ทดลองอ่านนิยายสยบฟ้า พิชิตปฐพี เล่ม 13 ตอนที่ 3

คราวนี้ศิษย์พี่ใหญ่ตอบยิ้มๆ

“ข้าเป็นเพียงบัณฑิตที่คอยรับใช้อาจารย์คนหนึ่ง”

หนิงเชวียถอนใจเฮือก

“ศิษย์พี่ คำตอบของท่านออกจะเสแสร้งจอมปลอมเกินไปหรือไม่”

ศิษย์พี่ใหญ่กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น

“อย่าว่าแต่เจ้าอารามกับเจ้าอาวาส ยอดคนที่มีด่านฌานน่าแตกตื่นสะท้านใจของอารามจือโส่วกับวัดเสวียนคงยังมีอีกมากมาย ยอดคนที่แฝงตัวอยู่ในตลาดร้านถิ่นก็มีอยู่ไม่น้อย ยังมีพวกที่ดูเหมือนชาวบ้านธรรมดาทั่วไปอย่างปีศาจสุรากับคนขายเนื้ออีก เจ้าจะดูออกได้อย่างไรว่าพวกมันคือยอดคนในโลกุตระที่ฝ่าทะลุห้าด่านไปนานแล้ว”

ศิษย์พี่ใหญ่ย่อมมิใช่พวกจอมปลอมชอบเสแสร้ง สาเหตุที่มันย้ำแล้วย้ำอีกว่าตัวเองมิใช่บุคคลที่ร้ายกาจที่สุดในปฐพีก็เพราะมันมั่นใจเช่นนั้นจริงๆ นอกจากนี้มันยังไม่อยากให้หนิงเชวียเพราะเบื้องหลังมีสำนักอาจารย์ที่ยิ่งใหญ่จึงสำคัญตัวเองผิด ค่อยๆ ออกห่างจากเส้นทางที่ถูกต้อง เดินเข้าหาเส้นทางที่ผิดโดยไม่รู้ตัว

แต่น่าเสียดาย หนิงเชวียมิได้เข้าใจในความปรารถนาดีของศิษย์พี่มันแม้แต่น้อย เพราะตรรกะของมันเรียบง่ายยิ่ง แม้เจ้าอารามจือโส่วจะมีพลังฌานและความสามารถยิ่งใหญ่กว่ายอดคนทั้งหลาย แต่ถึงกระนั้นเยี่ยซูศิษย์ที่มันสอนสั่งออกมา ยามอยู่ต่อหน้าศิษย์พี่ใหญ่กลับไม่กล้าแม้แต่จะผายลม นั่นแสดงว่าต่อให้ยิ่งใหญ่เพียงใดก็ไม่อาจยิ่งใหญ่ไปกว่าสถานศึกษา เช่นนั้นมีหรือที่มันจะไม่รู้สึกภาคภูมิใจและตื่นเต้นจนออกนอกหน้า

และเป็นเพราะความรู้สึกเช่นนี้ มันจึงยอมรับผลการเจรจาในสวนเหมันต์วันนี้ไม่ได้

ศิษย์พี่ใหญ่รู้ดีว่ามันกำลังคิดถึงเรื่องอะไร จึงกล่าวว่า

“ฝีมือของซย่าโหวร้ายกาจยิ่ง แม้แต่จวินโม่ก็ยังมิกล้าอวดอ้างว่าสามารถเอาชนะได้ สำมะหาอะไรกับคิดจะฆ่ามัน นอกจากนี้มันยังเป็นพี่ชายของพระอัครมเหสี จะตัดศีรษะมันต้องมีเหตุผลเพียงพอ อ้อ ความลับนี้นอกจากอาจารย์กับฝ่าบาท มีอีกไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ ต้องขอให้ศิษย์น้องเล็กช่วยรักษาความลับนี้เอาไว้ด้วย”

“ศิษย์พี่ ข้าไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดท่านถึงปล่อยให้ข้าได้ยินความลับนี้”

ศิษย์พี่ใหญ่จ้องหน้ามันแน่วนิ่ง ดวงตาใสกระจ่างบริสุทธิ์คล้ายจะสามารถมองทะลุถึงสิ่งที่หนิงเชวียคอยปกปิดไว้ได้

หนิงเชวียจ้องตอบ เพราะความไว้วางใจจึงไม่คิดปกปิดอีก

ผ่านไปสักพักศิษย์พี่ใหญ่ค่อยกล่าวกับมันอย่างเมตตา

“เพราะข้าคิดว่าเจ้าจำเป็นต้องรู้”

หนิงเชวียก้มหน้ากล่าวเสียงเบา

“ถูกแล้ว ข้าจำเป็นต้องรู้เรื่องพวกนี้”

ศิษย์พี่ใหญ่กล่าวเสียงนุ่มนวล

“กลับสถานศึกษาแล้วตั้งใจร่ำเรียนให้ดี ภายในห้าปีเจ้าจะสามารถฆ่ามันได้”

หนิงเชวียเงยหน้าขึ้นสบสายตาใสบริสุทธิ์ด้วยหัวใจระทึก รู้สึกว่าศิษย์พี่ใหญ่คล้ายจะล่วงรู้ไปหมดทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ความลับอันยิ่งใหญ่ของมัน

ทว่าต่อให้รู้แล้วเป็นอย่างไร มันเชื่อในตัวศิษย์พี่ใหญ่ว่ามีแต่เจตนาดีต่อมัน หรือต่อให้ความลับนี้ล่วงรู้ไปถึงบุคคลอื่น มันก็ไม่ยี่หระ เมื่อก่อนมันต้องระหกระเหินไร้ที่อยู่ ดิ้นรนอยู่ระหว่างความเป็นความตาย ดังนั้นแม้ใบหน้าจะปั้นแต่งรอยยิ้มทะเล้นอยู่เป็นประจำ แต่ลึกๆ ในใจกลับต้องซ่อนความอำมหิตโหดเหี้ยมและความหวาดระแวงผู้คนทั้งโลกเอาไว้ ทว่าบัดนี้มันได้เข้าเรียนในสถานศึกษา กลายเป็นศิษย์ของจอมปราชญ์ มีศิษย์พี่มากมายหลายคนเช่นนี้ มันยังต้องเกรงกลัวสิ่งใดอีก