ทดลองอ่านนิยาย หฤหรรษ์สังหาร ตอนที่ 1

ฌอนหยุดสั้นๆ เพื่อทักทายตำรวจในเครื่องแบบอีกนายหนึ่งที่ประจำอยู่ตรงประตูหน้าของแฟลต พลตำรวจผู้นั้นยกเทปกั้นขวางประตูขึ้นและมองดูเขามุดเข้าไป เขามองไปตามทางเดินของแฟลตซึ่งกว้างกว่าที่เห็นจากภายนอก จ่าสืบสวนดอนเนลลีรอเขาอยู่แล้ว ร่างใหญ่โตยืนค้ำเต็มกรอบประตู หนวดกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะริมฝีปากขณะพูด เดฟ ดอนเนลลี อดีตทหารกว่ายี่สิบปีหรือนานกว่านั้นประจำกองบัญชาการตำรวจนครบาลและเรียกได้ว่าเป็นมือขวาหัวเก่าของฌอน เขาเป็นที่ยึดเหนี่ยวในด้านเหตุผลตามตรรกะและความเป็นจริงให้ฌอนในการสืบสวนคดี และเป็นไม้ค้ำยันให้พึ่งพิงในบางเวลา พวกเขาทะเลาะและเห็นไม่ตรงกันบ้าง แต่ก็เข้าใจซึ่งกันและกันดี…พวกเขาเชื่อใจกัน

“ ‘รุณหวัด หัวหน้า เดินติดทางเดินด้านขวาตรงนี้นะ ผมใช้ทางนั้นเดินเข้าออก” ดอนเนลลีคำรามด้วยสำเนียงแปลกประหลาด ผสมระหว่างสำเนียงกลาสโกว์*กับสำเนียงค็อกนีย์** หนวดเขากระตุกไปมาขณะที่พูด

“ได้อะไรบ้าง” ฌอนถามเสียงเรียบ

“ไม่มีร่องรอยงัดแงะ ระบบรักษาความปลอดภัยในแฟลตนี้ดี เพราะงั้นเขาก็น่าจะปล่อยให้ฆาตกรเข้ามาเอง ดูเหมือนเหยื่อจะโดนทำร้ายในห้องนั่งเล่นที่เดียว ในนั้นเละเทะไม่เหลือซาก ไม่มีร่องรอยวิวาทที่ไหนอีก ห้องนั่งเล่นอยู่ประตูสุดท้ายทางขวาของทางเดินนี่ นอกนั้นก็มีห้องครัว ห้องนอนสองห้อง ห้องน้ำกับห้องสุขาแยกต่างหาก จากที่ผมเห็น เหยื่อรักษาความสะอาดเก็บของเป็นระเบียบดี รสนิยมด้านเฟอร์นิเจอร์ใช้ได้ มีรูปเหยื่ออยู่นิดหน่อยทั่วแฟลต…หรืออย่างน้อยก็คิดว่านะ บาดแผลเขาทำให้ยืนยันได้ยากหน่อย หลายรูปเป็นรูปเขาในอิริยาบถที่น่าจะเรียกได้ว่ากำลังโอบกอดผู้ชายคนอื่นอยู่”

“เกย์เหรอ” ฌอนถาม

“ดูเหมือนงั้น ยังเร็วเกินจะสรุปไปหน่อย แต่ก็บอกได้ว่ามีพวกทีวีกับของไฮเทคหรูๆ เต็มห้องเลย แล้วผมก็เห็นรูปหลายรูปของพ่อหนุ่มของเราอยู่อีกฟากของมุมโลก คงใช้หลายตังค์ เหยื่อของเราไม่ใช่พวกขี้แพ้หดหู่ เขามีงานทำดีพอ หรือไม่ก็ทุจริตได้เจ๋งพอ ถึงผมจะไม่รู้สึกว่านี่เป็นบ้านของพวกขี้โกงก็เถอะ” ทั้งสองเอี้ยวคอมองไปรอบโถงทางเดินราวกับยืนยันการประเมินของดอนเนลลี เขาว่าต่อ “และผมก็เจอจดหมายสองสามฉบับจ่าหน้าถึงแดเนียล เกรย์ดอน ไม่มีจดหมายของคนอื่นอีก”

“เอาล่ะ แดเนียล เกรย์ดอน” ฌอนถามขึ้น “เกิดบ้าอะไรขึ้นกับนาย และทำไมกัน”

“เริ่มเลยดีไหม” ดอนเนลลีผายมือไปตามทางเดินชวนให้ฌอนเดินต่อ

พวกเขาเคลื่อนจากห้องหนึ่งไปอีกห้องโดยทิ้งห้องนั่งเล่นไว้ท้ายสุด พวกเขาก้าวอย่างระมัดระวังไปตามทางรอบๆ เพื่อไม่ให้ไปทับรอยเท้าใดๆ หรือหลักฐานเล็กจ้อยแต่สำคัญอย่างยิ่งยวดที่อาจมองไม่เห็นบนพื้นพรม เช่น เส้นผมหนึ่งเส้น หรือเลือดหยดจิ๋ว ฌอนถ่ายรูปด้วยกล้องดิจิตอลของตัวเองตรงนู้นตรงนี้ เขาจะเก็บภาพเหล่านั้นไว้ใช้ส่วนตัวเท่านั้น เพื่อย้ำรายละเอียดปลีกย่อยที่เขาได้เห็น แต่ก็เพื่อให้เขาได้หวนกลับมายังที่เกิดเหตุทุกครั้งที่ต้องการสัมผัสถึงมัน ต้องการได้กลิ่นคาวเลือด ลิ้มรสหวานเลี่ยนของความตาย รู้สึกถึงตัวตนของฆาตกรอีกครั้งด้วย เขาหวังว่าจะได้อยู่ตามลำพังในแฟลตโดยไม่ต้องว่อกแว่กคอยคุยกับใครเพื่ออธิบายว่าเขากำลังเห็นอะไรหรือรู้สึกอย่างไร มันเป็นอย่างนี้มาตลอดตั้งแต่เขายังเป็นตำรวจหน้าใหม่ ความสามารถในการตามรอยผู้กระทำผิด ไม่ว่าจะเป็นหัวขโมยตามบ้านเรือนหรือเหตุฆาตกรรม ทว่ามีเพียงที่เกิดเหตุสยดสยองหน่อยเท่านั้นที่จะกระตุ้นความรู้สึกนี้ขึ้นมาได้ เมื่อเดินไปรอบที่เกิดเหตุฆาตกรรมในครอบครัวหรือเหตุแทงกันตายระหว่างแก๊ง เขาจะมองเห็นมากกว่าตำรวจสืบสวนคนอื่นๆ แต่ไม่ได้รู้สึกมากไปกว่ากัน ทว่าที่เกิดเหตุนี้ดูแตกต่างออกไป เขาหวังจริงๆ ว่าจะได้อยู่ตามลำพัง

* Glaswegian สำเนียงภาษาอังกฤษที่พูดกันในแถบเมืองกลาสโกว์ของสก็อตแลนด์

** Cockney เดิมทีหมายถึงสำเนียงของชาวลอนดอนชนชั้นแรงงาน แต่ปัจจุบันการออกเสียงหลายอย่างกลายเป็นส่วนหนึ่งของสำเนียงแถบตะวันออกเฉียงใต้ของอังกฤษ