็ยังเย็น สัญชาตญาณบอกให้ฉันสูดอากาศให้เต็มปอด แต่แทนที่จะทำเช่นนั้น ฉันเตือนตัวเองว่ายังมีวันทั้งวันรออยู่ข้างหน้าจนเปรมปรีดิ์ เที่ยวนี้ฉันทุ่มเทอย่างหนักให้มันเกิดขึ้นและตั้งใจว่าจะตักตวงให้ได้มากที่สุด เราเดินมาถึงตัวรถ แจ็คกดรีโมต ประตูรั้วสีดำอันใหญ่โตก็ค่อยๆ เปิดออก เขาเดินอ้อมมาที่นั่งข้างคนขับเพื่อเปิดประตูรถให้ ฉันก้าวเข้าไปในรถ ตอนนั้นเองมีชายคนหนึ่งวิ่งเหยาะๆ ผ่านหน้าบ้านและมองเข้ามา ฉันไม่รู้จักแต่แจ็คทักทายเขา…ไม่รู้ว่าชายคนนั้นหายใจไม่ทันหรือกำลังประหยัดพลังงานไว้วิ่งต่อกันแน่…เขาจึงตอบกลับด้วยการโบกมือ แจ็คปิดประตูรถตามหลังฉัน ไม่ถึงนาทีรถก็ออกจากประตูรั้ว ตอนที่ประตูกำลังปิดฉันหันหลังกลับไปมองบ้านแสนสวยที่แจ็คซื้อให้ เพราะอยากเห็นมันเหมือนที่คนอื่นเห็นบ้าง