ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 2

เรื่องราวทางโลกล้วนเปลี่ยนแปลงไม่แน่นอน หากท่านรับมือด้วยการไม่กระทำ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามครรลองของมัน บางทีเรื่องยุ่งยากมากมายก็อาจจะไม่เกิดขึ้น น่าเสียดาย ท่านเป็นห่วงคนผู้นั้นมากเกินไปจึงทำผิดซ้ำผิดซาก กระทั่งถึงจุดที่ไม่อาจหวนกลับไปได้อีก”

ซย่าโหวกำมือแน่นส่งเสียงแข็งกร้าว

“แต่ตอนนั้นจอมปราชญ์ไม่ยอมพูดอะไรแม้แต่น้อย!”

สายตาศิษย์พี่ใหญ่คมกริบขณะกล่าวว่า

“ท่านมีคุณสมบัติอะไรให้อาจารย์พูดจาแทนให้ แล้วท่านรู้ได้อย่างไรว่าหากอาศรมเทพลงมือ อาจารย์จะนิ่งเฉย อย่าลืมว่าหากปีนั้นอาจารย์ไม่พยักหน้า น้องสาวของท่านจะได้กลายเป็นพระอัครมเหสีของแคว้นต้าถังเรารึ!”

ภายในสวนเหมันต์เงียบกริบ ทหารรับใช้และบ่าวไพร่ถูกไล่ออกไปยืนคอยอยู่นอกสวนตั้งแต่แรก ไม่มีผู้ใดได้ยินคำสนทนาของพวกมัน จึงมีเพียงหนิงเชวียเท่านั้นที่ได้ยินเต็มสองรูหู แม้มันยังนั่งวางท่ามองถ้วยชาอยู่ได้เป็นปกติ แต่มือขวาที่อยู่ใต้โต๊ะถึงกับสั่นระริก แสดงถึงอารมณ์พลุ่งพล่านในใจมันได้เป็นอย่างดี

พระอัครมเหสีของต้าถังเป็นน้องสาวของซย่าโหว! นางคือคนของพรรคมาร!

กิ่งเล็กๆ ของต้นไม้ต้นหนึ่งคล้ายจะทนรับบรรยากาศหนักอึ้งหรือไม่ก็หิมะที่เกาะทับถมเอาไว้ไม่ไหว จึงหักดังเป๊าะตกใส่กองหิมะด้านล่าง ศิษย์พี่ใหญ่ผลักถ้วยชาตรงหน้าออกห่าง สบตาซย่าโหวแล้วกล่าวเสียงราบเรียบ

“หากท่านกล่าววาจาเสร็จแล้ว ถึงตาข้าบ้าง อาจเป็นเรื่องที่ท่านไม่ชอบฟังก็ได้”

ซย่าโหวหรี่ตาลง นิ้วที่เคาะโต๊ะหยุดไปนานแล้ว

ศิษย์พี่ใหญ่ถาม

“กลุ่มโจรขี่ม้าที่โจมตีขบวนส่งเสบียงของกองกำลังร่วมได้รับคำสั่งจากผู้ใด”

ซย่าโหวตอบ

“ข้าเอง”

ศิษย์พี่ใหญ่ถาม

“กองกำลังทหารม้าหนึ่งพันนายที่ริมทะเลสาบฮูหลัน เป็นผู้ใดสั่งเคลื่อนย้ายกำลังมา”

ซย่าโหวตอบ

“ข้าเอง”

ศิษย์พี่ใหญ่ถาม

“เป็นผู้ใดที่คิดจะต่อยศิษย์น้องเล็กของข้าให้ตายในหมัดเดียว”

ซย่าโหวตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน

“ก็ยังคงเป็นข้า”

ศิษย์พี่ใหญ่เงียบไปเป็นครู่ ก่อนเอ่ยเสียงเย็นว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ท่านก็ออกจากราชการไปใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างสงบเถอะ”

แม่ทัพใหญ่ซย่าโหวชราแล้วหรือ

ไม่ว่าจะเป็นขุนนางบุ๋นบู๊ในเมืองฉางอัน องค์จักรพรรดิ ปุถุชนคนธรรมดา หรือเหล่าต้าเสินกวนของอาศรมเทพ ย่อมไม่มีทางเห็นเป็นเช่นนั้น จอมยุทธ์ฝีมือร้ายกาจไร้ผู้เทียมทานคนนี้ยังอยู่ในวัยที่อัดแน่นไปด้วยพละกำลัง สภาพจิตใจและจิตปณิธานยังไม่มีวี่แววว่าจะโรยราเหี่ยวเฉา ยังมีคนอีกมากมายคาดเดาด้วยว่า เมื่อถึงเวลาที่แม่ทัพสวี่ซื่อตัดสินใจลงจากตำแหน่งอันเนื่องมาจากความชราและอาการเจ็บป่วย ตำแหน่งแม่ทัพอันดับหนึ่งของแผ่นดินย่อมต้องตกเป็นของมันโดยมิต้องสงสัย