ฉันหวังว่าถ้าเขาชอบ เราคงจะเอามันไปประดับผนังบ้านใหม่ให้ดูหรูหราขึ้น ฉันนึกภาพมันแขวนอยู่เหนือเตาผิงที่เราเคยคุยกันไว้ได้อย่างง่ายดาย
ภาพวาดนี้มีขนาดใหญ่ ดูแวบแรกจะเหมือนลวดลายนามธรรมประกอบด้วยสีแดงหลากหลายเฉด แต่งแต้มด้วยจุดสีเงินเล็กๆ พาดผ่าน ต้องพินิจดูในระยะใกล้ถึงจะแยกกลุ่มก้อนสีแดงออกว่ามันคือหิ่งห้อยขนาดจิ๋วหลายร้อยตัว มีเพียงแค่ฉันกับแจ็คที่รู้ว่ากลุ่มก้อนสีแดงหลายเฉดนั่นไม่ได้มาจากถาดสีแต่มาจากลิปสติก ฉันลงน้ำยาเคลือบเงาเคลือบเป็นขั้นตอนสุดท้าย แล้วภาพนี้ก็เสร็จสมบูรณ์
ฉันไม่เคยบอกแจ็คว่าชอบงานจิตรกรรม ครั้งหนึ่งเขาชื่นชมภาพวาดบนผืนผ้าใบที่แขวนอยู่ในครัว ฉันก็ไม่ได้บอกเขาว่าฉันนี่แหละคนวาด ในวันคริสต์มาสเมื่อฉันมั่นใจว่าเขาชอบภาพที่ให้ จึงบอกไปว่าฉันไม่ได้แค่วาดภาพหิ่งห้อยเองเท่านั้น แต่ยังสร้างสรรค์งานชิ้นนี้ด้วยการจูบผืนผ้าใบนับร้อยๆ ครั้งโดยทาลิปสติกที่มีสีแดงต่างเฉดกัน เขาถึงกับพร่ำชมฉันไม่หยุดจนรู้สึกอิ่มเอมใจที่ทำให้เขารู้สึกอัศจรรย์สำเร็จ
แจ็คดูชอบใจมากที่ฉันวาดภาพได้ ทั้งยังบอกว่าหากย้ายเข้าบ้านของเราเมื่อไร อยากให้ฉันเอาภาพไปตกแต่งผนัง
มีคนซื้อบ้านฉันอย่างรวดเร็ว ฉันอยากให้แจ็คเอาเงินนี้ไปใช้กับบ้านที่เขาเจอในสปริงอีตัน แต่เขาปฏิเสธพร้อมกับย้ำฉันว่าบ้านนี้คือของขวัญที่เขามอบให้ แจ็คเจอหมู่บ้านอันเงียบเหงาที่สปริงอีตันขณะขับรถกลับจากการไปเยี่ยมอดัมกับไดแอนในวันอาทิตย์ และเห็นว่าทำเลที่ตั้งอยู่ห่างจากลอนดอนลงมาทางใต้ประมาณสามสิบกิโลเมตร เป็นระยะทางในอุดมคติเลยทีเดียว เนื่องจากยังต้องจัดการอะไรอีกเล็กๆ น้อยๆ ก่อนถึงจะย้ายเข้ามาได้ เขาจึงไม่อยากให้ฉันเห็นจนกว่าเราจะกลับจากฮันนีมูน ฉันรบเร้าให้แจ็คบอกลักษณะของบ้าน เขาเพียงยิ้มและบอกว่ามันสมบูรณ์แบบ พอฉันถามว่าเหมือนกับในภาพที่เราวาดร่วมกันไหม เขาก็ตอบกลับแข็งขันว่าต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน ฉันบอกเขาว่าอยากเอาเงินที่ได้จากการขายบ้านไปตกแต่งบ้านใหม่ของเราถือว่าเป็นของขวัญแต่งงานให้เขา หลังจากโน้มน้าวหลายครั้ง ในที่สุดเขาก็ตอบตกลง ดูแปลกนะที่จะซื้อเครื่องเรือนเข้าบ้านที่ไม่เคยเห็นสักครั้ง แต่แจ็ครู้ว่าเขาต้องการอะไรและรสนิยมเขาก็ไร้ที่ติ
ฉันออกจากงานหนึ่งเดือนก่อนจะจัดงานแต่ง หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น หลังจากแกล้งบ่นให้แจ็คฟังว่าความรู้สึกตื่นเต้นแปลกใหม่จากการไม่มีอะไรทำทั้งวันมันกร่อนฉันลงทีละน้อย เขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ธรณีประตูพร้อมกับถือกล่องผูกโบสีแดง พอฉันเปิดกล่องออกก็เจอลูกสุนัขพันธุ์ลาบราดอร์อายุสามเดือนกำลังจ้องมองฉัน
“แจ็ค น่ารักจังค่ะ!” ฉันร้องอย่างดีใจแล้วอุ้มลูกสุนัขออกจากกล่อง “คุณเอามาจากไหนคะ มันเป็นของคุณเหรอ”
“ไม่ครับ มันเป็นของคุณ” เขาพูด “คุณจะได้ไม่เหงาไง”
“ฉันคงวุ่นแน่นอน” ฉันหัวร่อ แล้ววางเจ้าหมาน้อยลงบนพื้น มันวิ่งสำรวจรอบห้องโถง “แต่ฉันไม่เข้าใจว่าเราจะทำยังไงกับมันตอนที่เราไปฮันนีมูนสองคนที่ประเทศไทย ฉันอาจจะขอให้พ่อแม่ฉันช่วยดูให้ได้นะ แต่ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะตกลงหรือเปล่า”
“ไม่ต้องกังวลครับ ผมเตรียมหาคนมาช่วยดูแลแล้วก็เฝ้าบ้านตอนที่เราไม่อยู่ไว้แล้ว ผมไม่อยากทิ้งบ้านให้ว่างไว้ แถมยังมีเฟอร์นิเจอร์ที่รอส่งมาอีก เลยต้องมีคนดูแลอยู่ที่นั่นจนกว่าพวกเราจะกลับมา และเธอจะเป็นคนดูแลมอลลี่ให้เรา”
“มอลลี่เหรอคะ” ฉันมองสุนัขตัวน้อย “อื้อ เหมาะกับมันมากเลยค่ะ มิลลี่คงพอใจมากเพราะเธออยากเลี้ยงสุนัขมาตลอด มิลลี่กับมอลลี่ ฟังดูเข้ากันนะคะ!”
“นั่นแหละคือสิ่งที่ผมคิด” แจ็คพยักหน้า
“มิลลี่ต้องชอบมันมากแน่ๆ”
“แล้วคุณล่ะครับ คุณจะรักมันไหม”
“แน่นอนค่ะ!” ฉันกอดมันแน่น “ฉันรักมันไปแล้ว”
ฉันหัวเราะคิกคักเมื่อมันเริ่มเลียที่ใบหน้า “แต่เกรงว่าฉันคงไม่อยากทิ้งมันไว้ข้างหลังตอนที่เราไปประเทศไทยน่ะสิ”
“แต่ลองคิดถึงตอนที่จะเจอมันอีกครั้งสิว่าคุณจะมีความสุขแค่ไหนตอนเรากลับมา ผมพอจะเดาภาพตอนกลับมาเจอกันอีกครั้งได้เลย” เขายิ้ม
“ฉันรอให้มิลลี่ได้เห็นมันไม่ไหวแล้ว! คุณนี่ใจดีสุดๆ ไปเลยค่ะแจ็ค” ฉันเอนตัวจูบเขาละมุนละไม “มอลลี่นี่แหละเพื่อนที่ฉันต้องการตอนคุณออกไปทำงานทั้งวัน หวังว่าจะมีสถานที่ดีๆ ให้มันเดินเล่นในสปริงอีตันนะ”
“มีเยอะเลยล่ะครับ โดยเฉพาะเลียบแม่น้ำ”
“แทบจะรอไม่ไหวแล้วค่ะ” ฉันบอกเขาอย่างมีความสุข “ฉันรอเห็นบ้านไม่ไหวแล้ว แล้วก็รอแต่งงานกับคุณไม่ไหวแล้วเหมือนกัน!”
“ไม่ต่างกันครับ” เขาจูบฉันกลับ “ไม่ต่างกันเลย”
