ทดลองอ่านนิยาย หฤหรรษ์สังหาร ตอนที่ 1

“ใครเป็นคนพบศพ”

“พวกเรานี่แหละ” ดอนเนลลีตอบ

“ยังไง”

“ก็นะ เราเจอเพราะเพื่อนบ้านผู้เป็นห่วงเป็นใยคนหนึ่ง”

“เพื่อนบ้านคนนั้นเป็นผู้ต้องสงสัยหรือเปล่า”

“เปล่า เปล่า” ดอนเนลลีปฏิเสธความคิดนั้น “แค่สาวน้อยคนนึงที่อยู่ถัดไปสองสามห้องกำลังกลับบ้านพร้อมเคบับกับมันฝรั่งทอดหลังค่ำคืนเร่าร้อนเมามายอีกคืน”

“เธอเข้ามาในแฟลตหรือเปล่า”

“เปล่า เธอไม่ใช่พวกฮีโร่อะไรสักนิด เธอเห็นประตูเปิดอ้าอยู่หน่อย เลยตัดสินใจว่าน่าจะบอกให้เรารู้ ถ้าเธอไม่ได้เมาก็อาจจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ”

ฌอนพยักหน้าเห็นด้วย บางครั้งแอลกอฮอล์ก็ทำให้บางคนกลายเป็นพลเมืองดีมีศีลธรรมในแบบเดียวกับที่ทำให้บางคนกลายเป็นพวกโรคจิตหัวรุนแรงขึ้นมาชั่วคราวนั่นแหละ

“ตำรวจในเครื่องแบบส่งเจ้าหน้าที่มาตรวจดูและเจอเหยื่อของเราตรงนี้” ดอนเนลลีเสริม

“เขาย่ำเข้ามาในที่เกิดเหตุหรือเปล่า”

“เปล่า เขาเป็นตำรวจฝึกหัดเพิ่งจบจากเฮนดอนมาหมาดๆ และยังกลัวมากพอจะจำได้ว่าต้องทำยังไงบ้าง เดินเลียบริมห้อง ไม่แตะต้องอะไรทั้งสิ้น”

“ดี” ฌอนกล่าวโดยอัตโนมัติ สมองของเขาล่วงหน้าไปก่อนแล้ว มันหนักอึ้งไปด้วยความเป็นไปได้ต่างๆ นานาที่เพิ่มสุมขึ้น “เอาล่ะ ใครก็ตามที่เป็นคนลงมือ ไม่กำลังโกรธมากก็ต้องโรคจิตมาก”

“ไม่ต้องสงสัยเลย” ดอนเนลลีเห็นด้วย

พวกเขาเงียบกันไป ชายทั้งสองใช้โอกาสนี้หายใจลึกๆ และปรับอารมณ์ ตั้งสติ เป็นฉากโหมโรงจำเป็นก่อนที่พวกเขาจะพยายามคิดอย่างเยือกเย็นและมีตรรกะได้ การต้องเห็นความป่าเถื่อนชั่วร้ายเช่นนี้ไม่มีทางเป็นเรื่องง่ายและไม่มีทางที่พวกเขาจะปราศจากความรู้สึกได้

“โอเค ข้อสันนิษฐานแรกก็คือคดีนี้เป็นเหตุฆาตกรรมฝีมือคนใกล้ชิด”

“คู่รักทะเลาะกันเรอะ” ดอนเนลลีถาม

ฌอนพยักหน้า “ใครก็ตามที่เป็นคนก่อเหตุอาจจะโดนซ้อมน่วมเหมือนกัน” เขาเสริม “คนที่พยายามต่อสู้เอาชีวิตรอดก็สร้างความเสียหายได้ไม่น้อย”

“ผมจะตรวจกับทางโรงพยาบาลในพื้นที่” ดอนเนลลีอาสา “ดูซิว่ามีใครที่ดูเหมือนเพิ่งตีกับชาวบ้านเข้ามารักษาบ้างหรือเปล่า”

“ลองตรวจเหตุทำนองเดียวกันกับทางสถานีตำรวจในพื้นที่ด้วย แล้วก็ปลุกคนอื่นๆ ในทีมที่เหลือ ให้ทุกคนไปประชุมพร้อมกันที่สถานีตอนแปดโมงเช้า เราอาจจะต้องดูด้วยว่าจะหานักพยาธิวิทยามาตรวจศพระหว่างที่ยังอยู่ที่นี่ได้ไหม”

“เรื่องนั้นคงไม่ง่ายนักหรอก หัวหน้า”