ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 1

เขาเคยบอกเล่าเรื่องประหลาดนี้กับเหล่าสหาย แต่พวกนั้นกลับไม่เห็นว่าประหลาด ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้ความรู้สึกของเขาไวกว่าคนอื่นเล่า

ต้วนเฉิงซื่อเติบใหญ่ที่เมืองเฉิงตูอันเป็นเมืองอบอุ่น ปีที่แล้วบิดากลับราชสำนักมารับตำแหน่ง ต้วนเฉิงซื่อในวัยสิบสองปีจึงได้ติดตามบิดามารดากลับนครฉางอันเป็นครั้งแรก ได้พำนักในคฤหาสน์ที่ตรอกจิ้งอันของอู่หยวนเหิงผู้มีศักดิ์เป็นตา หลังจากอู่หยวนเหิงถูกลอบสังหารเมื่อเดือนหกปีที่แล้วเป็นต้นมา คฤหาสน์ของอัครเสนาบดีก็ว่างมาตลอด

ด้วยฐานะลูกหลานชนชั้นสูง เมื่อต้วนเฉิงซื่อมาถึงฉางอันก็ถูกจัดแจงให้เข้าเรียนหนังสือที่สำนักฉงเหวินในวังตะวันออกทันที มาถึงวันนี้ก็ผ่านมาเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น

ตั้งแต่ต้น ต้วนเฉิงซื่อก็รู้สึกว่าวังตะวันออกเป็นสถานที่ที่วังเวงเย็นเยือกยิ่งนัก

เขาเคยได้ยินมารดาเล่าว่าที่จริงแล้วในวังตะวันออกไม่มีองค์รัชทายาทประทับแล้ว นับแต่จักรพรรดิถังเสวียนจงโปรดให้สร้างวังสิบหกองค์ชายเป็นต้นมา บรรดาองค์ชายล้วนถูกจำกัดให้พำนักอยู่ในวังอันหรูหราที่ตรอกซิงหนิงจนถึงตรอกหย่งจยา แม้แต่องค์รัชทายาทที่สถาปนาอย่างเป็นทางการแล้วก็ไม่ประทับในวังตะวันออก หากแต่โยกย้ายจากวังสิบหกองค์ชายไปตำหนักเซ่าหยางในพระราชวังต้าหมิงโดยตรง ประทับร่วมกับจักรพรรดิ ปีก่อนองค์ชายสามหลี่โย่วซึ่งเพิ่งได้รับการสถาปนาเป็นองค์รัชทายาทก็เป็นเช่นนี้

ด้วยเหตุนี้วังตะวันออกในปัจจุบันจึงเป็นเพียงตำหนักธรรมดาสามัญที่ตั้งอยู่ด้านกำแพงตะวันออกของพระราชวังไท่จี๋เท่านั้น หลงเหลือไว้เพียงหน่วยงานข้าราชบริพารบางส่วนที่สังกัดวังตะวันออกแต่เดิม ที่สำคัญที่สุดคือสำนักฉงเหวินอันเป็นสถานที่เล่าเรียนของเหล่าราชนิกุลและลูกหลานชนชั้นสูง

อาจเป็นเพราะผู้คนที่นี่จำนวนไม่มากนัก ต้นไม้ในวังตะวันออกจึงหนาแน่นกว่าวังอื่นๆ มาก โดยเฉพาะในฤดูหนาวจะอ้างว้างและวังเวงเป็นพิเศษ ผนวกกับที่ได้ฟังมาแต่เด็กว่าองค์รัชทายาทองค์นั้นองค์นี้ถูกถอดถูกฆ่า ต้วนเฉิงซื่อจึงมีจินตนาการประหลาดมากมายต่อทุกต้นหญ้าทุกต้นไม้ของวังตะวันออก

เพียงแต่จินตนาการเหล่านี้ของเขาหากไม่แปลกประหลาดเกินไป ก็ซาบซึ้งกินใจเกินไป ไม่สะดวกที่จะถ่ายทอดเป็นคำพูด

“แต่ว่าเมื่อครู่เจ้าบอกว่าน้ำตาที่ไหลออกมาบนใบหน้านางเงือกเป็นสีแดงไม่ใช่หรือ ไฉนจึงกลายเป็นไข่มุกสีขาวได้เล่า” เด็กอ้วนชื่อกัวฮ่วนยังไม่ยอมเลิกรา

ต้วนเฉิงซื่อโมโหราวกับความโกรธผุดจากทั่วร่าง “ผนึกรวมก็เป็นสีขาว สลายตัวก็เป็นสีแดงไงเล่า! เจ้าโง่!”

อย่าเห็นว่ากัวฮ่วนรูปโฉมไม่โดดเด่น เขาเป็นถึงบุตรคนเล็กขององค์หญิงฮั่นหยางหลี่ชั่งกับราชบุตรเขยกัวชงผู้บัญชาการเขตทหารนครหลวง จักรพรรดิองค์ปัจจุบันมีศักดิ์เป็นน้าชายแท้ๆ กัวกุ้ยเฟยมีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเขา ถือเป็นพระญาติสนิทของจักรพรรดิขนานแท้ ตระกูลกัวฮ่วนร่ำรวยทรัพย์สินเงินทองเหลือคณานับ เห็นอัญมณีล้ำค่าในใต้หล้ามาแต่เล็ก ด้วยเหตุนี้แม้ว่าเขาจะชื่นชมเลื่อมใสต้วนเฉิงซื่อมาก เห็นว่าต้วนเฉิงซื่อไม่มีเรื่องอันใดที่ไม่รู้ แต่ก็คิดว่าในเรื่องอัญมณี ตนเองก็แสดงภูมิรอบรู้ได้เช่นกัน

เมื่อถูกตอกหน้า กัวฮ่วนจึงถามด้วยสีหน้าแดงก่ำ “เจ้ายังเล่าไม่หมด เหตุใดนางเงือกต้องร้องไห้”

“เพราะว่ามังกรวารีถูกจับแล้วน่ะสิ”

“แต่เมื่อครู่เจ้าไม่ใช่บอกว่านางเงือกร้องเพลงสะกดมังกรวารีเอาไว้ จึงทำให้มังกรถูกจับหรอกหรือ”

“ใช่แล้ว”