ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 6 บทที่ 2

เดิมทีมันตัดความคิดแย่งชิงตำแหน่งเจ้าสำนักกับเหยาเหลียนโจวไปนานแล้ว แต่ขณะนี้ราวกับมีประตูที่คาดคิดไม่ถึงอีกบานหนึ่งเปิดออกตรงหน้า

หากว่า…ข้าซึมซับแก่นแท้เพลงกระบี่เหอจื้อเซิ่งสักส่วนสองส่วน ก็ไม่จำเป็นต้องท้าประลองกับมันอีก…

แต่มองดูเคล็ดกระบี่นั้นอย่างละเอียดอีกครั้ง เยี่ยเฉินยวนกลับผิดหวังในบัดดล แม้กระทั่งที่เหงื่อร้อนที่เพิ่งซึมออกมาก็เหมือนเย็นลงแล้ว

คำบรรยายกระบวนท่ากระบี่ทุกกระบวน ล้วนเป็นตัวอักษรเช่นนี้

‘สามห้ารวมกับสี่สิบสอง ก้าวย่างสี่แปด กระบี่ซ้ายสืบเจ็ดสิบสาม ท่าศัตรูทำลายตัวเอง หากศัตรูเบี่ยงกายแทงกระบี่ลง เท้าข้าเดินอีกด้วยหนึ่งเก้าใช้หกสองโต้กลับ ไร้ซึ่งพลาดเป้า’

เยี่ยเฉินยวนพลิกหน้าแล้วหน้าเล่า คำอธิบายกระบวนท่าที่มีทั้งหมดล้วนเป็นตัวเลขไม่แจ่มแจ้งเช่นนี้ ไม่มีสักกระบวนที่อ่านเข้าใจได้เลย

เยี่ยเฉินยวนปิดสมุดถอนหายใจ

…เป็นรหัสลับ

ศิษย์สี่คนในโถงล้วนไม่รู้ว่าเยี่ยเฉินยวนอ่านอะไรอยู่ เพียงแค่มองสีหน้าวูบหนึ่งแดงวูบหนึ่งซีดนั้นของรองเจ้าสำนักอย่างประหลาดใจ

เยี่ยเฉินยวนกำเคล็ดกระบี่ไว้กลางฝ่ามืออย่างแนบแน่น

หรือว่า…ได้มาแต่มิอาจจะใช้ได้จริงๆ?

มิใช่ ผู้เขียนเคล็ดกระบี่นี้ย่อมเข้าใจเพลงกระบี่พยัคฆ์มังกรคู่ผู้เมีย มันเขียนสิ่งนี้มิใช่เพียงให้ตนเองอ่านอย่างเด็ดขาด แต่เพื่อถ่ายทอดให้ผู้อื่นอ่านด้วย…

ผู้ที่มีคุณสมบัติอ่านเคล็ดกระบี่นี้ย่อมเป็นศิษย์ชิงเฉิง…และหมายความว่าการเขียนด้วยรหัสลับนี้ศิษย์ชิงเฉิงอ่านเข้าใจได้!

เพลิงแห่งความหวังกำลังลุกขึ้นอีกครั้งในใจเยี่ยเฉินยวน เนื่องเพราะมันรู้ว่าอย่างน้อยบนโลกยังมีศิษย์ชิงเฉิงคนหนึ่งมีชีวิตอยู่และรู้ว่ายามนี้มันอยู่ที่ใด

เยี่ยเฉินยวนนำเคล็ดกระบี่พยัคฆ์มังกรคู่ผู้เมียเก็บเข้าในอกเสื้อ กลับคืนสู่สีหน้าดุจน้ำแข็งในวันวาน สั่งการไปยังศิษย์

“พรุ่งนี้ ออกเดินทางกลับเขาอู่ตัง”

“เสี่ยวอิง รอข้าด้วยสิ!”

สุ้มเสียงเยาว์วัยเสียงหนึ่งดังขึ้นระหว่างพงพนา กิ่งไม้ใบไม้ลอยกระจาย เงาร่างเงาหนึ่งพุ่งออกมาจากในพุ่มไม้ทันที วิ่งบนก้อนหินหลายก้าวค่อยหยุดลง

เด็กหนุ่มอายุเพียงสิบสี่ปีผู้นั้นทั้งร่างล้วนกำลังมีเหงื่อไหล สีเลือดบนผิวหน้าส่งผ่านออกมา แผ่พลังหนุ่มอันร้อนรนไม่สงบประเภทหนึ่ง

เด็กหนุ่มมองดูซ้ายขวาหลังออกมาจากป่า ซ้ำยังเงยหน้ามองหน้าผาด้านบน กลับหาไม่พบร่องรอยของพวกพ้อง