ทดลองอ่านนิยาย เพลงกลอนคลั่งยุทธ์ เล่ม 6 บทที่ 3

“แต่ว่า…” หัวหน้าโจรผู้น้อยจับหน้าอกอย่างกลัดมัน

“ขายได้ราคาดี เจ้ากลัวซื้อสาวงามมิได้หรือ”

คำพูดป่าเถื่อนเลือดเย็นเช่นนี้ตัดสินโชคชะตาของซ่งหลีไปเสียแล้ว นางเองมิอาจแน่ใจได้ว่าโชคนี้นับว่าดีหรือร้าย

ซ่งหลีจึงถูกขังอยู่ในรถม้าต่อไปเช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะถูกโจรภูเขาพาไปที่ใด

สองวันให้หลัง ประตูรถก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ครั้งนี้สิ่งที่ปรากฏนอกประตู นอกจากหัวหน้าใหญ่โจรภูเขาผู้นั้น ยังมีชายหญิงคู่หนึ่ง เครื่องแต่งกายของพวกมันสวยสดกว่าโจรภูเขามาก แต่กลับหน้าเนื้อใจเสือเหมือนกัน

หญิงคนนั้นมองดูซ่งหลีหลายแวบแล้วพยักหน้า ประตูรถปิดลงปิดครั้ง ซ่งหลีได้ยินเสียงกระทบกันของเงินตำลึงจำนวนมากมาจากด้านนอก

ทั้งหมดเป็นเช่นนี้ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ซ่งหลีไม่รู้ว่าตนเองถูกเปลี่ยนผ่านมือของคนเท่าใดบ้างแล้ว นางถูกคนลากออกมาจากรถม้าคันนั้น และยัดเข้าไปในอีกคันที่ใหญ่กว่าอีกครั้ง ในรถมีดรุณีวัยเยาว์คนอื่นๆ อีกหลายคน สีหน้าหวาดหวั่นเช่นเดียวกับนาง บางครั้งดรุณีคนหนึ่งในนั้นก็ถูกลากออกไป และมิได้กลับมาอีกตลอดกาล

หลังถูกโอนถ่ายรถหลายคัน ดรุณีที่เคยเป็นพวกพ้องในช่วงเวลาสั้นๆ ก็เปลี่ยนไปแล้วหลายสิบคน ดรุณีที่พบเห็นใหม่มักเป็นผู้ที่สวยงามกว่าก่อนหน้า ทุกครั้งที่สับเปลี่ยนรถ นางจะได้ยินเสียงเงินตำลึงจำนวนมากกระทบกันที่นอกรถ มันทั้งหนักและมากกว่าเดิม นางไม่รู้ว่าเดินทางมาไกลเท่าไหร่แล้ว

ซ่งหลีคำนวณวันเวลา สมควรเข้าสู่ช่วงคาบเกี่ยวระหว่างวสันต์และคิมหันต์แล้ว แต่อุณหภูมิกลับมิได้อบอุ่นเป็นพิเศษแต่อย่างใด กลางคืนยังมีความเย็นอยู่

…แต่ไรมานางไม่เคยไกลห่างจากบ้าน ไม่รู้ว่านี่คือชะตาให้ต้องเดินทางไปอุดรทิศ

ในที่สุด คืนนี้ก็มาถึงแล้ว นางไม่ต้องนั่งรถอีกแล้ว

ซ่งหลีก้าวออกมาจากประตูพร้อมกับดรุณีร่วมรถ พบว่าตนอยู่ในเคหสถานที่ใหญ่มากหลังหนึ่ง ดูจากศาลาของลานบ้าน ต้องเป็นคนร่ำรวยมากเป็นแน่ พวกนางเหมือนแพะรอเชือดที่ยืนเรียงแถวอยู่ในลานบ้าน

โคมสองดวงใกล้เข้ามาด้านนี้ ชายฉกรรจ์สูงใหญ่สองคนที่ถือโคมเปิดทางอยู่ข้างหน้า ด้านหลังยังมีเงาร่างบุรุษคนที่สาม

ชายฉกรรจ์สองคนหยุดตรงเบื้องหน้าเหล่าดรุณี แล้วจึงชูโคมไปยังหน้าของพวกนาง ให้บุรุษด้านหลังมองเห็นได้

ดวงตาของบุรุษสะท้อนแสงโคม มองดูใบหน้าของดรุณีทุกนางอย่างละเอียดพักหนึ่ง กระทั่งมันพยักหน้า ค่อยเปลี่ยนไปที่คนต่อไป

คนสุดท้ายคือซ่งหลี

แสงโคมส่องเข้ามาใกล้ ซ่งหลีจึงมองเห็นอย่างชัดเจนว่า บุรุษที่คล้ายเป็นเจ้าบ้านผู้นั้นรูปร่างเป็นเช่นไร อกของมันยืดจนสูงยิ่ง ทุกก้าวที่เดินล้วนมีอานุภาพอย่างมาก สวมชุดคลุมไหมราคาแพง แต่ชุดนั้นความจริงหาได้เหมาะสมกับมันไม่ ท่วงท่าแผ่พลังอันตรายประเภทหนึ่ง เพียงแต่การเดินตามใจชอบเช่นนี้ชวนให้จินตนาการถึงสภาพสวมชุดเกราะ มือถือเกาทัณฑ์และทวนของมัน

มาดห้าวหาญของเจ้าบ้านผู้นี้ซ่งหลีคุ้นเคยอย่างยิ่ง…บนเขาชิงเฉิง นางอยู่ร่วมกับคนเช่นนี้ในทุกๆ วัน

“ชูโคมขึ้นมา” เจ้าบ้านมองดูใบหน้าที่มีความตื่นกลัวเล็กน้อยของซ่งหลี