ทดลองอ่าน รหัสลับเสวียนจีถู บทที่ 3

“นี่…” หลี่ซู่มิคาดคิดว่าจักรพรรดิกลับโยนลูกหนังกลับมาบนศีรษะเขา

ฝ่าบาทร้ายกาจยิ่งนัก หลี่ซู่มิอาจอดลอบถอนใจ การทำนายนิมิตสวรรค์ งานประเภทนี้แต่ไรมากระทำไม่ง่ายเลย สำคัญที่ต้องคาดเดาพระประสงค์ ตามหลักแล้วสำนักโหรหลวงมีความรับผิดชอบนี้อยู่ ทว่าเมื่อครู่หลี่ซู่เล่าเรื่องมากมายพัวพันไปถึงมังกรวารีทะเลใต้กว่าครึ่งค่อนวัน ก็เพื่อโยนเรื่องตึงมือนี้ทิ้งออกไปเสีย

คนปอซือหากินอยู่ในท้องพระโรงต้าถังกว่าครึ่งชีวิต ไวต่อความขัดแย้งเปลี่ยนแปลงในราชสำนักมากถึงขีดสุด ไม่เช่นนั้นไฉนเลยจะคลุกคลีกินตำแหน่งในสำนักโหรหลวงอย่างมั่นคงมาได้ถึงทุกวันนี้ แท้จริงเบื้องหลังทัพงูบุกมีแผนร้ายใดหรือไม่ แผนร้ายประเภทใด หลี่ซู่ยังคาดเดาไม่ออก จึงไม่คิดยื่นมือยุ่งเกี่ยวเด็ดขาด

ทว่าจักรพรรดิบีบคั้นมาถึงตรงหน้า หลี่ซู่ได้แต่แข็งใจ “กระหม่อมเสนอว่า…ควรจัดพิธีเขียนกระบะทรายฝูจีขึ้นในวังเพื่อทำนายมงคลอัปมงคล”

“พิธีฝูจี…แก้ปัญหาทัพงูบุกได้หรือ” ทรงครุ่นคิดนานมาก ในที่สุดก็ตัดสินพระทัยแน่แล้ว “ก็ได้ กระทำตามที่โหรหลวงหลี่เสนอมา สั่งคนจัดพิธีทำนายในวัง”

ออกจากพระราชวังต้าหมิง ขณะเร่งเดินทางกลับบ้านบนถนนฉางอันท่ามกลางสายลมหนาวเหน็บ ฟากตะวันออกปรากฏแสงอรุโณทัยเล็กน้อย หลี่ซู่กับกัวชงเดินเคียงไหล่กันไปตามถนนจูเชวี่ยช่วงสั้นๆ กัวชงพบว่าหลี่ซู่หันศีรษะกลับไป มองเหม่อไกลออกไปทางทิศเหนือตลอดเวลาจึงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “โหรหลวงหลี่ ท้องฟ้ามีอันใดผิดปกติหรือ”

หลี่ซู่ถอนใจยาวมากคราหนึ่งกล่าวว่า “เจ้าเมืองฉางอัน จากนี้ไปสังเกตดาวเทียนเสวียนกับเทียนจีสองดวงนี้ให้มากๆ”

“ดาวเทียนเสวียนกับดาวเทียนจี?” กัวชงถาม “หรือว่าท้องฟ้ามีอาเพศใดจริงๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เมื่อครู่อยู่ในตำหนักเหยียนอิง โหรหลวงไฉนไม่ทูลรายงานต่อจักรพรรดิเล่า”

“ไม่ใช่เพราะบ้านท่านหรอกหรือ!”

“บ้านข้าอันใด”

หลี่ซู่แค่นยิ้ม “หลายวันก่อนหัวหน้ากองการพระราชพิธีต้วนเหวินชางถวายหนังสือฉบับหนึ่ง เจ้าเมืองฉางอันคงไม่ใช่ไม่รู้นะ”

“ท่านหมายถึง…” สีหน้ากัวชงเปลี่ยนไปทันที

เมื่อหลายวันก่อนหัวหน้ากองการพระราชพิธีต้วนเหวินชางที่เพิ่งกลับจากซีชวนมารั้งตำแหน่งในราชสำนักไม่นานนั้นได้ถวายหนังสือ ขอให้จักรพรรดิสถาปนาพระมเหสี พลันหนังสือกราบทูลฉบับนี้ออกมา ทั่วราชสำนักพากันแตกตื่นมาก เรื่องสถาปนากัวเนี่ยนอวิ๋นเป็นพระมเหสี นับจากขึ้นครองราชย์มาจนบัดนี้ ตลอดสิบปีมานี้ถูกเสนอขึ้นหลายต่อหลายครั้ง ทว่าทุกครั้งล้วนล้มเหลว ครั้งล่าสุดเฉวียนเต๋ออวี่ขุนนางเก่าแก่เป็นผู้นำถวายหนังสือ สร้างแรงกดดันมากมายแก่จักรพรรดิ แต่ก็ยังถูกพระองค์หาข้ออ้างเรื่องไม่มีฤกษ์มงคล ถ่วงเวลาออกไป สุดท้ายเรื่องเงียบลง

เรื่องนี้คนทั้งปวงล้วนมองออกว่าทรงมิมีพระราชประสงค์สถาปนากัวเนี่ยนอวิ๋นเป็นพระอัครมเหสี ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีผู้ใดคิดย้อนเกล็ดมังกรอีก

อยู่ดีๆ กลับมีต้วนเหวินชางผู้นี้ปรากฏตัว ยกเรื่องสถาปนาพระมเหสีขึ้นมาอีก คนผู้นี้เพิ่งมาจากซีชวนกลับเข้านครหลวง น่าจะเห็นจักรพรรดิเพิ่งแต่งตั้งองค์รัชทายาท จึงคิดตามหลักว่าสมควรถวายหนังสือสถาปนามารดาขององค์รัชทายาทเป็นพระอัครมเหสี เขาไม่เข้าใจความขัดแย้งที่แฝงอยู่ในการแต่งตั้งรัชทายาทกับการสถาปนาพระอัครมเหสี ยิ่งไม่รู้ถึงความขัดแย้งระหว่างจักรพรรดิกับสตรีสกุลกัวแม้แต่น้อย ใจร้อนคิดยืนให้มั่นคงในราชสำนักโดยเร็ว จึงดำเนินเรื่องผิดพลาดนี้ขึ้น