ทดลองอ่านนิยายปิดประตูตาย

ฉันวุ่นวายตลอดเวลาตั้งแต่มีมอลลี่ สัปดาห์สุดท้ายผ่านพ้นไป ก่อนวันแต่งงานหนึ่งวัน ฉันไปรับมิลลี่ที่โรงเรียนแล้วพวกเราก็ฝากมอลลี่ไว้กับแจ็ค เขาพามันไปไว้ที่บ้านในเย็นนั้นเพื่อให้มันอยู่กับผู้ดูแลบ้าน ฉันไม่อยากจะทิ้งมันไว้ ทว่าแจ็ครับประกันว่าคุณจอห์นซึ่งเป็นสุภาพสตรีที่เขาให้มาดูแลบ้านเป็นคนใจดีที่สุด รวมถึงมีความสุขที่ได้ดูแลมอลลี่จนกว่าเราจะกลับมาจากประเทศไทย ฉันย้ายไปอยู่โรงแรมบริเวณใกล้ๆ บ้านตัวเองไม่กี่วันก่อนหน้านี้ หลังจากฉันได้เห็นสิ่งของกองสุดท้ายหายวับไปอยู่ที่สปริงอีตันโดยรถขนส่ง ฉันกับมิลลี่จึงกลับไปบ้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับวันถัดมา เราใช้เวลาทั้งเย็นตรวจดูว่าชุดของเราพอดีกับตัว และลองแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางที่ฉันซื้อสำหรับงานแต่งโดยเฉพาะ ฉันไม่อยากใส่ชุดแต่งงานตามประเพณีเลยซื้อชุดผ้าไหมสีครีมยาวเกือบถึงข้อเท้า และรัดทรวดทรงของฉันให้ดูดี มิลลี่ก็เลือกชุดสีครีมเหมือนกันแต่คาดสายสีชมพู สีเดียวกันกับช่อดอกไม้ที่เธอจะถือ

เมื่อได้สวมชุดในเช้าวันต่อมา ฉันไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองดูสวยพริ้งขนาดนี้มาก่อน ช่อดอกไม้แต่งงานมาถึงโรงแรมก่อนแล้ว ช่อกุหลาบสีชมพูสำหรับมิลลี่ ช่อดอกไม้สีแดงเข้มสำหรับฉัน แจ็คเตรียมรถที่จะพาฉันไปสำนักทะเบียนไว้ตอนสิบเอ็ดโมง เมื่อมีเสียงเคาะประตูในเวลานั้นฉันจึงให้มิลลี่ไปดู

“บอกพวกเขาว่าพี่จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ” ฉันหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อส่องกระจกตรวจดูตัวเองครั้งสุดท้าย ครั้นพอใจกับสิ่งที่เห็นจึงเดินกลับเข้าห้องนอนหยิบช่อดอกไม้ของฉันขึ้นมา

“คุณดูสวยจนน่าทึ่ง”

ฉันสะดุ้งแล้วเงยหน้าขึ้นเจอแจ็คยืนอยู่หน้าประตู เขาดูหล่อเหลาในชุดสีเข้มกับเสื้อกั๊กสีแดงเข้มจนท้องไส้ฉันปั่นป่วน

“ความจริงคุณเกือบจะสวยเท่ามิลลี่เลยครับ”

มิลลี่ยืนอยู่ข้างเขา ปรบมืออย่างมีความสุข

“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” ฉันร้องอย่างวิตกกังวล กระวนกระวาย และดีใจในเวลาเดียวกัน “มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นเหรอคะ”

เขาเดินเข้ามาและกอดฉันไว้ในอ้อมแขน “ผมอดใจรอเจอคุณไม่ไหวแล้วเท่านั้นแหละครับ แล้วก็ ผมมีอะไรจะให้คุณนะ” เขาคลายอ้อมกอด ล้วงในกระเป๋าเสื้อหยิบกล่องสีดำออกมา “ผมไปธนาคารเมื่อเช้าเพื่อสิ่งนี้”

ฉันเปิดกล่องออก จากนั้นฉันเห็นสร้อยคอไข่มุกเรียงร้อยอย่างวิจิตรบรรจงวางอยู่บนฐานกำมะหยี่สีดำกับต่างหูไข่มุกเข้าคู่กัน

“สวยจังเลยค่ะ แจ็ค!”

“เครื่องประดับเหล่านี้เคยเป็นของแม่ผมมาก่อนครับ ผมลืมไปแล้วจนกระทั่งเมื่อคืน ผมคิดว่าคุณอาจจะอยากสวมวันนี้ จึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมผมถึงมาหาคุณ คุณไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้นะครับ”

“ฉันยินดีสวมมันค่ะ” ฉันบอกเขาแล้วหยิบสร้อยคอขึ้นปลดขอเกี่ยวออก

“มาครับ ผมช่วยเอง” เขาหยิบสร้อยคอไปสวมรอบคอฉัน “คุณคิดว่าไงครับ”

ฉันหันเข้าหากระจก “ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเข้าคู่กับชุดได้เหมาะเจาะขนาดนี้” ฉันลูบคลำมัน “สีครีมเฉดเดียวกันเลยค่ะ” ฉันปลดต่างหูสีทองที่ฉันใส่อยู่ออกแล้วแทนที่ด้วยต่างหูไข่มุก

“พี่เกรซสวย สวยมากๆ!” มิลลี่หัวเราะคิกคัก

“เห็นด้วยครับ” แจ็คเอ่ยขึงขัง เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้ออีกข้าง หยิบกล่องที่เล็กกว่าออกมา “ผมก็มีอะไรให้มิลลี่นะครับ”

พอมิลลี่เห็นไข่มุกรูปหยดน้ำบนสายสร้อยสีเงิน เธอถึงกับอ้าปากค้างดีใจ

“ขอบคุณค่ะ แจ็ค” เธอยิ้มกว้าง “ฉันจะสวมตอนนี้เลย”

“คุณใจดีไปแล้วค่ะ แจ็ค” ฉันบอกเขาขณะที่กำลังสวมสร้อยที่คอมิลลี่ “แต่คุณทราบหรือเปล่าว่าเราถือว่าโชคร้ายถ้าเจอเจ้าสาวก่อนงานแต่งนะคะ”

“ผมก็คงต้องเสี่ยงดูครับ” เขายิ้ม