ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 5 บทที่ 1

มีเพียงเผยซื่ออิงและศิษย์แห่งสำนักหู่จุนเช่นพวกกัวฉงอี้ไม่กี่คนที่มิได้รู้สึกประหลาดใจ ครึ่งปีที่ผ่านมา ภายใต้การขอร้องของอาจารย์อา พวกมันเคยลอบประลองกับจิงเลี่ย ผลสุดท้ายก็พ่ายแพ้กันโดยทั่วหน้า นี่คือสาเหตุที่พวกมันขอวอนอาจารย์ให้ส่งจิงเลี่ยต่อสู้ ศิษย์น้องเล็กคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน มันต้องเชิดชูเกียรติของสำนักหู่จุนแห่งหนานไห่ได้เป็นแน่ หากมิให้มันมีประสบการณ์ประมือกับคนนอกมากสักหน่อย (ต่อให้เป็นการต่อสู้ปลอมๆ ก็ยังดี) เช่นนั้นก็น่าเสียดายเหลือเกิน

แต่ตอนนี้พวกมันกลับเสียใจเพราะว่าจิงเลี่ยเอาจริงเช่นนี้!

วีถีอันทรงพลังของท่าดาบลูกตุ้มบินของจิงเลี่ยทำให้ซือเย่าอู่มิลังเลอีกต่อไป มันรีบยกดาบไม้รับเอาไว้ ดีดดาบที่ฟันมากลับไปดังตูม จากนั้นเปลี่ยนกระบวนท่าเสือกแทงไปยังใบหน้าจิงเลี่ย!

ได้เผชิญการต่อสู้จริงกับซือเย่าอู่ จิงเลี่ยตื่นเต้นจนฉีกยิ้ม เอียงศีรษะหลบดาบที่แทงมานี้พร้อมยืมแรงดีดกลับจากการปะทะดาบกัน หมุนตัวพลิกมือฟันขวางใส่เป็นดาบที่สอง!

ซือเย่าอู่อย่างไรก็เป็นหลานชายของเจ้าสำนัก ซ้ำยังถูกคาดหวังเป็นว่าที่เจ้าสำนักของสำนักหลิงซานในอนาคต วรยุทธ์ของมันย่อมไม่อ่อนด้อย มันลดดาบใช้แรงสกัดดาบพลิกมือนี้ไว้ ไม่ว่ารูปร่างหรืออายุของมันล้วนเหนือกว่าจิงเลี่ยมากนัก แรงในมือก็ย่อมมากกว่า ดาบไม้ของจิงเลี่ยถูกดีดออกอีกครั้ง ซือเย่าอู่อาศัยช่องโหว่เปลี่ยนดาบไม้เป็นแนวขวาง ฟันไปยังข้างเอวจิงเลี่ย จิงเลี่ยกลับก้าวถอยหดตัวได้ทัน ปลายดาบเพียงเฉียดผ่านหน้าท้องไป

ซือเย่าอู่อาศัยท่าจู่โจมนี้ สำแดง ‘เพลงดาบใบไม้’ ของสำนักอย่างต่อเนื่อง อึดใจเดียวกระหน่ำฟันสามดาบ แต่จิงเลี่ยฝีมือว่องไว เพลงเท้าเดินเฉียงหลายครั้งหลบได้ทั้งหมด

ความจริงที่จิงเลี่ยไม่สวมเกราะป้องกัน หาได้กล้าหาญโดยไร้แผนการไม่ แต่ล้วนผ่านการวางแผนแล้วว่าแม้เป็นเพียงเกราะหนัง แต่ก็ต้องมีน้ำหนักอย่างแน่นอน ซ้ำยังผูกไว้แน่นกับร่างกาย หากสวมมันต่อสู้ต้องสิ้นเปลืองแรงกายไม่น้อย เดิมทีรูปร่างมันกับซือเย่าอู่ก็ต่างกัน แบกน้ำหนักของเกราะหนังเข้าไปอีกก็จะยิ่งเสียเปรียบ หากเคลื่อนไหวไม่ยืดหยุ่นก็จะไม่เอื้อต่อการฝืนชนของมัน จิงเลี่ยจึงไม่สวมเกราะป้องกัน ใช้ความเร็วตัดสินแพ้ชนะ โอกาสถูกดาบจึงน้อยกว่า

แน่นอนว่าจิงเลี่ยเองก็ต้องเสี่ยงอันตรายได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากการถูกดาบ

แต่ว่า…การต่อสู้เดิมทีก็เป็นการเดิมพันประเภทหนึ่ง

ดาบไม้ทุกท่าที่ซือเย่าอู่ปลุกเร้าความเร็วและกำลังโจมตีล้วนเฉียดผ่านร่างของจิงเลี่ยไป กลุ่มศิษย์พี่ด้านล่างเวทีเคร่งเครียดแทนมัน มีเพียงเผยซื่ออิงผู้เป็นอาจารย์อาที่ยิ่งดูยิ่งตื่นเต้น

ทุกดาบจิงเลี่ยล้วนมองดูอย่างแม่นยำสุดขีด จึงใช้ท่าทางการหลบเลี่ยงที่น้อยที่สุดหลบพ้นไปได้

ในหลายดาบที่หลบได้ จิงเลี่ยยังใช้หนึ่งดาบตีโต้ไปยังซือเย่าอู่ ทุกครั้งซือเย่าอู่คิดจะอาศัยความเป็นต่อด้านพละกำลัง โจมตีดาบไม้ที่จิงเลี่ยจู่โจมมาให้หลุดมือ แต่จิงเลี่ยก็มักส่งผ่านแรงไปยังข้อมือในชั่วขณะสุดท้าย รับแรงสะท้อนกลับของดาบไม้ที่ปะทะกันไว้ได้ แต่กลับทำให้ซือเย่าอู่สูญเสียเรี่ยวแรงมากเกินขอบเขต ซือเย่าอู่มิอาจโจมตีได้สมดังใจหมาย จึงเข้ารุกจิงเลี่ยต่อเนื่องอย่างร้อนใจ แต่ยังคงถูกจิงเลี่ยที่ทักษะดุจวานรแก่นแก้วหลบได้…

กลุ่มคนรอบเวทีประลองล้วนเคยแต่เพียงชมดูการต่อสู้ที่ประหนึ่งการละเล่นหลอกลวงที่ยั้งแรงเอาไว้ เพิ่งได้เห็นการต่อสู้แท้จริงอันเร้าใจที่ทุ่มสุดกำลังเช่นนี้ด้วยตาเป็นครั้งแรก แต่ละคนจดจ่อจนปากอ้าตาถลึง หยุดเสียงตะโกนลงอย่างไม่รู้ตัว สนามประลองยุทธ์เงียบสงัดลงอย่างนอกเหนือความคาดหมาย ได้ยินเพียงสุ้มเสียงของดาบไม้ทุกท่าที่ปะทะกันของคนทั้งสองบนเวที