ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 3

ทว่าตู้ชิวเหนียงมิได้แยแสเขาแม้แต่น้อย กลับพูดกับชุยเหมี่ยวว่า “เกือบถูกนางหลอกลวงแล้ว เคราะห์ดีมีท่านอยู่…” นัยน์ตาทั้งสองของนางเปล่งประกายวาว มองแล้วยิ่งหยาดเยิ้มบีบคั้นผู้คน เอวน้อยกลับอ่อนราวไร้เรี่ยวแรงพิงเข้าหาชุยเหมี่ยว

ชุยเหมี่ยวยื่นแขนขวาออก พอดีรับร่างอรชรของนางไว้ในอ้อมอก เอ่ยแผ่วเบา “ไม่ต้องกังวลใจ มีข้าอยู่ที่นี่แล้ว”

ไฟร้อนแรงกองหนึ่งปะทุขึ้นในอกเผยเสวียนจิ้ง ทั้งเจ็บ ทั้งปวด ทั้งชัง ทั้ง…ริษยา รสชาติหลากหลายบีบคั้นจนนางยากทนทานต่อไป นางนึกอยากสะบัดหน้าจากไปทันที ทว่ากลับยังออกไปไม่ได้ นางไม่คิดมองคนผู้นั้นแม้อีกคราหนึ่งอย่างแน่นอน ทว่าไม่อาจหักใจไม่มอง

ห่างจากนางก้าวเดียว ชุยเหมี่ยวกอดตู้ชิวเหนียงไว้ในอ้อมอก บนใบหน้างดงามคล้ายดั่งไร้รอยตำหนิของทั้งสองเปี่ยมด้วยไอรักหวานละมุน ชุดยาวสีฟ้านวลกลางเก่ากลางใหม่บนตัวเขาสอดรับกับกระโปรงสีแดงทับทิมชุดใหม่ของนาง งดงามปานภาพวาด

ชื่อภาพนี้สมควรเป็น…คู่ครองเทพเซียน

แววตาของเผยเสวียนจิ้งปวดร้าวยิ่งนัก

นางเดินไปข้างหน้าครึ่งก้าว น้ำเสียงเด็ดเดี่ยว “ในเมื่อเรื่องราวชัดแจ้งแล้ว ก็ขอให้ท่านมอบขวดฝังเส้นทองคืนแก่พวกข้า ท่านหมอชุยย่อมรู้ดีว่านี่คือหลักฐานสำคัญ หากเก็บไว้เองโดยพลการย่อมประสบเภทภัย”

ชุยเหมี่ยวกล่าวว่า “วันนี้มีข้าอยู่ที่นี่ เกรงว่าคุณหนูเผยยากสมหวัง”

“ก็เพราะว่ามีท่านหมอชุยอยู่ วันนี้ข้าจึงจำเป็นต้องนำขวดฝังเส้นทองกลับไป!”

ชุยเหมี่ยวปล่อยตู้ชิวเหนียงออกแผ่วเบา พูดยิ้มๆ “ดี คุณหนูเผยทดลองได้เต็มที่”

ขณะกำลังประจันหน้ากันนั้นเอง ทันใดนั้นเสียงผู้คนหวีดร้องหวาดกลัวดังมาจากในลานโถง “งู! งู!”

ต่อจากนั้นคนรับใช้ชายพุ่งโซซัดโซเซเข้ามาในห้องรับแขก ใบหน้าหวาดกลัวจนเขียวคล้ำ ได้แต่ร่ำร้องสุดเสียง “งูมากมายออกมาแล้ว ออกมาจากในบ่อน้ำ งู! เลื้อยไปทั่วทุกที่แล้ว!”

คนทั้งหมดในห้องตกตะลึงมือไม้ทำอะไรไม่ถูก ดีว่าตู้ชิวเหนียงเห็นโลกมามาก ชิงก้าวออกไปตรวจดูนอกห้อง พริบตาเดียวก็หน้าซีดขาว วิ่งกลับเข้าห้อง รวบรวมเรี่ยวแรงปิดประตู ถลึงตาเดือดดาลจ้องมองเผยเสวียนจิ้ง “เจ้า! นางนักพรตมาร พูดมาเดี๋ยวนี้ เป็นแผนร้ายของเจ้าหรือไม่!”

เผยเสวียนจิ้งกำลังคิดจะโต้แย้ง พอดีเหลือบเห็นงูลายตัวหนึ่งพุ่งผ่านช่องประตูที่กำลังปิดลงเข้ามา ชายกระโปรงของตู้ชิวเหนียงยาวลากพื้น มันก็เลื้อยขึ้นไปตามหางกระโปรงรัดรูปสีแดง เพียงพริบตาเลื้อยปราดๆ ถึงเอวตู้ชิวเหนียง อีกทั้งยังชูหัวสามเหลี่ยมมองไปมา

“ว้าย! งู! งู!” ตู้ชิวเหนียงตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา

“หลบไป!” ชุยเหมี่ยวตวาด สาวเท้าเข้าไป ในมือไม่รู้ว่าถืออะไร สะบัดกวาดไปยังกระโปรงตู้ชิวเหนียง

พลันที่เสียงหวีดร้องแหลมของตู้ชิวเหนียงดังขึ้น งูลายร่วงลงบนพื้นทันที ถึงตอนนี้เผยเสวียนจิ้งจึงเห็นชัดเจน ที่แท้ในมือชุยเหมี่ยวมีแส้ปัดด้ามหยกแกะสลัก เดิมเสียบอยู่บนฉากบังตา ในยามคับขันบังเกิดปัญญาถูกเขานำมาเป็นอาวุธ

ข้อดีของแส้ปัดอยู่ที่ไม่ทำอันตรายแก่ตู้ชิวเหนียง ทว่าก็ไม่อาจฆ่างูตายในคราวเดียว งูลายที่ตกลงพื้นตื่นตกใจ เลื้อยวุ่นวายไปทั่วห้อง ในห้องจึงเต็มไปด้วยเสียงหวีดร้องแหลมทันที

“รีบออกไปจากที่นี่!” ชุยเหมี่ยวเห็นไม่ได้การ รีบปกป้องตู้ชิวเหนียงพาออกจากห้อง

บนทางเดินด้านนอกประตูโกลาหลไปแต่แรกแล้ว ยามปกติเหล่าคณิกาพบเจอขุนนางเศรษฐีย่อมต้อนรับผูกสัมพันธ์ วันนี้พบเจองูเลื้อยเกลื่อนกลาดทั่วพื้นก็ทำได้เพียงกรีดร้องตะโกนชุลมุนวุ่นวาย